Πρώην βουλευτής, νυν παραβάτης

Μεσημέρι Παρασκευής  οδηγώ στην Αμαλίας, στο ύψος του Συντάγματος, εκεί που βρίσκεται η δεύτερη  είσοδος και  έξοδος του πάρκινγκ  της Βουλής. Ένας τροχονόμος βγαίνει μπροστά μου και μου κάνει νόημα να κόψω ταχύτητα. Ανοίγει το δρόμο σε μια σκούρα Μερσεντές  που εμφανίζεται να βγαίνει από το πάρκινγκ. Στη θέση του οδηγού πίσω από το ελαφρώς φιμέ τζάμι διακρίνω γνωστό –και  πολύ αναγνωρίσιμο –  πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ.
               
Σκέφτομαι ότι ακόμα κι αν κάποιος  είχε την βουλευτική ιδιότητα μέχρι το 2007 όπως ο συγκεκριμένος-  προφανώς  διατηρεί ισοβίως το  προνόμιο μιας δωρεάν θέσης στάθμευσης στο γκαράζ του Κοινοβουλίου για να μην ταλαιπωρείται  ψάχνοντας μέσα στο κέντρο της Αθήνας.
               
Εξακολουθώ να βρίσκομαι πίσω από την  τη σκούρα Μερσεντές που στρίβει δεξιά στη Βασιλίσσης Σοφίας στα «λουλουδάδικα». Βλέπω να υπάρχει ουρά και στις δύο λωρίδες  μέχρι το φανάρι που βρίσκεται στην κεντρική είσοδο της Βουλής. Το ίδιο βλέπει και ο  πρώην βουλευτής ο οποίος προφανώς βαριέται να περιμένει. Περνάει σαν κύριος στην αντίθετη λωρίδα και φτάνει πρώτος πρώτος στο φανάρι,  βέβαιος ότι κανένας τροχονόμος δεν θα του ζητήσει λογαριασμό. Όπως και συμβαίνει…
             
Το φανάρι γίνεται «πράσινο»…. Έχω ήδη «φορτώσει»  πολύ και  πατώντας λίγο περισσότερο το γκάζι πλησιάζω το αυτοκίνητο του για να βεβαιωθώ ότι δεν είχα κάνει λάθος για την ταυτότητα του. Φτάνω δίπλα του και επιβεβαιώνω ότι είναι  αυτός.
               
Είμαστε πια  σχεδόν στο φανάρι που βρίσκεται στο τέρμα της Βασ.  Σοφίας απέναντι από το Χίλτον. Είναι βαθύ πορτοκαλί και πατάω φρένο. Ο κύριος πρώην βουλευτής συνεχίσει να βιάζεται. Και περνάει απέναντι με κατακόκκινο! Πιο κόκκινο δεν γίνεται…
                
ΥΓ: Θα ήθελα πάρα πολύ να γράψω το όνομα του. Δεν το κάνω γιατί στις άγριες  μέρες που περνάμε δεν θέλω να σκεφτεί,  ότι κάποιος τον «στοχοποιεί» .