Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο κ. Φλαμπουράρης, υπουργός Επικρατείας, αρμόδιος για τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου, ανέφερε πως η νέα προσωρινή δομή υποδοχής προσφύγων, που ως τώρα βρίσκονται στο Πεδίον του Άρεως, βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή του Ελαιώνα, στα όρια του Δήμου Αθηναίων και «σε απόσταση από κατοικημένες περιοχές». Όλο το «ζουμί», λοιπόν, βρίσκεται ακριβώς στην τελευταία φράση.
Ώστε «σε απόσταση από κατοικημένες περιοχές». Γιατί, άραγε, έμφαση σε αυτή τη φράση; Είναι οι πρόσφυγες, ανάμεσά τους και πολλά μικρά παιδιά, κάτι σαν «επικίνδυνο φορτίο» που απειλεί τις «κατοικημένες περιοχές»; Μιλάμε για «τοξικά απόβλητα», που με κάθε κόστος και τρόπο πρέπει να απομακρυνθούν; Είναι μήπως «λεπροί» και η κυβέρνηση έψαχνε ως τώρα, μια νέα Σπιναλόγκα για να τους «ξεφορτωθεί»; Θεωρούνται υποψήφιοι «τρομοκράτες» και υπάρχει ανάγκη απομόνωσης; Μπαίνουν σε καραντίνα για κάποια «περαιτέρω διαλογή»; Τι ακριβώς συμβαίνει, κύριε Φλαμπουράρη, που σας αναγκάζει να δίνετε έμφαση στο «μακριά από κατοικημένες περιοχές»;
Η απάντηση σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα, δεν μοιάζει μόνο να είναι εύκολη και απλή. Είναι κιόλας. Όχι φυσικά από τον κύριο υπουργό ή από την κυβέρνηση γενικά. Είναι εύκολη και σαφής για όσους δεν θέλουν να κρυφτούν πίσω από το δάχτυλό τους. Οι πρόσφυγες μεταφέρονται «σε απόσταση από κατοικημένες περιοχές», προς καθησυχασμό συγκεκριμένων «αγανακτισμένων» κατοίκων. Αυτούς θέλει η κυβέρνηση να έχει με το μέρος της και ελάχιστα δείχνει να ενδιαφέρεται για το «στίγμα» που βάζει στους πρόσφυγες. Στην «πλάτη» των προσφύγων, που «τους κρατάμε μακριά σας», θέλει να κερδίσει την εύνοια των «νοικοκυραίων». Δείχνοντας τους πρόσφυγες ως πρόβλημα και όχι ανθρώπους με προβλήματα που θέλει να βοηθήσει, «παίζει» ακριβώς στο «γήπεδο» που οι «νοικοκυραίοι» έχουν υποδείξει και επιβάλλει.
Η συγκεκριμένη ρητορική είναι γνωστή στους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» και διέπει τις ελληνικές κυβερνήσεις εδώ και πολλά χρόνια. Εκείνο που δεν ήταν γνωστό και δεν το περιμέναμε, είναι να τη χρησιμοποιούν και μέλη της σημερινής κυβέρνησης. Που, όσο να ’ναι, τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο, έχει δείξει μια φιλικότερη στάση προς πρόσφυγες και μετανάστες. Τουλάχιστον όσο ήταν στην αντιπολίτευση. Σωστά. Κανείς δεν περιμένει να λύσει, με κάποιο μαγικό τρόπο (και αυτή) η κυβέρνηση το οξύ προσφυγικό ζήτημα, που πια απασχολεί όλη την Ευρώπη. Αλλά το λιγότερο που αναμένει είναι μια πιο ήπια «γλώσσα». Που θα διαφέρει κάπως από εκείνη που ακούμε εδώ και χρόνια και βρίσκεται στη «φαρέτρα» των ξενόφοβων και ρατσιστών. Δυστυχώς, βάσει των λεγομένων του κυρίου Φλαμπουράρη, η ρητορική δείχνει να «κατοικεί» πέριξ του Μαξίμου, ακόμα και σήμερα.