Παίδες μου αγαπημένοι έχω εκνευριστεί. Μάλλον με τιμωρεί ο θεός που μπήκα σε μετρό χωρίς να πάρω το βιβλιαράκι μου μαζί. Καθόμουνα λοιπόν σαν τον χαλβά και βαριόμουνα. Σε λίγο για να περάσει η ώρα μέχρι να φτάσω Κάτω Πατήσια άρχισα να κρυφοδιαβάζω το περιοδικό της διπλανής μου που φανεροδιάβαζε σε περιοδικό μια συνέντευξη της Ραχήλ της Μακρή με τίτλο «Η κόκκινη Ραχήλ». Πρώτα απ΄όλα το πιστοποιώ: Ήταν πολύ κόκκινη. Κόκκινη τουαλέτα αρχοντοκαριολέ, κόκκινη γόβα Λουμπουτέν, κόκκινο περιεχόμενο εγκεφάλου. Στην αρχή διάβαζα και χασκογέλαγα. Όταν όμως έφτασα στην μοιραία ερώτηση: «Τι θα κάνετε τώρα που φύγατε από την πολιτική;» και την μοιραία απάντηση «θα ξαναγυρίσω στην οικογένειά μου και στα παιδιά μου που είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή μου», ξαφνικά φόρτωσα.
«Ναι ε;» μουρμούρισα μέσα απ΄τα δόντια μου. Μάλλον μουρμούρισα δυνατά όμως γιατί η διπλανή μου που μέχρι τότε έδειχνε ανοχή με αγριοκοίταξε. Της έδειξα το περιοδικό. «Αυτό είχε δηλώσει και η βλαμμένη η μάνα μου σε μια τοπική εφημερίδα», της είπα απολογητικά. «Το πιο πολύτιμο πράμα στον κόσμο για μένα είναι το παιδί μου. Και είχε να με δει πέντε μήνες όρθια. Όλο στο κρεβάτι με πετύχαινε γιατί είχε ιατρείο και μετά κλαδική ΠΑΣΟΚ και μετά ταβέρνα με την Μαργαρίτα Παπανδρέου και τις αίγες. Ε ασιχτίρ λοιπόν που θα με πεις και πολύτιμο διαμάντι του στέμματος». Η κυρία δεν έδειξε συμπόνοια. Σηκώθηκε κλείνοντας επιδεικτικά το βρωμοπεριοδικό της κι έφυγε με το σχόλιο «Εσείς οι σημερινοί νέοι είστε χαλασμένοι, δεν σέβεστε κανέναν».
Και πολύ καλά κάνουμε μαντάμ που δεν σεβόμαστε κανέναν που δεν αξίζει του σεβασμού μας. Θα με ρωτήσετε παίδες γιατί έδινε συνέντευξη η μάνα η δικιά σου και θα σας απαντήσω ότι στο χωριό της η μάνα μου θεωρείται κάτι σαν πρέσβειρα καλής θελήσεως της Κατωμαγουλίτσας, δηλαδή κάτι ανάλογο της Ατζελίνα Τζολί (απλά αντί Μπραντ Πήτ αυτή διαθέτει τον πατέρα μου). Της κάνουν, λοιπόν, αφιέρωμα στην τοπική φυλλάδα κάθε Πάσχα που πάει να πάρει το αρνί από το σέμπρο. Κάθε χρόνο τη ρωτάνε αυτό το ίδιο και απαντάει αυτό το ίδιο. Τον πατέρα μου ευτυχώς δεν τον ρώτησε κανείς, γιατί το καζίνο όπου κάνει καριέρα είναι πιο πριβέ χώρος, δεν κάνει αδιάκριτες ερωτήσεις ειδικά όταν ξέρει την απάντηση- αλλιώς κι αυτός το παιδί του θα έλεγε ότι είναι το επίτευγμα της ζωής του.
Οι γονείς μου δεν είναι οι μόνοι ασυστόλως ψευδόμενοι φυσικά. Έχω δει δεκάδες τέτοιες δηλώσεις ασορτί με φωτογραφήσεις μπροστά σε κούνια, μαιευτήριο ή γυμναστήριο όπου εσείς τα σελέμπς προσπαθείτε να χάσετε τα κιλά της εγκυμοσύνης σε 17 λεπτά. Από γυναίκες και από άντρες. Σταρ και σταροπούλες κάθε βεληνεκούς, ποδοσφαιριστές και βιομήχανοι, τηλεπερσόνες και τηλεμέντιουμ, πολιτικοί και μάνατζερς, όλοι όσοι λείπουν από το σπίτι τους 19 ώρες το 24ωρο για τη καριέρα, τα φράγκα, τα πάρτι ή απλά την πάρτη τους, αυτοί όλοι χωρίς καμιά τσίπα αν τους ρωτήσεις ποιο είναι το μεγαλύτερο επίτευγμά τους, θα απαντήσουν μ΄ένα στόμα: τα παιδιά μας!
Σοβαρά ρε λαμόγια; Τότε πώς το εξηγείτε ότι δεν τα βλέπετε σχεδόν ποτέ; (Η παραμονή της Πρωτοχρονιάς δεν μετράει. Δεν έχετε δουλειά, δεν έχετε προγραμματισμένο ταξίδι και είστε αναγκασμένοι για τα μάτια του κόσμου να τα φάτε στη μάπα). Πώς εξηγείτε ότι τα μεγαλώνουν άλλες κυρίες, άλλων χωρών τις οποίες περιφέρετε ακόμα κι όταν είστε διακοπές για να μπορείτε ελεύθερα να λιάζεστε όσο τα ταΐζουν αυτές; Πώς εξηγείτε ότι το παιδί σας νομίζει πως το καλημέρα στα ελληνικά το λέμε μιραμαντσιέζι; Επίσης πώς εξηγείτε το γεγονός ότι το παιδάκι σας το έρμο νομίζει πως η μαμά του λέγεται Λη, έχει σχιστό μάτι και λέει συνέχεια «γιες μάνταμ» σε μια κυρία με ωραίο φόρεμα που εμφανίζεται τις νύχτες πολύύύ κουρασμένη; Γιατί είστε τόσο υποκρίταροι και δεν λέτε ανοιχτά στον κόσμο ότι η μεγαλύτερη χαρά της ζωής σας είναι το γκραν σουξέ σας στην Βουλή, στην τηλεόραση, στην φίρμα κ.λπ. και θα πουλούσατε στην αγορά του αλχαλίλι το τέκνο σας αν ο διάβολος σας υποσχόταν αιώνια επιτυχία και νεότητα. Και φυσικά αν ήταν να μην το μάθει κανείς και αμαυρωθεί το προφίλ σας.
Αλλά σταματάω. Δεν είναι σωστό να σας εκνευρίσω κι εσάς. Έχετε φωτογράφιση αύριο με τα παιδιά για το χριστουγεννιάτικο τεύχος και πρέπει να είστε φρέσκες.
ΥΓ Αφιερώνω το κομμάτι αυτό στην τιτάνια προσπάθεια που κάνει αυτήν την εποχή η ελληνίδα μάνα –ειδικά η χωρισμένη, χήρα κ.λπ.- να μεγαλώσει το παιδί της δουλεύοντας σαν το σκλαβάκι σε δυο δουλειές και προλαβαίνει να το ταΐζει και να το διαβάζει για το σχολείο και να πηγαίνει στις σχολικές γιορτές του να το καμαρώνει από πάνω. Αλλά απ΄αυτήν κανείς δεν σκέφτεται να πάρει συνέντευξη…