Τους ξαναείδα το Σάββατο (11.6) στα διόδια της Κορίνθου. Η πρώτη φορά ήταν τη Μεγάλη Παρασκευή. Μέρες με ουρές στους δρόμους. Η έξοδος των Αθηναίων βγάζει τη νεολαία της Χρυσής Αυγής να μοιράσει εφημερίδες.
Το φαινόμενο είναι σύνηθες παραμονές εκλογών και σε μεγάλα 3ήμερα που παιδιά δίνουν απ’ το παράθυρο του αυτοκινήτου, χέρι με χέρι, διαφημιστικά, φρι πρες ή τον Χρυσό Οδηγό.
Η Χρυσή Αυγή κάνει την έκπληξη γιατί μέχρι πρότινος κρυβόταν. Απέφευγε να κυκλοφορεί με πρόσωπο και οι νεολαίοι της δεν γίνονταν ένα με το πλήθος. Ήθελαν να ξεχωρίζουν με χαρακτηριστικά – κωδικούς – στην εμφάνισή τους. Τώρα όμως αρκεί το μαύρο τους τισερτ με τη λευκή αρχαιοελληνική γραμματοσειρά των δυο λέξεων στην πλάτη.
Δεν έχουν τίποτα το ακραίο, τίποτα το διαφορετικό. Οπαδοί της όποιας ομάδας. Αθλητικής, πολιτικής ή απλά εποχικοί υπάλληλοι διαφημιστικής. Όλοι ίδιοι. Τζόκεϊ, σκουλαρίκι στη μύτη, ελβιέλες. Και όχι μουντρούχοι χοντροκομμένοι όπως οι παλιοί αλλά κομψοί και χαμογελαστοί, προσιτοί.
Στην ιστοσελίδα της αυτοχαρακτηρίζονται ως «ένας νόμιμος πολιτικός σχηματισμός» με ιδεολογικό και πολιτικό χαρακτήρα αναμφισβήτητα εθνικιστικό «μα και ταυτόχρονα Κοινωνικό». «Μέλη μας είναι κυρίως νέοι άνθρωποι, εργάτες, φοιτητές, επιστήμονες, αγρότες, καλλιτέχνες, μισθωτοί, μα και άνεργοι. Άνθρωποι που αγωνίζονται με πίστη και πνεύμα θυσίας, χωρίς κανένα συμφέρον και υστεροβουλία».
Η νομιμοποίηση και η κοινωνική ένταξη της ακροδεξιάς είναι κι αυτό φαινόμενο της κρίσης. Στις δημοτικές εκλογές της Αθήνας η Χρυσή Αυγή πήρε 10.222 ψήφους που όπως έγραψαν την επομένη οι αναλυτές δεν ήταν μόνο ψήφοι πεποιθήσεων και ακροδεξιού φανατισμού αλλά και πράξεις φόβου και διαμαρτυρίας. Αποτέλεσμα που πρόεκυψε πάντως από την «δουλειά» που είχε προηγηθεί σε γειτονιές και πλατείες. Άγιος Παντελεήμονας, Αττική, Πατήσια, Κολωνός.
Η Χρυσή Αυγή παρουσιάζει – έστω και περιορισμένα στην Αθήνα – κινηματικά χαρακτηριστικά. Δουλεύει στο δρόμο. Δηλαδή, έχει οργανώσεις βάσης σε γειτονιές, στρατολογεί μαθητές σε σχολεία, προσφέρει «προστασία» σε κατοίκους υποβαθμισμένων περιοχών. Ψαρεύει εκεί που υπάρχουν έντονα τα σημάδια της οικονομικής κρίσης, ανασφάλειας αλλά και το γνωστό μεταναστευτικό, η γκετοποίηση περιοχών, η εγκληματικότητα, η εγκατάλειψη. Τα ποσοστά της στον χάρτη δείχνουν να έχει χαρακτήρα κυρίως αστικό. Από το άστυ, πόλη, όχι τάξη. Γι’ αυτό και τώρα ενεργοποιείται σε «πυρήνες» περιφέρειας, όπως αυτός της Κορίνθου.
Στην Ευρώπη ο Τύπος πριν από λίγους μήνες μιλούσε για την άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων και το απέδιδε στον άξονα κρίσης του ευρώ και την μεταναστευτική πολιτική. Η παρατήρηση όμως πέρα από το γεγονός είναι ότι η ακροδεξιά παύει να βρίσκεται στο περιθώριο και γίνεται κομμάτι της καθημερινής μας εικόνας, οικειοποιούμαστε τη μορφή της, της λέμε καλημέρα και σε λίγο θα τη συμπαθήσουμε και θα πιάσουμε και κουβέντα μαζί της.