Τα πράγματα είναι ακόμα ρευστά, η όλη διαδικασία βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη και η σκόνη δεν έχει κάτσει. Ίσως είναι πρώιμο να προσπαθήσει κανείς να βγάλει από τώρα συμπεράσματα ή να προβλέψει τι μέλλει γενέσθαι. Όμως υπάρχουν κάποιες αποχρώσες ενδείξεις ότι (και αυτή τη φορά) τα πράγματα δεν είναι τόσο ανθηρά όσο ενδεχομένως φαίνονται σε μία πρώτη ανάγνωση.
Για να μην παρεξηγηθώ, και η δική μου πρώτη, αυθόρμητη αντίδραση στο άκουσμα της είδησης ήταν να χαμογελάσω, όπως χαμογελάει κάποιος όταν μετά από καιρό που τον βγάζουν τρελό δικαιώνεται. Αυτή όμως η ικανοποίηση δεν είναι αρκετή για να καθησυχάσει τους φόβους μου και να καταπραΰνει τους προβληματισμούς μου, οι οποίοι εν ολίγοις συνοψίζονται στα εξής:
- Πρώτ’ απ’ όλα το προφανές: Η ανάγκη ύπαρξης ενός πλήρως στοιχειοθετημένου κατηγορητηρίου, με αδιάσειστα στοιχεία και τριπλοελεγμένες αποδείξεις, που δεν θα αφήσει ούτε χαραμάδα που θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί νομικά, πολιτικά ή επικοινωνιακά η Χρυσή Αυγή.
- Υπάρχει μια μερίδα του κοινού (και δεν αναφέρομαι στους τύπους που περιμένουν έξω από την Ευελπίδων και τη ΓΑΔΑ) που ξεκίνησαν ήδη τη γνωστή συζήτηση καφενέ: «Μωρ’ αυτούς τους πιάσανε, τους άλλους που κατακλέψανε το κράτος και τον κοσμάκη τους έχουμε και κυκλοφορούν ελεύθεροι». Και ναι, η Χρυσή Αυγή έχει κάπως πέσει δημοσκοπικά αλλά υπάρχει ακόμα ένα ικανό ποσοστό που τους στηρίζει ακόμα, και είναι αρκετά μεγάλο να τους ξαναβάλει στη Βουλή (έστω και με άλλο όνομα, λογότυπο και αρχηγό). Το γεγονός αυτό καταδεικνύει αν μη τι άλλο ότι η οργή για το αποδεδειγμένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και τα υπόλοιπα κόμματα δεν έχει κοπάσει και πρέπει να αντιμετωπιστεί, ιδανικά με ένα γερό ξεκαθάρισμα σε όλο το κοινοβουλευτικό τόξο.
- Το timing της ιστορίας υπονομεύει τις αγαθές προθέσεις της κυβέρνησης. Είναι όπως δεν μπορείς να πιστέψεις ότι το Πρώτο Θέμα έβαλε την φωτογραφία του Π. Φύσσα στο πρωτοσέλιδο για λόγους πολιτικούς ενώ αν το έκαναν οι New York Times θα το δεχόσουν. Έτσι και με την κυβέρνηση. Μόλις ένιωσε ότι δημοσκοπικά πλέον συνέφερε περισσότερο η δράση από την αδράνεια, ξύπνησε. Επιπλέον, έτσι προσφέρεται ένα άλλοθι για εκλογές που κάποιοι επιθυμούν διακαώς. Κι επίσης οι βάρβαροι ήταν μια κάποια λύσις για ορισμένους που εκμεταλλεύτηκαν επικοινωνιακά τη βαρβαρότητα αυτή της Χρυσής Αυγής όπως η Χρυσή Αυγή εκμεταλλεύτηκε τη διαφθορά του πολιτικού κατεστημένου.
- Το «ξέπλυμα ψήφων»: Όπως όταν κάποιος παίρνει μαύρο χρήμα και το ξεπλένει, έτσι κάποιος θα πάρει αυτές τις μαύρες ψήφους της Χρυσής Αυγής του 2012 και θα τις ξεπλύνει. Η μεγαλύτερη δε ειρωνεία για τη «νίκη της δημοκρατίας», όπως αποκαλούν τις πρόσφατες εξελίξεις πολλές κυριακάτικες εφημερίδες, είναι ότι η σταθερότητα μιας νέας, μετεκλογικής κυβέρνησης Σαμαρά θα έχει στηριχθεί στις ξεπλυμένες ψήφους Χρυσαυγιτών. Ο κ. Φαήλος Κρανιδιώτης έχει ήδη ξεκινήσει το κυνήγι.
- Και το σημαντικότερο για εμένα: Αν η κυβέρνηση αντιμετωπίσει αυτό το θέμα επιδερμικά και μόνο επικοινωνιακά, ελλοχεύει ο κίνδυνος να μπουν κάποια πολύ σημαντικά ζητήματα για ακόμα μια φορά κάτω απ’ το χαλί. Η ενδεχόμενη εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής δεν σημαίνει ότι αυτή η πολύ προφανής πλέον φασιστική φλέβα που κυλάει στην Ελλάδα θα εξαφανιστεί εν μία νυκτί. Αν δεν ασχοληθούμε πολύ σοβαρά με αυτό το ζήτημα, από τα σχολεία μέχρι την εκκλησία, από τη βελτίωση της ποιότητας του πολιτικού λόγου μέχρι τη σωστή διαχείριση της κρίσης και του αντίκτυπού της, το μίσος και η οργή που ακόμα βράζουν εύκολα θα σχηματοποιηθούν ξανά σε ένα ειδεχθές μόρφωμα σαν τη Χρυσή Αυγή.