«Χαρτιά γραμμένα, στόματα βουλωμένα» λέει μια παροιμία. Και στο υπουργείο του κυρίου Χρυσοχοΐδη φροντίζουν μας βουλώνουν τα στόματα, δίνοντας την εντύπωση ότι ίσως ταΐζουν κάποια συγκεκριμένα.
Πριν από λίγες μέρες το Υπουργείο Μεταφορών Υποδομών και Δικτύων, θέλοντας να κάνει αποδοτικότερη τη λειτουργία του δημοσίου τομέα, αποφάσισε να βγάλει μια προκήρυξη καλώντας τον ικανότερο φορέα που θα εισάγει αποτελεσματικές διαδικασίες εξυπηρέτησης των επιχειρήσεων και των πολιτών ώστε να συμβάλλει σημαντικά στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της ελκυστικότητας της χώρας για επενδύσεις ή να βελτιώσει την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών της Δημόσιας Διοίκησης προς τον πολίτη μέσω χρήσης Τεχνολογιών Πληροφορίας και Επικοινωνιών. Μπλα μπλα μπλα..
Η εν λόγω προκήρυξη δημοσιεύτηκε την Πέμπτη 30 Οκτωβρίου του τρέχοντος έτους και απευθυνόταν στο Υπουργείο Υγείας, και στους εποπτευόμενους φορείς πρότασης ΟΚΑΝΑ, ΕΣΔΥ, ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ. και ΙΥΠ. O κάθε πολίτης μπορεί να τη δει στη ΔΙ@ΥΓΕΙΑ με ΑΔΑ ΩΣΒ81-4ΟΧ.
Αφού παρακάμψω το ανεκδιήγητο τυπογραφικό λάθος να αναγράφεται στο έτος δημοσίευσης το 2004 και όχι το 2014(!) -το οποίο διόρθωσαν μετά- θα περάσω στο άλλο αξιοπερίεργο: ο χρόνος που δινόταν για να υποβάλλει κάποιος την πρόταση και όλα τα συναφή δικαιολογητικά ήταν μόλις… ένα 24ωρο! Δηλαδή η Παρασκευή 31 Οκτωβρίου του 2014, η επόμενη μέρα της δημοσίευσης, ήταν η τελευταία μέρα υποβολής των προτάσεων. Φαίνεται ότι οι δυνητικοί φορείς ζήτησαν εξηγήσεις από την αρμόδια Γενική Γραμματεία και τη Δευτέρα 3 Νοεμβρίου δημοσιεύτηκε η ορθή επανάληψη της προκήρυξης με ΑΔΑ Ω6Θ91-Λ5Ρ και «με βάση το ανωτέρω σχετικό αποφασίζουμε την παράταση δυνατότητας υποβολής προτάσεων έως 14 Νοεμβρίου».
Ο κύριος Μενέλαος Δασκαλάκης, ως ο Γενικός Γραμματέας που έβαλε την υπογραφή του σε αυτό το δημόσιο έγγραφο, δεν είδε τη λάθος χρονιά και τη λάθος ημερομηνία; Είναι δυνατόν να γίνονται τέτοια τυπογραφικά λάθη σε προκηρύξεις που η φύση τους επιβάλλει τη μέγιστη προσοχή σε ζητήματα προθεσμιών, ειδικά όταν αφορά έργα με προϋπολογισμό εκατομμυρίων όπως το παρόν; Δεν είμαστε κακοπροαίρετοι, αλίμονο, το μυαλό δεν πηγαίνει αμέσως σε ύποπτες φωτογραφικές προκηρύξεις ή σε αναθέσεις express, αλίμονο, αλλά σε κάποιου είδους αστείο.
Αλλά και πάλι, δεδομένου πάντα του ανθρώπινου τραγελαφικού λάθους, με τρώει εκείνη η ατάκα του Ιονέσκο: «Ένας δημόσιος υπάλληλος δεν αστειεύεται ποτέ»…