Υπάρχει η μικρή και η μεγάλη Ελλάδα, η πραγματική και η εξιδανικευμένη, η αρχαία η νέα και η νεότατη – φτωχή πλούσια, καμένη, Ευρωπαϊκή, Νατοϊκή, υστέρημα και περίσσευμα , χαντάκι και ίσιωμα («Αλλά πρώτα θα δεις την ερημιά και θα της δώσεις το δικό σου νόημα» και χωρίς αμφιβολία «η νόηση, μυρίζει χώμα»),
Υπάρχει Ελλάδα Βαλκανική, Μεσογειακή, του ευρώ, του κορώνα γράμματα και της τρύπιας δεκάρας, «Πύλη εισόδου », «οικόπεδο και αποικία».
Υπάρχουν παντού και πάντοτε οι ευγενείς και οι πληβείοι, οι πάροικοι και οι δούλοι, η γλώσσα της οικονομίας και η γλώσσα των ανθρώπινων ονείρων… οι δρακόντειοι νόμοι, η σεισάχθεια , ο δανεισμός και ο κεφαλικός φόρος, οι δάσκαλοι του γένους, οι κλέφτες οι αρματολοί, οι ακρίτες, οι ειδωλολάτρες, οι χριστιανοί και οι τσιφτετέλληνες… Αυτά, υπάρχουν πάντοτε…
Είναι πράγματι θέμα αίματος… πού και πότε ξυπνάει το αίμα σου,
πού, πότε και με ποιον συντάσσεσαι αντανακλαστικά, είναι θέμα αίματος…
Είναι θέμα αίματος, καταγωγής, παιδείας και ανατροφής ο τρόπος που βλέπουμε, που παίρνουμε θέση, που υιοθετούμε ή απορρίπτουμε…
Άνθρωποι δικοί μου ( με το δίκαιο του αίματος και με το δίκαιο της γης —και με «το χώμα που μυρίζει η νόηση») έχουν υπάρξει μετανάστες, (λαθραίοι και νόμιμοι ), έχουν υπάρξει πρόσφυγες μέσα και έξω από τα σύρματα, μέσα και έξω από τα σύνορα της Ελλάδας…
Άνθρωποι δικοί μου, έχουν πεινάσει, έχουν υπάρξει φτηνά εργατικά χέρια, έχουν στοιβαχτεί, εξευτελιστεί, αδικηθεί, διωχτεί, σφαγιαστεί, έχουν «συνωστιστεί» σε προκυμαίες, σε σταθμούς, στο τραίνο της ιστορίας, στα υπόγεια του νόμου. Έχουν υπερασπιστεί με το σώμα τους και την ημέτερη παιδεία και την φωνή του σύμπαντος κόσμου ώστε να μάθω πολύ καλά τι θα σημαίνει ιθαγένεια, τι υπηκοότητα, σύνορο, περίφραγμα, διαχωριστικό, δικαίωμα και διεκδίκηση… Έχω βαθειά στο αίμα μου αυτήν την άδικη κοινή μοίρα, (την τόσο υπεροπτικά περιφρονημένη στα «ευημερούντα, εκσυγχρονισμένα» πάτρια) ώστε βρίσκω πολύ φυσικό να μοιράζομαι το εθνικό μας παραμύθι και την μείζονα Ελλάδα του, την ιστορική αλήθεια και την μίζερη μεταγραφή της, την σημερινή πραγματικότητα και την νόηση που μυρίζει χώμα με όποιον έχει πραγματικά αυτήν την ανάγκη.