Ο Τσίπρας δεν είναι ο πολιτικός που έχει μεγάλη διάθεση να κρατήσει προσχήματα. Το καλοκαίρι ξεκίνησε τις βόλτες με τα κότερα και τώρα, επέλεξε για το παιδί του ένα ακριβό ιδιωτικό. Και μάλιστα, ένα σχολείο όπου η φιλοσοφία του βασίζεται πέρα για πέρα, στην αγγλοσαξωνική παιδεία, αυτή δηλαδή που θεωρείται η βάση της σύγχρονης «αστικής κεφαλαιοκρατίας».
Θα μου πεις τώρα και τι πειράζει. Εννοείται πως δεν πειράζει και μπράβο του. Από την άλλη όμως, περνάει από το μυαλό πολλών ανθρώπων, σαν γρήγορη εικόνα, η Περιστέρα να του λέει με αγανάκτηση: «Κι επειδή έγινες για ένα φεγγάρι, πρωθυπουργός, θα στείλουμε τα παιδιά σε δημόσιο σχολείο; Θα τα θυσιάσουμε για να βγάλεις εσύ φωτογραφίες για τον "λαό" σου;». Εν τω μεταξύ, δεν θέλει και πολλά ο Αλέξης. Δεν τρελαίνεται κιόλας να κρυφτεί. Λέει, λέει, και, στο τέλος, σφυρίζει αδιάφορος. «Είπα τίποτα εγώ για τα σχολεία;», θα σου πει, «μήπως ασχολήθηκα και ποτέ;». «Με τις καθαρίστριες έφτιαχνα αφίσες, όχι με τους επαναπροσληφθέντες καθηγητές των ΕΠΑΛ.».
Και με την αφορμή, άρχισαν να τσιρίζουν οι λαϊκιστές της απέναντι όχθης. Μα το ζήτημα δεν είναι να μην πάει ο Τσίπρας το παιδί του σε ιδιωτικό αλλά να αφήσει και τους άλλους να απολαύσουν τις ανέσεις του ιδιωτικού για τα δικά τους παιδιά! Γιατί κάτι τύποι σαν τον Αλέξη -δεν είναι ο μοναδικός- είναι και σαδιστές. Από τη μία, δεν αφήνουν το δημόσιο σχολείο να λειτουργήσει, καταδικάζοντας τα παιδιά των ψηφοφόρων τους, κι από την άλλη, οι ίδιοι πάνε σε ιδιωτικό. Γιατί, ρε παιδιά, τόσο μίσος στους «πελάτες» σας; Γιατί τόση αδιαφορία για όλους αυτούς που τους ταϊζετε «σανό» περί δημόσιας δωρεάν παιδείας και σας συντηρούν στην εξουσία;
Ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Σύμφωνα με έρευνα του ΙΟΒΕ, το κράτος, δηλαδή ο Έλληνας φορολογούμενος, ξοδεύει για κάθε μαθητή περισσότερα χρήματα από όσα χρειάζονται για να αγοράσει το βασικό πρόγραμμα ενός ιδιωτικού σχολείου. Και αυτό σημαίνει πως αν ήθελε να τα δαπανήσει σωστά και μόνο προς όφελος του μαθητή, θα διέθετε σε όλους, μια θέση σε ιδιωτικό ή σε οργανωμένο δημόσιο σχολείο! Με λίγα λόγια, ο Τσίπρας και ο κάθε Τσίπρας που διοικεί αυτή τη χώρα των παράξενων «ιθαγενών», αν ξέφευγε από την ψυχοπάθεια της πολιτικής απάτης, θα εξασφάλιζε τέλειες συνθήκες εκπαίδευσης για όλα τα ελληνόπουλα, με αποτέλεσμα, ελάχιστοι να θέλουν να πάνε σε ιδιωτικό. Κι αν βάλουμε και τα ποσά που ξοδεύονται για φροντιστήρια και ξένες γλώσσες, θα είχαμε την πιο αποδοτική παιδεία στον κόσμο.
Λίγο πάνω από τις 5.000 τον χρόνο κοστίζει ένας μαθητής δημοσίου Γυμνασίου στο ελληνικό κράτος και στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση 3.763 ευρώ.
Σύμφωνα με την έρευνα του ΙΟΒΕ, η μέση ετήσια δαπάνη ανά μαθητή για την προσχολική, πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια δημόσια εκπαίδευση για την περίοδο 2008-2011 είναι ίση με 4.585 ευρώ, με το αντίστοιχο ποσό για την ιδιωτική να φθάνει στα 6.451 ευρώ. Σε ένα μέσο ιδιωτικό σχολείο, μπορεί τα δίδακτρα να είναι πιο ακριβά, αλλά περιλαμβάνει και μετακίνηση με σχολικά, δραστηριότητες κτλ. που δεν έχει το δημόσιο.
Προσέξτε τώρα πώς κάθε οικογένεια θα μπορούσε να απολαμβάνει τη χρηματοδότηση των παιδιών της απευθείας από το κράτος, με το πλεονέκτημα της επιλογής του σχολείου, δημόσιου ή ιδιωτικού. Για τις απομακρυσμένες περιοχές και τα νησιά, θα συνεχίζαμε να τις συντηρούμε, αφού δεν θα υπήρχε άλλη επιλογή. Αν λοιπόν διέθετε η πολιτεία το κουπόνι στους δικαιούχους, θα μπορούσαν να διαλέξουν σχολείο και για κάποιους θα ήταν πλέον εφικτό, βάζοντας κάτι παραπάνω, να γίνουν συμμαθητές -γιατί όχι;- με τον γιο τού «πρώτη φορά αριστερού» πρωθυπουργού! Εν τω μεταξύ η Ελλάδα επιμένει να έχει μηδενική κρατική χρηματοδότηση προς τα ιδιωτικά σχολεία, σε 26 από 29 χώρες του ΟΟΣΑ, καταγράφεται κρατική χρηματοδότηση προς τα ιδιωτικά σχολεία, με τα μεγαλύτερα ποσοστά να καταγράφονται σε Σουηδία (99,6%), Φινλανδία (97,4%) και Ολλανδία (96,4%). Ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ είναι 57,6%.
Καταλήγουμε λοιπόν πως σε περίπτωση που ο Αλέξης είχε καλή διάθεση και δεν ήταν τόσο πλεονέκτης, θα επέτρεπε και στον γιο τού ψηφοφόρου του να γίνει συμμαθητής με το δικό του παιδί. Και δεν θα το άφηνε να περιμένει πότε θα καλυφθούν τα κενά ως τον Νοέμβριο ή πότε θα μαζέψει χρήματα ο δήμος για να βάλει πετρέλαιο. Δεν έχει, όμως. Θέλει, ντε και καλά, να γίνει η επανάσταση αλλά χωρίς αυτόν και τα δικά του παιδιά. Αλλά αν γίνουμε όλοι το ίδιο, πώς θα υπάρχει «λαός» για να τον προστατεύουμε;
Και τι θα γίνουμε χωρίς βαρβάρους; Οι άνθρωποι αυτοί είναι πάντα μια λύσις…
Υ.Γ.: Το Υπουργείο Παιδείας δεν δημοσιεύει ποτέ επίσημα εξειδικευμένα στοιχεία, για το κόστος ανά μαθητή, στη δημόσια εκπαίδευση. Δεν υπάρχει δωρεάν παιδεία. Μόνο δωρεάν ψέματα και συνδικαλιστικοί μύθοι!