«Ουδείς σκέφθηκε ότι στην λαϊκή αυτή συνοικία (Άγιο Παντελεήμονα) οι κάτοικοι δοκιμάζονται απάνθρωπα, το κράτος και τα κόμματα τους άφησαν αβοήθητους, οι αριστερές και αριστερίστικες νεολαίες τους βρίζουν ως ρατσιστές και οι μόνοι που τους συμπαραστέκονται (επενδύοντας πολιτικά) είναι η «Χρυσή Αυγή». Είναι σαν να τους παρέδωσαν σε αυτή (…. )και δεν κατανοούν πως έτσι οι ίδιοι και όχι η Χρυσή Αυγή, τροφοδοτούν απείρως περισσότερο, ορμητικότερο και εκδικητικότερο τον ρατσισμό»
Αυτά έγραφε το post στις 20/10/2010 , με την υπογραφή του υποφαινόμενου και τίτλο «Οι λαθρομετανάστες και το μέλλον που ανατέλλει». Ποιοι μας καταλόγισαν τότε περίπου … ρατσισμό; Μα αυτοί που τώρα δηλώνουν …ξαφνιασμένοι, θορυβημένοι, θυμωμένοι, ντροπιασμένοι, προβληματισμένοι, για την είσοδο της Χρυσής Αυγής στο δημοτικό συμβούλιο. Αυτοί που με πολλούς βαθμούς πολιτικής μυωπίας «είδαν» (κατά πως έλεγε ένα σχόλιο σε post της Στέλλας Αλαφούζου για το μήνυμα του Παντελεήμονα), ότι η Χρυσή Αυγή «έτυχε να πέσει σε απολίτικα αδρανή άτομα με άρνηση προς τα πάντα και να τα δελεάσει με τη χαρά της συμμετοχής σε δράση και παρέες του τύπου μαζευόμαστε, βαράμε, βρίζουμε, ενθουσιαζόμαστε».
Όμως αποκαλυπτική ήταν χθες η μαρτυρία στο protagon του Μόδεστου Σιώτου με τίτλο «Η ψήφος των παππούδων», για εκλογικό τμήμα της πλατείας Βικτωρίας, όπου γράφει: «Μεταξύ δέκα το πρωί με δύο, ήρθε ο περισσότερος κόσμος. Εξακολουθούσαν, όμως, στη πλειοψηφία τους να είναι συνταξιούχοι ή άνω των 55. Νοικοκυρές, μικρομαγαζάτορες, παππούδες, οικογένειες. Κάποια στιγμή αναρωτήθηκα, τι γίνεται μόνο οι γέροι ψηφίζουν σε αυτή τη χώρα; Η ίδια εικόνα συνεχίστηκε μέχρι που έκλεισαν οι κάλπες»… (σ.σ. Προφανώς αυτά είναι τα «απολίτικα αδρανή άτομα που βαράν, βρίζουν, ενθουσιάζονται»…)
Ο υποφαινόμενος δεν επανέρχεται στο θέμα με την αυταρέσκεια του δικαιωμένου, επειδή τα προέβλεψε – άλλωστε δεν χρειάζεται και …κληρονομικό χάρισμα για να τα προβλέψεις. Αρκεί να βγάλει κανείς τα έγχρωμα γυαλιά της παραμορφωτικής ιδεοληψίας… Επανέρχεται επειδή βλέπει να έρχονται τα χειρότερα. Το γκέτο του κέντρου της Αθήνας, με την βία, την απροκάλυπτη πορνεία, την διακίνηση ναρκωτικών, την παντοειδή ανομία, τους αναξιοπαθούντες λαθρομετανάστες που πεινασμένοι ζουν σε συνθήκες «άνθρωποι και ποντίκια», τις φυλετικές συμμορίες , τη βαρβαρότητα, τη βρωμιά, τις ασθένειες, την απαξίωση, την ενδεχόμενη μελλοντική τρομοκρατία, αυτό το φρικιαστικό γκέτο, σταδιακά ανοίγει, ξεχειλίζει και εξαπλώνεται σε αλλεπάλληλους κύκλους που «καταβροχθίζουν» τις πάλαι ποτέ ήσυχες συνοικίες της Αθήνας. Παρόμοια φαινόμενα με αυτά του Παντελεήμονα, θα αρχίσουν να αναπτύσσονται και σε άλλες γειτονιές της Αθήνας, ίσως και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, που θα αντιδρούν, πολύ περισσότερο που θα βυθίζονται σταδιακά στη φτώχεια… Και τότε, πάλι ξαφνιασμένοι, θα κάνουμε «αριστερές» αναλύσεις για την συντηρητική φύση των μικροαστών που …ρέπουν προς τον φασισμό…
Καιρός η απαθής κυβέρνηση Παπανδρέου, συνερχόμενη από το πολυπολιτισμικό χάος του αρχηγού της… καιρός η νέα δημοτική αρχή… καιρός τα αριστερά κόμματα του ανέξοδου διεθνισμού… καιρός οι ούλτρα αντιρατσιστικές οργανώσεις ( που όλα τα σφάζουν μόλις ακούσουν κάποια φωνή να εντοπίζει το πρόβλημα) … καιρός όλοι αυτοί, ο καθένας από την πλευρά του, οι μεν να εκπονήσουν, οι δε να απαιτήσουν την εκπόνηση (εδώ τους θέλω) βιώσιμων σχεδίων ενσωμάτωσης. Γιατί η περίφημη ενσωμάτωση των ξένων στην κοινωνία μας, δεν είναι μόνο θέμα καλών προθέσεων, αλλά και δυνατοτήτων. Δεν γίνεται από μόνη της, ούτε με την ευχάριστη αφέλεια των αντιρατσιστικών φεστιβάλ. Χρειάζεται σχέδιο και παραγωγικούς πόρους τους οποίους, μελλοντικά, θα μπορούν να αναπτύξουν οι ίδιοι οι μετανάστες, εντασσόμενοι με κάποιο τρόπο στην παραγωγική διαδικασία (π.χ. ξαναζωντάνεμα και αξιοποίηση εγκαταλειμμένων οικισμών στην ορεινή Ελλάδα).
Οι όποιες λυσσώδεις, προσβλητικές αντιδράσεις μίσους κατά των χειμαζόμενων συν-ελλήνων των λαϊκών συνοικιών θα τροφοδοτούν με ψήφους, και αύριο με μέλη, τις τάξεις της Χρυσής Αυγής. Ο κίνδυνος να τη δούμε σε μικρό βάθος χρόνου και στο εθνικό κοινοβούλιο είναι κάτι περισσότερο από υπαρκτός, και τότε δεν θα έχει νόημα, ούτε τα οργανωμένα κόμματα και οι εξωκοινοβουλευτικές παρατάξεις, ούτε οι κάθε είδους πολυπολιτισμικοί, να ολοφύρονται ως μωρές παρθένες…