Περπατώντας στην παραλία της Θεσσαλονίκης το πρωί της Πέμπτης, φτάνοντας στις ομπρέλες του Ζογγολόπουλου, άρχιζαν να ακούγονται οι φωνές κι οι ιαχές: «Η Μακεδονία είναι Ελληνική!». Δεν είχαν την βαριά χροιά των συνθημάτων που ακούγονταν στις άλλες ανάλογες συγκεντρώσεις. Έβγαιναν από πιο ελαφριές φωνές, πιο νεανικές, ακόμη και από παιδικές.
Πλησιάζοντας στη συγκέντρωση, φάνηκε καπνός. «Καπνογόνο ήταν», μου εξήγησαν κάτι πιτσιρίκια που βρήκα στο δρόμο. Τους φαινόταν φυσικό. Όπως επίσης τους φαινόταν φυσικό να κρατούν μικρά καδρόνια στα μικρά τους χέρια και να κουνούν προς το συνομιλητή τους πλαστικά κοντάρια σημαίας. Μικρά παιδιά από τον Εύοσμο και τη Σταυρούπολη, από την περιοχή που αποκαλούμε «δυτική Θεσσαλονίκη» (ενώ στην πραγματικότητα είναι η βόρεια Θεσσαλονίκη), ήρθαν με τα πόδια στο κέντρο της πόλης για να διαδηλώσουν «για τη Μακεδονία».
Υπήρχαν καλέσματα για δυο συγκεντρώσεις. Μια στο άγαλμα του Βενιζέλου και μια στον Λευκό Πύργο. Μάλιστα, στα social media πλακώνονταν οι διοργανωτές μεταξύ τους για το ποιο είναι το γνήσιο κάλεσμα. Με κάποιον τρόπο φαίνεται ότι τα βρήκαν μεταξύ τους, και μαζεύτηκαν όλοι μαζί λίγο πιο κάτω από τον Λευκό Πύργο. Έκλεισαν τον δρόμο, ξεδίπλωσαν πανό και σημαίες, κι άρχισαν τα συνθήματα. «Ελλάς Ελλάς, ή ταν ή επί τας», «Η Μακεδονία είναι Ελληνική».
Πρέπει να ήταν μερικές εκατοντάδες. Ομολογώ ότι δεν τόλμησα να περάσω ανάμεσά τους, ούτε να κοιτάζω με τη συνήθη περιέργεια και το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον. Τα πιτσιρίκια είχαν επιθετικό ύφος, πολλά ήταν μαυροφορεμένα και κάλυπταν το κεφάλι τους με κουκούλες και τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους με μάλλινα buff. Δεν έδειχναν φιλικά, ούτε έτοιμα να ανοιχτούν σε περίεργους και δημοσιογράφους. Ανάμεσα και γύρω τους βρίσκονταν αρκετοί μεγαλύτεροι, παρατηρώντας κάθε κίνηση κι έτοιμοι να παρέμβουν εάν έβλεπαν κάτι παράξενο ή αλλότριο προς τη συγκέντρωση. Aκρως εχθρικό το περιβάλλον.
Μίλησα με όσα πιτσιρίκια μπόρεσα. «Είμαστε για τη Μακεδονία, η Μακεδονία είναι μόνο Ελληνική, κανενός άλλου», απαντούσαν όταν ρωτούσα γιατί είναι εκεί. «Μας πούλησαν», έλεγαν κάποια μεγαλύτερα. Μην σας παραξενεύει η λέξη «πιτσιρίκια». Βρήκα παιδάκι που μου είπε με περηφάνεια ότι είναι 12μιση ετών! Μαθητής της Α’ Γυμνασίου, ήταν εκεί με τους συμμαθητές του, έτοιμος να φωνάξει «για τη Μακεδονία». Βεβαίως, κανείς τους δεν ήξερε ακριβώς τι συμβαίνει, ποιος πούλησε ποιον (όπως έλεγαν), ποιος συμφώνησε τι με ποιον, ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα, κλπ.
Η πορεία ξεκίνησε για το Δημαρχείο Θεσσαλονίκης που βρίσκεται μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά. Άρχισαν τα υβριστικά συνθήματα για τον δήμαρχο Γιάννη Μπουτάρη. Μισή ώρα αργότερα, κι αφού κινήθηκαν στους κεντρικούς δρόμους της πόλης, οι μαθητές έφτασαν στο υπουργείο Μακεδονίας – Θράκης. Άρχισαν να φωνάζουν συνθήματα, να πετούν αντικείμενα, υπήρξε μια μικροένταση. Επειτα από λίγη ώρα τα πνεύματα ηρέμησαν και οι συγκεντρωμένοι διαλύθηκαν.
Περισσότερα από 110 σχολεία στον νομό Θεσσαλονίκης ήταν κλειστά λόγω κατάληψης «για τη Μακεδονία». Περπατώντας στο δρόμο, είδα ένα τρικάκι που καλεί σε συγκέντρωση την Παρασκευή στις 13.00, στα γραφεία της Περιφερειακής Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Το υπογράφει κάποιο Συντονιστικό Μαθητών. Για την επόμενη ημέρα, κανείς δεν μπορεί να μιλήσει με σιγουριά.