Η εκδήλωση έγινε στο πλαίσιο της έκθεσης «Ο κόσμος του Οδυσσέα Ελύτη. Ποίηση και Ζωγραφική», που παρουσιάζεται με μεγάλη επιτυχία αυτό το διάστημα στο Τελλόγλειο και περιλάμβανε τρεις ομιλίες από την ποιήτρια Ιουλίτα Ηλιοπούλου, τον συνθέτη Γιώργο Κουρουπό και τον γλύπτη Κώστα Βαρώτσο. Εκλεισε με την παρουσίαση του νέου κρασιού «Sauvage bleu» από το Κτήμα Λίγας. Πρόκειται για έναν νεαρό ερυθρό οίνο, εμπνευσμένο από το αιγαιοπελαγίτικο μπλε της ποίησης του Ελύτη, όπως εξήγησε ο οινοποιός από τα Γιαννιτσά Πέλλας Θωμάς Λίγας. Οι συμμετέχοντες στην εκδήλωση είχαν την ευκαιρία να δοκιμάσουν πρώτοι το νέο κρασί μαζί με γευστικές δημιουργίες που ετοίμασε και πρόσφεραν ο σεφ Νίκος Κατσάνης και η δυναμική ομάδα του καφέ-εστιατορίου του Τελλογλείου.
Παρών στην εκδήλωση ήταν κι ο βαρύτονος Σπύρος Σακκάς, αλλά δεν ερμήνευσε κάτι. Για τον Ελύτη, «η μεγάλη μουσική ήταν η καταφρόνηση του θανάτου», ακούσαμε. Τα όσα ενδιαφέροντα ακούστηκαν στην εκδήλωση, αλλά και το φινάλε με το κρασί και τους μεζέδες δημιούργησαν μια πολύ ευχάριστη και ποιοτική ατμόσφαιρα. Η έκθεση διοργανώνεται στο Τελλόγλειο με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων από τον θάνατο του νομπελίστα ποιητή. Παρουσιάζονται κολάζ, τέμπερες και υδατογραφίες του Οδυσσέα Ελύτη, δοκίμια του ίδιου για μεγάλους ζωγράφους και γλύπτες, καθώς και έργα σημαντικών καλλιτεχνών εμπνευσμένα από την ποίησή του. Την επιμέλεια της έκθεσης, που θα παραμείνει ανοικτή ως τις 31 Μαΐου 2016, είχαν ο Τάκης Μαυρωτάς με τη συμπαράσταση της ποιήτριας Ιουλίτας Ηλιοπούλου.
Κι ήταν η Ιουλίτα Ηλιοπούλου που μίλησε για την ανάλυση του φωτός του Ελύτη, μέσω της οποίας θέλησε να αποκρυπτογραφήσει τα μυστήρια της ύπαρξης. Για τον Ελύτη –είπε η Ιουλίτα- το Αιγαίο ήταν το δακτυλικό αποτύπωμα του Ελληνα, ο συνδυασμός ύλης και πνεύματος. Η ζωή του στα παιδικά του χρόνια συνδέθηκε με τις Σπέτσες, την Κρήτη και τη Λέσβο. Από μικρός έζησε πολλή σκοτεινιά λόγω του πένθους της οικογένειάς του (πέθανε σε μικρή ηλικία η αδερφή του και νέος ο πατέρας του) και σε αυτό το μαύρο επιχείρησε ο ίδιος να απαντήσει με τα χρώματα της ποίησής του. Πήρε μέρος ως ανθυπολοχαγός στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκεί είδε «την Ελλάδα μέσα από τη διαχρονία της».
Το Νόμπελ δεν μπορούσε να απουσιάζει από την ομιλία της Ιουλίτας Ηλιοπούλου. Η αναγγελία έγινε στις 18 Οκτωβρίου 1979, «για την ποίησή του, που με φόντο την ελληνική παράδοση, με αισθηματοποιημένη δύναμη και πνευματική οξύνοια ζωντανεύει τον αγώνα τού σύγχρονου ανθρώπου για ελευθερία και δημιουργία». Ο Ελύτης συνέχισε να γράφει πολύ σημαντικά έργα και μετά το Νόμπελ και τον ενοχλούσε πολύ όταν οι γνωστοί του του έλεγαν «ήρθε η ώρα να ξεκουραστείς».
Παραδόξως, το πιο πολυμεταφρασμένο έργο του είναι το «πιο ελληνικό» και το πιο δύσκολο: το «Αξιον εστί», που έχει μεταφραστεί ακόμη και στα κινέζικα. Με τον Ελύτη , για την κυρία Ηλιοπούλου, «η ποίηση γίνεται χώρος αρχετυπικών αναφορών. Δεν τον ενδιαφέρει μόνο το είναι αλλά το δυνατόν γενέσθαι κι αυτό φαίνεται σε κάθε του στίχο, ακόμη και τους πιο απλούς». Και προς επίρρωση αυτού διάβασε το ποίημα Δεύτερη φύση από τους Προσανατολισμούς, ποίημα που επιλέγει να διαβάζει σε παιδιά:
«Ο χρόνος είναι γρήγορος ίσκιος πουλιών
Τα μάτια μου ορθάνοιχτα μες στις εικόνες του
Γύρω απ’ την ολοπράσινη επιτυχία των φύλλων
Οι πεταλούδες ζουν μεγάλες περιπέτειες
Ενώ η αθωότητα
Ξεντύνεται το τελευταίο της ψέμα
Γλυκιά περιπέτεια Γλυκιά
Η Ζωή.»
Ο Γιώργος Κουρουπός παρουσίασε διαφορετικές μουσικές προσεγγίσεις πάνω στην ποίηση του Ελύτη μέσα από ηχογραφημένα αποσπάσματα έργων μεγάλων συνθετών, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, ο Θεόδωρος Αντωνίου και η Αγγελική Ιονάτος. Στη συνέχεια ο Κώστας Βαρώτσος παρουσίασε σε προβολή διαφανειών το γυάλινο γλυπτό του «Ο Ποιητής», το πρώτο μεγάλων διαστάσεων τρισδιάστατο έργο του, το οποίο αφιέρωσε στον Οδυσσέα Ελύτη έστω και με καθυστέρηση –«ήθελα να το κάνω όσο ζούσε αλλά δεν το τόλμησα».
Ακολούθησαν το κρασί και οι μεζέδες. Ο Θωμάς Λίγας δήλωνε πολύ χαρούμενος για το φρέσκο του κρασί, το «Sauvage bleu», το «άγριο γαλάζιο», έναν ερυθρό οίνο με μπλε ανταύγειες και μια ετικέτα τελείως αφηγηματική, μόνο με παραστάσεις από τη διαδικασία παραγωγής του κρασιού. Μόλις 700 φιάλες ήταν η παραγωγή για το «Sauvage bleu» κι είχαμε την ευκαιρία στο Τελλόγλειο να τις απολαύσουμε πρώτοι. Μαζί με το μπλε του Ελύτη.