Στ’ αλήθεια δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από το να προσπαθείς να δραπετεύσεις κατά τη διάρκεια των διακοπών σου από τις κακές εμπειρίες του προηγούμενου ενδεκαμήνου, και τελικά αυτές ακριβώς οι εμπειρίες να σε συναντούν στον τόπο της ξεκούρασης. Τρέχεις να αποφύγεις κυκλοφοριακό, πολυκοσμία και το υπέροχο ντεκόρ του αστικού τοπίου, τον σκουπιδόλοφο τον νεοελληνικό, αλλά τα συναντάς όλα -κάποιες φορές μεγεθυμένα- στα παραλιακά μέρη, ή στο γραφικό χωριό καταγωγής σου.
Εξηγούμαι για τον σκουπιδόλοφο: Εδώ και λίγα χρόνια φιλοξενούμαι για κάποιες μέρες κάθε Αύγουστο σε συγγενικό σπίτι στον Ωρωπό. Ο καλλικρατικός πλέον Ωρωπός είναι ένας πελώριος Δήμος που ξεκινά από τα διόδια Αφιδνών (Κιούρκων, όπως τα λέγαμε τόσα χρόνια), περνάει από Καπανδρίτι, Πολυδένδρι, Κάλαμο, Σκάλα Ωρωπού, Μαρκόπουλο Ωρωπού για να καταλήξει στο Χαλκούτσι και Δήλεσι στα όρια με τον Νομό Εύβοιας. Ο πληθυσμός του, τους καλοκαιρινούς μήνες, στην κυριολεξία πολλαπλασιάζεται από τους παραθεριστές, με αποτέλεσμα η αποκομιδή των απορριμμάτων από μέσα Ιουλίου έως τέλη Αυγούστου να καθίσταται Οδύσσεια. Η καλλικρατική ενοποίηση δεν βοήθησε, αφού το άθροισμα των απορριμματοφόρων και του προσωπικού των πρώην μικρών Δήμων και κοινοτήτων συνέχιζε μάλλον να δρα τοπικά και όχι βάσει συνολικού σχεδιασμού και επιμερισμού του, ανάλογα με τις ανάγκες. Οι προσπάθειες της Δημοτικής Αρχής, πραγματικά φιλότιμες, με καθημερινή επιστασία του Δημάρχου και των αρμοδίων Αντιδημάρχων, προσέκρουαν στις γνωστές παθογένειες της δημόσιας διοίκησης, με πλέον χαρακτηριστική (στην προκειμένη περίπτωση) αυτή των συνεχών βλαβών απορριμματοφόρων λίγο πριν και κατά τη διάρκεια της έλευσης των παραθεριστών…
Ο σχεδιασμός για τη φετινή καλοκαιρινή περίοδο ξεκίνησε έγκαιρα, τον χειμώνα. Η πιο ρηξικέλευθη πρόταση για τη λύση του προβλήματος που διατύπωσαν οι συντεχνίες ήταν (κρατηθείτε) η πρόσληψη επιπλέον 200 δημοτικών υπαλλήλων για την καθαριότητα! Ναι, στην Ελλάδα του 2013, όχι στην περήφανη διοργανώτρια των Ολυμπιακών του 2004. Ανέκυπτε βέβαια το ερώτημα, πώς ακριβώς θα προσέφεραν τις υπηρεσίες τους οι επιπλέον 200 υπάλληλοι, με τον ίδιο ακριβώς αριθμό οχημάτων. Ίσως τα τελευταία επεδείκνυαν φιλότιμο και σταματούσαν να παρουσιάζουν βλάβες. Ανοίγω μικρή παρένθεση. Τη συνέχεια από Σεπτέμβριο 2013 την ξέρετε: οι 200 θα ζητούσαν μόνιμη πρόσληψη, διότι καλύπτουν «πάγιες και διαρκείς ανάγκες», θα κατέφευγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας, θα έσπευδαν προς υποστήριξή τους οι τοπικοί βουλευτές (ανεξαρτήτως κόμματος) κ.λπ., κ.λπ. κ.λπ.
