Μέρες πριν, χρειαστήκαμε στο σπίτι κάποιον τεχνικό για την επισκευή του καυστήρα. Η ιστορία γνωστή. «Απόδειξη;», «Ήρθα βιαστικά για να μην κρυώνετε και ξέχασα το μπλοκάκι»… Το επείγον της κλήσης μας ήταν η αιτία της φοροδιαφυγής του. Καταλαβαίνετε… Τα ίδια και λίγο μετά. Σε συζήτηση με ελεύθερο επαγγελματία για την κατάσταση στη χώρα εκφράστηκε από την πλευρά του η αισιοδοξία ότι κάτι πάει να αλλάξει. Στην πορεία της συζήτησης, ωστόσο, παραδέχθηκε ότι… δεν κόβει αποδείξεις. Έχω και καλύτερο. Το έτερόν του ήμισυ -που παρίστατο στη συζήτηση- είναι δημόσιος υπάλληλος. Ο μισθός του δηλαδή πληρώνεται και από τους φόρους που ο σύζυγος αρνείται να καταβάλει.
Έφυγα από την κουβέντα με την αφελή απορία «Μήπως οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι πληρώνουν καταβάλλοντας τους νόμιμους φόρους τους;» αλλά και με απογοήτευση που όλα αυτά διατυπώνονταν πολύ κανονικά. Άραγε υπάρχει κανείς που να μην φοροδιαφεύγει από άποψη; Γιατί ξέρει για παράδειγμα ότι από τα λεφτά του πληρώνονται οι δημόσιες υπηρεσίες που χρειάζεται, η καθαριότητα, τα σχολεία, τα νοσοκομεία, οι συντάξεις, ο στρατός κ.λπ. Ή, γιατί δεν μπορεί εύκολα να συνδυάσει τη φοροδιαφυγή με την ευαισθησία που διατυπώνεται σε εκφράσεις όπως «ο καημένος ο παππούς μπορεί να μην πάρει τη σύνταξή του», «τα παιδάκια στα σχολεία κρυώνουν» κ.λπ…
Είναι ακόμα θολό το ποια μέτρα σκέφτεται η κυβέρνηση να εφαρμόσει για την πάταξη της φοροδιαφυγής. Εκείνο το ωραίο με τη χρήση των ηλεκτρονικών συστημάτων πληρωμών, για το οποίο μάλιστα θα δίνονταν και κίνητρα, ίσως θα έπρεπε σιγά-σιγά να μπει σε εφαρμογή. Πρωτίστως, όμως, θα πρέπει να τα βάλει με τις συνειδήσεις μας και δεν ξέρω αν αυτό είναι απλό. Το κράτος δεν είναι φιλικό στον πολίτη, ο πολίτης δεν συνειδητοποιεί τι πληρώνει με τους φόρους του και τέλος οι κάθε τόσο λίστες με τους φοροδιαφεύγοντες έχουν και ονόματα πολιτικών. Ποιος να μιλήσει σε ποιον λοιπόν; Ένας κύκλος φαύλος, μια κατάσταση αδιέξοδη με τους μισούς και παραπάνω να λένε πως η αλλαγή έρχεται ή τέλος πάντων τη φέρνουν κάποιοι άλλοι λιγότερο έξυπνοι, περισσότερο αισθηματίες και τυπικοί. Μια χαρά!