Χθες είχαμε την επέτειο της Εξόδου στο Μεσολόγγι. Κάθε χρόνο οι εορτασμοί με παρελάσεις και αναπαράσταση της ανατίναξης του Καψάλη στον Κήπο Ηρώων γίνονται Σάββατο Λαζάρου και Κυριακή των Βαΐων. Μπορεί να μην βρίσκομαι εκεί συχνά τα τελευταία χρόνια αλλά δεν παύει να είναι το μέρος του πατέρα μου και ο τόπος που γεννήθηκα. Στην Έξοδο, σύμφωνα με αρχεία που έχει η βιβλιοθήκη της πόλης, σώθηκαν λιγότεροι από 1500 μαχητές και ανάμεσά τους ένας Κιτσινέλης από τον οποίο καταγόμαστε. Η ιστορία του Μεσολογγίου είναι απλά συγκλονιστική… ασύγκριτη και μοναδική σε όλο τον κόσμο. Οι λέξεις Αγώνας, Θυσία, Ελευθερία, Θάρρος απέκτησαν νέο βάρος ξανά εκεί. Θυμάμαι ότι δάσκαλοι στο δημοτικό με έβαζαν συχνά να λέω αυτή την ιστορία των δικών μου προγόνων. Τη λέω ακόμα αλλά με ταπεινότητα και όχι με περηφάνια… το αίμα άλλων δεν είναι για περηφάνια αλλά για να συνειδητοποιούμε τι πέρασαν και τι χρωστάμε.
Βγαίνει, λοιπόν, ο βουλευτής της κυβέρνησης και μιλά για «ηρωικές εξόδους», κάνοντας παραλληλισμούς με τη σημερινή οικονομική κατάσταση και τη θέση της Ελλάδας απέναντι στους εταίρους. Αναμενόμενο θα μου πεις… έτοιμο κλισέ για τις κάμερες. Μόνο που η θυσία των Μεσολογγιτών είναι πολύ συγκλονιστική για να γίνεται κομματικό εργαλείο με άκυρες και άστοχες συγκρίσεις. Ας φέρουν τον Μπότσαρη και τον Τζαβέλα στο μυαλό τους πριν αποφασίσουν οι βουλευτές των προνομίων και της καλής ζωής να κάνουν τους μπαρουτοκαπνισμένους οπλαρχηγούς. Άλλοι υπουργοί ζεσταίνουν την καρδιά τους με σκέψεις φωτιάς. Δεν καταλαβαίνουν ότι ο Καψάλης πήρε τους άμαχους μαζί του στην πυριτιδαποθήκη όταν όλα τέλειωσαν και όχι επειδή αυτό ήταν το πλάνο για την απελευθέρωση της πόλης.
Γενικά, κάθε φορά που ένας πολιτικός ταυτίζει τις προσωπικές του επιλογές με σημαντικά ιστορικά ορόσημα νιώθω μια ενόχληση. Όταν κάτι έχει κερδηθεί με μεγάλο ανθρώπινο κόστος και το θεωρείς ιερό, ο καλύτερος τρόπος να το τιμήσεις είναι να εξασφαλίσεις ότι θα το διατηρήσεις με ομαλότητα. Οι αναφορές στις μεγάλες θυσίες της ιστορίας για σημερινές σου αποφάσεις είναι λαϊκισμός και δείγμα αποτυχίας. Ας δείξουν σεβασμό στην ιστορία οι πολιτικοί με σιωπή και πάνω απ’ όλα με έργο ώστε να μην χρειάζεται καμιά επόμενη γενιά να κάνει λόγο για «ηρωικές εξόδους».