Να μπούμε κατευθείαν στο θέμα. Καλά κάνει η κυβέρνηση και ο Δήμος που προσπαθούν να παραδώσουν στους πολίτες, χώρους που έχουν καταληφθεί από μικρές ομάδες ατόμων. Στις Δημοκρατίες, το κοινό συμφέρον υπερισχύει αυτού των μειοψηφιών. Και όποιος σέβεται τη Δημοκρατία, σέβεται τους κανόνες της. Τελεία και παύλα. Να δούμε, όμως και αν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα; Οι χώροι που «ανακαταλαμβάνει» η πολιτεία, (θα) μετατρέπονται αυτομάτως σε χώρους κοινής ωφέλειας; Πριν προχωρήσουμε, να σημειώσουμε επίσης πως, πριν καταληφθούν, είχαν απλώς αφεθεί στη μοίρα τους. Διότι κάποιος μπορεί να πιστεύει πως, οι αναρχικοί μπήκαν μέσα, αφού έδιωξαν κλωτσηδόν τους ιδιοκτήτες τους.
Τα παραδείγματα, για το τι γίνονται συνήθως οι χώροι αυτοί, μετά την «ανακατάληψη», είναι πολλά. Ας αναφερθούμε μόνο σε δυο. Επί χρόνια, το ανενεργό κτίριο της παλιάς δημοτικής αγοράς της Κυψέλης, το διαχειριζόταν πρωτοβουλία κατοίκων. Έτυχε να πάω μερικές φορές εκεί. Για πολιτιστικές εκδηλώσεις, συναυλίες, παρουσιάσεις βιβλίων – συγγραφέων που κάθε άλλο παρά θα τους έλεγες αναρχικούς ή ακόμα και Αριστερούς- πολιτικές συζητήσεις και άλλα. Σε ένα μικρό δωματιάκι, γινόντουσαν μαθήματα ελληνικών για μετανάστες, από εθελοντές δασκάλους. Δεν είχε έλεγχο στην πόρτα, ταυτότητα δεν σου ζητούσε κανείς για να μπεις, ούτε «πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων» απαιτούσαν. Από τον Αύγουστο του ’12, όταν και παραδόθηκε ξανά στο Δήμο, το πώς έχει αξιοποιηθεί, μπορούν να το πουν όσοι μένουν εκεί κοντά τώρα.
Ενδεικτικό της «αξιοποίησης», όμως, είναι και το παραδοσιακό εστιατόριο – καφέ στο Πεδίον του Άρεως. Ενώ έγινε πραγματικά καταπληκτική δουλειά για την ανάπλαση του πάρκου, αφού ο Δήμος πήρε το κτήριο από τον επιχειρηματία-ενοικιαστή, «για να το αξιοποιήσει», το άφησε στη μοίρα του να σαπίζει, μετατρέποντάς το κυριολεκτικά σε… ελεύθερο δημόσιο ουρητήριο. Η μπόχα και η δυσωδία που αναδύονται από μέσα και τους γύρω χώρους, φτάνουν μέχρι την οδό Πατησίων. Έχοντας αυτά τα παραδείγματα, φοβάμαι πως και οι χώροι που μόλις εκκενώθηκαν, θα έχουν την ίδια και χειρότερη τύχη. Αλλά, ας μην είμαστε κακοπροαίρετοι και ας περιμένουμε.
Όπως έγραψα στην αρχή, συμφωνώ με την ιδέα οι ελεύθεροι χώροι να χρησιμοποιηθούν για όφελος όλης της κοινωνίας. Δεν μπορώ όμως, να μην εκφράσω τις σφοδρές μου επιφυλάξεις για το αν αυτό θα γίνει και ταυτοχρόνως την μεγάλη μου απορία, για τα δύο μέτρα και δυο σταθμά που εφαρμόζονται. Πώς αλλιώς να εξηγήσω την αδράνεια και την ατολμία που δείχνει (και αυτή) η κυβέρνηση αλλά και ο Δήμος, για την παιδική χαρά του Αγίου Παντελεήμονα; Μόλις λίγα μέτρα πιο κάτω από τη Βίλλα Αμαλία, για 5η συνεχή χρονιά, με πρωτοβουλία της «χρυσής αυγής», ο χώρος παραμένει κλειδωμένος, «για να μη μπουν μέσα και παίξουν παιδιά αλλοδαπών». Αλλά ο Δήμος και η κυβέρνηση, δεν τολμούν να το «ανακαταλάβουν και να το παραδώσουν προς χρήση σε όλους τους πολίτες». Για να γίνουν πιστευτές οι προθέσεις τους, η αμέσως επόμενη «ανακατάληψη», θα πρέπει να είναι αυτή. Διαφορετικά, και οι δυο είναι εκτεθειμένοι.