Το ερώτημα ακούγεται όσο μακάβριο και σοκαριστικό είναι. Πρέπει να υπάρχουν νεκροί μετανάστες και πρόσφυγες στα σύνορα, για να σταματήσουν να περνάνε από την Ελλάδα; Αν πιστέψουμε πρώην βουλευτή του ΛάΟΣ και νυν στέλεχος της ΝΔ, επιβάλλεται. Η ανθρώπινη ζωή είναι το υπέρτατο αγαθό και ουδείς δικαιούται να την αφαιρέσει, αλλά, καθώς φαίνεται, δεν έχει την ίδια αξία και στην Ελλάδα. Στις δημοκρατίες προστατεύεται από το Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους. Στην περίπτωση που κάποιος αφαιρεί τη ζωή άλλου, βρίσκει απέναντί του τους νόμους και τιμωρείται ανάλογα με το έγκλημα. Τι συμβαίνει στην περίπτωση που κάποιος κάνει πρόταση θανάτωσης συγκεκριμένης κοινωνικής ομάδας, όμως; Θεωρητικά, εφόσον μιλάμε για οργανωμένη πολιτεία και δημοκρατία, αντιμετωπίζει τις συνέπειες των λόγων του. Είναι, πάντως, σχήμα οξύμωρο και βαθύτατη προσβολή της Δημοκρατίας, να κάνει κανείς πρόταση να υπάρχουν νεκροί, επικαλούμενος το δημοκρατικό δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου. Αν οι δολοφονίες ανθρώπων είναι «δημοκρατικό δικαίωμα», τότε αντιδημοκρατικό και φασιστικό τι είναι; Αν δεν είναι αυτή η πρόταση, πρόταση θανάτωσης της ίδιας της Δημοκρατίας, τότε πότε πεθαίνει μια Δημοκρατία;
Ακούγοντας τον Θανάση Πλεύρη, πρώην βουλευτή του ΛάΟΣ, νυν σύμβουλο του υπ. Υγείας και στέλεχος της ΝΔ, να κάνει πρόταση για εξόντωση των προσφύγων και μεταναστών στα σύνορα, σε αυτό το απόσπασμα ομιλίας του, με το κοινό όχι μόνο να επικροτεί αλλά να χειροκροτεί με θέρμη τις προτάσεις του, αναρωτιέται κανείς για πιθανές συνέπειες για αυτόν ή την παράταξή του. Η πείρα μας λέει ότι ούτε ψύλλος στον κόρφο τους. Είναι ακόμα νωπές οι προτροπές του Αρχηγού της Αστυνομίας για να κάνουν οι αστυνομικοί στους μετανάστες και τους πρόσφυγες «τον βίο αβίωτο». Είδε κανείς να γίνει κάτι; Περισσότερες πιθανότητες έχει να μετακινηθεί η Ακρόπολη από τη θέση της, από το να κουνηθεί από την καρέκλα ο Αρχηγός. Σε οποιοδήποτε άλλο κράτος με δημοκρατικό πολίτευμα, δηλώσεις σαν αυτές του γιου Πλεύρη (ο πατέρας του είναι μάλλον ο μοναδικός Έλληνας που έχει παραδεχθεί δημόσια ότι είναι φασίστας και αρνητής του Ολοκαυτώματος), ή του αρχηγού της αστυνομίας, θα έφερναν τους ίδιους και τους πολιτικούς τους προϊσταμένους, αντιμέτωπους με βαρύτατες ευθύνες και την κοινωνική κατακραυγή. Όχι, όμως, στην Ελλάδα, όχι σήμερα, όχι με αυτή την κυβέρνηση. Μόλις προχθές, ο προϊστάμενος του γιου Πλεύρη, και συνοδοιπόρος του από το ΛάΟΣ, υπ. Υγείας Αδ. Γεωργιάδης, διεκδίκησε «μπράβο» στα social media, επειδή, όπως είπε, θα μπορούσαν να «του σφυρίξουν» εκείνου του πρώην Διοικητή του «Αγλ. Κυριακού» για να μην πιαστεί με τη μίζα στα χέρια, αλλά δεν το έκαναν. Σε άλλες περιπτώσεις, πάντως, δεν ενημέρωσε αν «σφύριξαν»…
Μετά τις δηλώσεις Πλεύρη, έχουν υπάρξει δολοφονίες και τραυματισμοί μεταναστών. Εννοείται ότι κανείς δεν θα τον κατηγορήσει για υποκίνηση μίσους και ούτε θα λογοδοτήσει. Και η βεβαιότητα της ατιμωρησίας, είναι χειρότερη από τα γεμάτα μίσος λόγια του. Το πιθανότερο είναι να ξαναδούμε βουλευτές τα φιλαράκια, μαχόμενους«υπέρ της δημοκρατίας»…
Το ότι τα ΜΜΕ, και ειδικά οι τηλεοράσεις, και στις δυο περιπτώσεις, επέλεξαν να «κωφεύουν» είναι, θαρρώ, στα πλαίσια του δικαιώματός τους να επιλέγουν τα θέματα που θα προβάλλουν. Ταυτόχρονα, όμως, και υπεύθυνα για την όλο και μεγαλύτερη έλλειψη εμπιστοσύνης από τους πολίτες-πελάτες τους.