Την τελευταία του πνοή άφησε στη ΜΕΘ, όπου νοσηλευόταν διασωληνωμένος με κορονοϊό, ο καθηγητής Οικονομικών της Υγείας Γιάννης Κυριόπουλος. Ηταν από τους αρχιτέκτονες του ΕΣΥ, ένας αληθινός οραματιστής και πρωτοπόρος που θεμελίωσε τη δημόσια υγεία στη χώρα μας.
Ηταν τριπλά εμβολιασμένος ωστόσο λόγω της επιβαρυμένης κατάστασης της υγείας του, δεν τα κατάφερε.
Ο Γιάννης Κυριόπουλος που νοσηλευόταν με κορονοϊό επί δύο ημέρες διακομίστηκε αρχικά στο Ιπποκράτειο. Ωστόσο, διαγνώστηκε σοβαρή λοίμωξη και διακομίστηκε το πρωί της Δευτέρας στον Ευαγγελισμό όπου νοσηλεύτηκε σε ΜΕΘ ασθενών με Covid-19 μέχρι να καταλήξει.
Hταν ομότιμος καθηγητής Οικονομικών της Υγείας και πρώην κοσμήτορας της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας (ΕΣΔΥ).
Τον Γιάννη Κυριόπουλο αποχαιρέτησε ο Ηλίας Μόσιαλος με ανάρτησή του στο Facebook.
Tη βαθύτατη θλίψη του για την απώλεια του Γιάννη Κυριόπουλου, εξέφρασε το ΔΣ του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών (ΙΣΑ).
Ο πρόεδρος του ΙΣΑ, Γιώργος Πατούλης, ανέφερε: «Η Ελλάδα έχασε έναν εξαίρετο επιστήμονα, υψηλού ακαδημαϊκού ήθους και κύρους, που άφησε ως παρακαταθήκη ένα τεράστιο έργο. Υπηρέτησε με συνέπεια τον χώρο της υγείας, πρωτοστατώντας στη χάραξη των πολιτικών και άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του. Η απουσία του αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό στον ακαδημαϊκό χώρο και στον χώρο της υγείας. Αποχαιρετώ με θλίψη και βαθιά συγκίνηση τον προσωπικό μου φίλο και δάσκαλο και εκφράζω στην οικογένειά του τα θερμά μου συλλυπητήρια».
Συλλυπητήρια δήλωση του προέδρου της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθηγητή Γεράσιμου Σιάσου: «Η ιατρική κοινότητα αποχαιρετά έναν σπουδαίο επιστήμονα και ακαδημαϊκό δάσκαλο, βαθύ γνώστη των θεμάτων δημόσιας υγείας. Ο Γιάννης Κυριόπουλος, απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, διακρίθηκε για τη μεγάλη του προσφορά στον τομέα της πολιτικής και των οικονομικών της υγείας στη χώρα μας. Το σημαντικό έργο του αποτελεί σημείο αναφοράς για την επιστημονική κοινότητα».
Ποιος ήταν ο Γιάννης Κυριόπουολος
Ο Γιάννης Κυριόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (MD) και ολοκλήρωσε τις Μεταπτυχιακές του Σπουδές στα Οικονομικά της Υγείας και Κοινωνική Πολιτική (MSc DEA) στο Πανεπιστήμιο Paris VII και στην Δημόσια Υγεία (M.Sc DEA), Πανεπιστήμιο Paris VII.
Πραγματοποίησε τη διδακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (PhD) στα Οικονομικά της Υγείας και Επιδημιολογία. Από το 1985 ήταν καθηγητής Οικονομικών της Υγείας, διευθυντής του τομέα των Οικονομικών της Υγείας της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας, ενώ είχε διατελέσει για μακρό χρονικό διάστημα διευθυντής του μεταπτυχιακού προγράμματος της Διοίκησης Υπηρεσιών Υγείας και είχε εκλεγεί τέσσερεις φορές Κοσμήτωρ της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας (1994 –1996, 1996- 1998, 2009-2011).
Επίσης, ήταν επισκέπτης καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης, στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στη Σχολή Νοσηλευτριών του Πανεπιστημίου Αθηνών και την Οδοντιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Είχε, ακόμη, διατελέσει σύμβουλος των έλληνικών κυβερνήσεων, έκτακτος σύμβουλος στην Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και έκτακτος σύμβουλος στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ).
Ως εμπειρογνώμων και σύμβουλος, είχε αναπτύξει ευρεία δραστηριότητα στις χώρες της Βαλκανικής, ενώ διατέλεσε επιστημονικός υπεύθυνος των Ερευνητικών Προγραμμάτων INTERREG I, II, III, με σκοπό τη συνεργασία των όμορων κρατών για τη διαχείριση και ανταλλαγή τεχνογνωσίας σε ζητήματα δημόσιας υγείας.
Παράλληλα, είχε διατελέσει Επιστημονικός Υπεύθυνος στα ερευνητικά προγράμματα DAC, μέσω των οποίων αναπτύχθηκαν επιστημονικές και εκπαιδευτικές δραστηριότητες με τις χώρες του Ευξείνου Πόντου.
Είχε λάβει τιμητικές διακρίσεις από διεθνείς οργανισμούς, όπως από την Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (European Year for Occupational Health, 1993 και Ecoman: a computer-based training tool, distinguish product 1997).
Tα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονταν στα Οικονομικά της Υγείας (χρηματοδότηση της υγειονομικής περίθαλψης, προγραμματισμένες αγορές στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης, μακροοικονομική ανάλυση στον τομέα της Υγείας), στις Πολιτικές Υγείας (πολιτικές συγκράτησης του κόστους, ελεγχόμενος ανταγωνισμός στις αγορές της υγειονομικής περίθαλψης, προγράμματα ελεγχόμενης φροντίδας) και στην κοινωνική Πολιτική και Ασφάλιση (ασφάλιση υγείας, μεταρρυθμίσεις στην κοινωνική ασφάλιση, ισότητα και αποδοτικότητα).