Είναι εκτέλεση από «αριστερούς» τρομοκράτες ως εκδίκηση στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα; Είναι προβοκάτσια νεκρανάστασης της ναζιστικής Δεξιάς από το βαθύτατο εσωτερικό της; Είναι υλοποίηση ενός ευρύτερου σχεδίου πολιτικής αποσταθεροποίησης της χώρας; Είναι προσπάθεια αποπροσανατολισμού του κόσμου από τα πραγματικά προβλήματα που συνεχίζει να φέρνει το μνημόνιο; Είναι προσπάθεια ανάσχεσης μιας πορείας την ώρα που φθάσαμε στο τσακ για να απαλλαγούμε απ’ την κηδεμονία και τα μνημόνια; Είναι ένα χτύπημα στις αναμενόμενες ξένες επενδύσεις; Είναι χτύπημα στον τουρισμό που πήγαινε καλά; Είναι καλλιέργεια φόβου που θα τονώσει μια κυβέρνηση που κλονίζεται; Είναι έναρξη ενός πολέμου με πραγματικά πυρά ανάμεσα στα δύο εγκληματικά άκρα;
Έλα ντε. Και κάθεται εμβρόντητος ο ταλαίπωρος Έλληνας πολίτης μπροστά στις τηλεοράσεις και αναρωτιέται τι τον περιμένει, όποιο απ’ τα σενάρια αυτά κι αν είναι αληθινό. Και αναρωτιέται πότε και αν θα ησυχάσει λίγο αυτός ο τόπος. Αν θα βρει τον βηματισμό του ποτέ. Και αναρωτιέται ως πότε θα γίνεται μυλόπετρα ανάμεσα σε άγνωστες σκοτεινές δυνάμεις που τον συνθλίβουν κάθε μέρα. Λες και τον έχουν καταραστεί να μην μπορεί να βρει διέξοδο, αλλά να τριγυρίζει αέναα σ’ έναν λαβύρινθο απελπισίας και ανημπόριας.
