Τέσσερα βήματα προς την Κόλαση

Τέσσερα άρθα από τον γαλλικό και τον ιταλικό Τύπο, ισάριθμα βήματα μέσα στο σκηνικό του χάους, του αίματος και του φόβου. «Και στις επόμενες εκλογές η Λεπέν θα κερδίσει εκατομμύρια ψήφους.»

protagon.import

Le Figaro/ Οι Κασσάνδρες. «Αυτό που συνέβη στο Παρίσι είναι αυτό που φοβόντουσαν οι μυστικές υπηρεσίες ότι θα συμβεί». Ο Μπερνάρ Σκουαρσινί, πρώην επικεφαλής των γαλλικών μυστικών υπηρεσιών, υποστηρίζει ότι η χώρα «ήταν προετοιμασμένη». Από την πλευρά του ο επικεφαλής δικαστής της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας Μαρκ Τρεβεντίτς φοβάται τα χειρότερα. «Οι τζιχαντιστές  θέλουν και μπορούν να μας χτυπήσουν πολύ πιο σκληρά και σε βαθμό που δεν θα μπορεί να συγκριθεί με ό,τι είχαμε ζήσει μέχρι σήμερα» προειδοποιούσε καιρό πριν τις χθεσινές επιθέσεις. Κάποιοι είχαν μιλήσει τότε για Κασσάνδρες. Αλλά όπως και ο δικαστής, έτσι και η αστυνομία φοβόταν εδώ και χρόνια ότι η Γαλλία θα γινόταν στόχος μαζικών επιθέσεων.

Le Figaro/ Η μαρτυρία. «Καθόμουν στη δεξιά πλευρά της αίθουσας στο Μπατακλάν, οι Eagles τέλειωναν ένα κομμάτι τους όταν ακούω ήχους από εκρήξεις. Bλέπω τον τραγουδιστή να αφήνει την κιθάρα του, γυρίζω, βλέπω έναν τύπο με ένα πυροβόλο όπλο που ρίχνει στον αέρα, πέφτουν όλοι στο έδαφος, σε κάθε ριπή ο κόσμος προσπαθεί να ξεφύγει όσο το δυνατόν πιο μακριά, προσπαθώ με άλλους να ανεβώ στη σκηνή για να φύγω από κάποια έξοδο κινδύνου, γίνεται χαμός, ο κόσμος φοβάται, σπρωχνόμαστε μεταξύ μας, κινούμαι προς τα δεξιά πιστεύοντας ότι εκεί είναι η έξοδος, αλλά κάνω λάθος, κάποιος από το προσωπικό μας λέει ότι η έξοδος κινδύνου είναι από την άλλη πλευρά, ακούμε κι άλλους πυροβολισμούς, καταφέρνουμε να βγούμε έξω, τρέχουμε στον δρόμο, ακούμε κι άλλους πυροβολισμούς, τρέχω, τρέχω προς τη Βαστίλη, βλέπω αστυνομικούς, περιπολικά και μηχανές που κατευθύνονται προς το Μπατακλάν, επιστρέφω στο σπίτι, είμαι καλά.Αλλοι δεν μπορούν να πουν το ίδιο. Δεν φοβήθηκα, δεν έχω σοκαριστεί ακόμα. Γράφω για να μην ξεχάσω».

Libération/Η πικρή διαπίστωση. «Ούτε στις πιο σκληρές συγκρούσεις για τον εμφύλιο πόλεμο της Αλγερίας τη δεκαετία του 1990 δεν είχε γνωρίσει η Γαλλία τέτοια βία. Οι τόποι όπου εκδηλώθηκε η επίθεση ήταν τόποι χαλαρότητας και συνύπαρξης. Και η επίθεση σε αυτά τα μέρη σημαίνει ότι αυτό που απειλείται είναι ο τρόπος της ζωής μας». Ο Λοράν Ζοφρέν, διευθυντής της ιστορικής εφημερίδας, κάνει μια πικρή διαπίστωση. Αλλά αρνείται να υποστείλει τη σημαία των δημοκρατικών αξιών. «Η γαλλική κοινωνία πρέπει να εξοπλιστεί με θάρρος για να μην παραδοθεί στους δολοφόνους, για να διαφυλάξεις τις αρχές του δικαίου και της αλληλεγγύης». Και εάν οι δολοφονικές επιθέσεις οφείλονται στον ρόλο της Γαλλίας στη Μέση Ανατολή, «η Γαλλία πρέπει να συνεχίσει τη δράση της χωρίς δισταγμούς».

La Repubblica/ Ο φόβος. «Εχω έναν φόβο που είναι και βεβαιότητα: αυτό που συνέβη θα βοηθήσει την άκρα δεξιά στις επόμενες εκλογές, η Λεπέν θα κερδίσει εκατομμύρια ψήφους. Το έχουν βαφτίσει ήδη Πόλεμο με το Ισλάμ». Ο Μάρεκ Αλτέρ, επιζών του γκέτο της Βαρσοβίας αλλά και της σοβιετικής καταπίεσης αδυνατεί να υποταχθεί στην ισλαμική τρομοκρατία. Τον κάνει να αισιοδοξεί το γεγονός ότι η μουσουλμανική κοινότητα αποστρέφεται τους τρομοκράτες. Αλλά είναι απαισιόδοξος σε ό,τι αφορά τις πολιτικές επιπτώσεις. «Θα νικήσει η Μαρίν Λεπέν και αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς έχει δίκιο όταν λέει ότι οι ισλαμιστές δεν είναι καλοί Γάλλοι. Πεθαίνουν για τον Αλλάχ αλλά όχι και για τη δημοκρατία».