Αντί για αυτό, η δημοτική αρχή έκανε το προφανές και ΝΟΜΙΜΟ. Διαγωνισμό για μίσθωση απορριμματοφόρων και εργατών από ΙΔΙΩΤΗ εργολάβο. Τομή για τη δημόσια διοίκηση! Τα ιερά σκουπίδια μας θα τα συλλέγουν, Κύριος οίδε, ποιοι ιδιώτες; Τα δικά μας σκουπίδια δεν θα στολίζουν τους δρόμους μας σε έκταση 10 φορές μεγαλύτερη από τους τοποθετημένους κάδους; Αίσχος! Στον παραλιακό δρόμο δεν θα είναι παντού τα σκουπιδολοφάκια; Καταστροφή της νεοελληνικής παράδοσης. Αγαπητοί αναγνώστες, δεν θα το πιστέψετε. Δημοτικοί υπάλληλοι και εργολάβος συνεργάζονται αρμονικά. Τα σκουπίδια συλλέγονται 6 φορές την εβδομάδα, έναντι μίας μέχρι πέρσι το καλοκαίρι (αναφέρομαι στους εσωτερικούς δρόμους, ο παραλιακός είχε πάντα σχεδόν καθημερινή αποκομιδή), προς μεγάλη απογοήτευση των αδέσποτων που τάραζαν τις σακούλες από τους ξέχειλους κάδους. Ο Ωρωπός σήμερα είναι ΣΙΓΟΥΡΑ πολύ καλύτερος από τους περισσότερους Δήμους της χώρας.
Συμπέρασμα: Η λύση που βρέθηκε έχει 4 μεγάλα πλεονεκτήματα. Είναι πρώτα-πρώτα ΛΟΓΙΚΗ. Όταν υπάρχουν αυξημένες ανάγκες τις καλύπτουμε με έναν οικονομικό τρόπο, για όσο διάστημα υπάρχει η επιπλέον ζήτηση. Είναι ΝΟΜΙΜΗ λύση, αφού έλαβε ΕΓΚΑΙΡΑ (μπράβο, Δήμαρχε) τις απαραίτητες διοικητικές εγκρίσεις. Τρίτον, αποδείχθηκε ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ (τόσες μέρες το έχω έτοιμο το άρθρο, αλλά δεν το στέλνω, μέχρι να δω το μέγιστο της σκουπιδοπαραγωγής μας, ημών των παραθεριστών). Τέταρτον, είναι στα αλήθεια ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ, αφού επιτυγχάνει αρμονική συνεργασία Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα, κάτι που στο μέλλον θα το βλέπουμε όλο και συχνότερα, όλο και εντονότερα. Έχει βέβαια ένα τεράστιο ελάττωμα: ΔΕΝ αναπαράγει το κράτος της μεταπολίτευσης με τα ρουσφέτια, τις προσλήψεις και την έλλειψη παραγωγικότητας στο Δημόσιο.
Υ.Γ.1: Ελπίζω να μην πέσουν να σας φάνε οι συντεχνίες εκεί στον Ωρωπό, με αυτά τα ρηξικέλευθα που πάτε και κάνετε ως Δημοτική Αρχή.
Υ.Γ.2: Ο αγώνας κάθε Δήμου απέναντι στη νεοελληνική νοοτροπία είναι εξ ορισμού άνισος. Παρατηρώ με έκπληξη ότι ΜΟΛΙΣ (μα, ΜΟΛΙΣ!) αδειάσουν οι κάδοι, οι συνέλληνες ορμούν και τοποθετούν παλιά στρώματα, έπιπλα, ψυγεία κ.λπ. μέσα και δίπλα στους κάδους, ώστε να μην αφήνουν χώρο για τα αστικά απορρίμματα…
Υ.Γ.3: Για τους μπλε κάδους ανακύκλωσης, αισθάνομαι τουλάχιστον Ελβετός τουρίστας όταν τοποθετώ τα προς ανακύκλωση είδη στους κατάλληλους κάδους, οι οποίοι περιέχουν τα πάντα, πλην των ανακυκλώσιμων.
Υ.Γ.4: Υπάρχουν και μερικοί ακόμη χειρότεροι συμπολίτες μας, που δεν αφήνουν καν κοντά στους ξέχειλους κάδους τα σκουπίδια τους. Π.χ. αυτός ο συμπαθητικός γείτονάς μας, πολιτισμικού επιπέδου αυστραλοπίθηκου, ο οποίος αφήνει τα σκουπίδια του έξω από τη μάντρα του διπλανού μας οικοπέδου. Για να μη γίνει εκεί άτυπη χωματερή, σπεύδουμε εμείς και μαζεύουμε τα σκουπίδια του και τα πάμε στον κάδο. Φαντάζομαι ότι αισθάνεται υπερήφανος καθώς καπνίζει το τσιγαράκι του μάρκας R1 (υπάρχει ακόμη αυτή;) και τα κορόιδα συλλέγουν τα σκουπίδια του. Στην υγειά των κορόιδων λοιπόν, αγαπητέ γείτονα.