Με ακόμη λιγότερο κόσμο από χτες πραγματοποιήθηκε σήμερα το πρωί η στρατιωτική παρέλαση για την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου. Στο Σύνταγμα, πέρα από τους δημοσιογράφους και τους αστυνομικούς, βρίσκονταν μόνο όσοι είχαν πρόσκληση (επίσημοι, συγγενείς και οι φίλοι – συνάδελφοι των στρατιωτικών). Τα μέλη του ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α και του Ε.ΠΑ.Μ, που ήθελαν να προσεγγίσουν τον χώρο της παρέλασης δεν είχαν καμία τύχη. Οι αστυνομικές δυνάμεις τους απώθησαν, χωρίς όμως να σημειωθούν σοβαρά επεισόδια. Παρόλα αυτά, περισσότερα από 29 άτομα προσήχθησαν από τις αστυνομικές δυνάμεις.
Από νωρίς το πρωί, η εικόνα ίδια με χτες. Αστυνομικοί παντού και σε όλα τα σημεία. Οι έλεγχοι στις διαπιστεύσεις συνεχείς. Περίπου 100 πολίτες που βρίσκονται στην κάτω πλευρά της πλατείας Συντάγματος προσπαθούν, λίγο μετά την έναρξη της παρέλασης, να πείσουν τους αστυνομικούς πως πρέπει να ανέβουν στο επάνω μέρος της πλατείας. Κάποιοι προσπαθούν να υπερπηδήσουν τα κιγκλιδώματα. Μερικοί αρχίζουν και φωνάζουν “προδότες – προδότες”. Ο ήχος φτάνει αμυδρά και στο επάνω μέρος της πλατείας αλλά οι επίσημοι που κοιτάζουν προς την μπάντα του, που παίζει τα εμβατήρια, δεν ακούν τίποτα. Ο αστυνομικός δ/ντης που βρίσκεται στο σημείο, δίνει την εντολή για την απώθηση τους.
Για λίγα λεπτά, αστυνομικοί και πολίτες γίνονται ένα κουβάρι. Οι νεότεροι βρίζουν τους αστυνομικούς. Οι γηραιότεροι πιο ευγενικά προσπαθούν να ηρεμήσουν τα πνεύματα. Οι αστυνομικοί προχωρούν σε προσαγωγές, μεταξύ των προσαχθέντων και ένας εικονολήπτης για άγνωστους λόγους. Η ένταση αποκλιμακώνεται γρήγορα. Οι διαμαρτυρόμενοι πολίτες έχουν ανοίξει διάλογο με αστυνομικούς. Περισσότερο, όπως είναι φυσικό, μιλούν οι πολίτες. Οι αστυνομικοί απαντούν στις συνεχείς ερωτήσεις των πολιτών με το ίδιο επιχείρημα : έχουμε εντολές που πρέπει να τις ακολουθήσουμε.
Την ίδια ώρα, η παρέλαση συνεχίζεται κανονικά στην Αμαλίας. Τα μέλη των Ε.Δ. χειροκροτούνται θερμά από τους ελάχιστους θεατές που δεν ξεπερνούν τα 700 άτομα. Η παρέλαση φτάνει στο τέλος της και οι επίσημοι ξεκινούν τις δηλώσεις. Ο κόσμος αρχίζει και αποχωρεί. Δεν συγκρατούμαι, για μια ακόμη φορά, και προσεγγίζω έναν υψηλόβαθμο αστυνομικό. “Πού ήταν οι ελεύθεροι σκοπευτές, δεν είδαν κανέναν”, ρωτάω προβοκατόρικα. “Τι λέτε κύριε. Αν τους εντοπίζατε, πώς θα ήταν καμουφλαρισμένοι ελεύθεροι σκοπευτές έτοιμοι για όλα”, μου απαντά χαμογελαστά αλλά και σε ειρωνικό τόνο, προσθέτοντας όλο νόημα. “Πάλι καλά που δεν γράψατε πως θα σηκωθούν ελικόπτερα Cobra και stealth βομβαρδιστικά που δεν τα πιάνουν τα ραντάρ”.