Η ιστορία της Ελένης, όπως η ίδια την έγραψε, για την προκατάληψη και την απαγόρευση του δικαιώματος της συμβίωσης.
«Ονομάζομαι Ελένη. Είμαι 38 ετών. Ζω μόνιμα στην Ελλάδα τα τελευταία 20 χρόνια. Οικονομολόγος στο επάγγελμα και με πολλή δράση στη κοινωνία των πολιτών. Ποτέ δεν ξεχώρισα τον εαυτό μου απ' τους άλλους ως "ευαίσθητη ομάδα" ανθρώπων, ως μειονότητα, ως άτομο με πρόβλημα. Γιατί να το κάνω άλλωστε; ο σεξουαλικός μου προσανατολισμός δεν θα έπρεπε να αφορά κανέναν και καμία. Ούτε τη μάνα που με γέννησε.
Κι όμως… ήρθα σε μια χώρα που το αν είμαι στρέιτ ή λεσβία αφορά όλη την κοινωνία! Κάνει την οικογένειά μου να ντρέπεται για μένα! Και λέω ¨αρκετά¨! Κάνω λοιπόν το πρώτο μου βήμα: παντρεύομαι στην Αγγλία την καλή μου. Επιστρέφω ως παντρεμένη στην Αθήνα. Υποβάλλω το σύμφωνο γάμου στο ληξιαρχείο. Αρνήθηκαν να το πάρουν. Το περίμενα άλλωστε. Για το ελληνικό κράτος θεωρούμαι πολίτης Β΄ κατηγορίας. Κατώτατοι πολίτες… πληρώνοντας όμως τους ίδιους φόρους όπως όλες και όλοι. Απαιτώντας το κράτος από μένα να ζω στη λιτότητα όπως όλοι. Αλλά χωρίς τα ίδια δικαιώματα, έτσι δεν είναι;
Είμαι μια παντρεμένη γυναίκα που ζητώ ως γυναίκα και ως έλληνας πολίτης ίσα δικαιώματα. Για το κράτος θεωρούμαι άγαμη γυναίκα. Χωρίς κληρονομικά δικαιώματα, χωρίς φορολογικές απαλλαγές. Άκουσα τη Δευτέρα πως το ΠΑΣΟΚ κατεβάζει σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια. Σήμερα πάλι διάβασα πως ο υπουργός μετά από πιέσεις Σαμαρά θα το πάρει πίσω.
Και θα συνεχίσω εγώ να ζω ως πολίτης Β' κατηγορίας. Θα συνεχίσω να μην έχω το δικαίωμα να αγοράσω σπίτι από κοινού με τη σύντροφό μου, θα συνεχίσω να μην έχω φοροαπαλλαγές όπως όλα τα ζευγάρια. Κι αν συμβεί κάτι έκτακτο και βρεθώ στο νοσοκομείο εγώ ή η καλή μου, τότε καμιά απ' τις δυο μας δεν θα έχει δικαίωμα να πάρει αποφάσεις νομικές και ιατρικές.
Τι με κάνει λοιπόν να ξεχωρίζω απ' τους άλλους όταν στην Ευρώπη ο σεξουαλικός προσανατολισμός, όταν αποτελεί κίνητρο ρατσιστικής βίας ή διάκρισης κοινού βίου, οι κυβερνήσεις αλλάζουν τα νομοσχέδια;
Ως πότε στην Ελλάδα θα ζούμε κάτω απ' τον φόβο μεσαιωνικών αντιλήψεων; Πού είναι οι προστάτες της Δημοκρατίας να διαφυλάξουν το δικαίωμά μου να ζω ελεύθερα και ισότιμα;».