«Γι’ αυτά τα μάρμαρα πολεμήσαμε» – Μακρυγιάννης
Τώρα που πέρασε η έντονη φόρτιση καιρός να τα πούμε, χωρίς πάθος:
Περίσσεψαν οι οιμωγές για την κακιά πατρίδα που όταν κλείνουμε την Ακρόπολη …μας λέει αληταράδες και μας αντιμετωπίζει με μαγκούρα. Περίσσεψαν οι κραυγές για τους απάνθρωπους κυβερνώντες που …προστατεύουν τα βράχια και χτυπούν τους ανθρώπους (το διαβάσαμε και αυτό!). Οποία ύβρις γιατί οι ροπαλοφόροι της εξουσίας ξυλοκόπησαν τους …ικέτες (δηλ τους συμβασιούχους) που …προσέφυγαν στο ναό(και αυτό το διαβάσαμε!!!). Οποία κατακραυγή γιατί οι κυβερνώντες αντιδρούν επειδή βλέπουν να δυσχεραίνεται η πρόσβαση σε ένα τουριστικό προορισμό – έτσι προφανώς βλέπουν την Ακρόπολη όσοι το καταγγέλλουν έτσι! Οποία αγανάκτηση γιατί όσοι κατηγόρησαν τους συμβασιούχους για την πράξη τους, εφάρμοσαν στην πράξη των κοινωνικό αυτοματισμό, να στραφούν δηλαδή οι κοινωνικές ομάδες εναντίων άλλων –αυτό επιδιώκουν, λέει, να εμπεδώσουν στο κοινωνικό σώμα οι εξουσιαστές μας (εξουσιαστές με την ψήφο του λαού , μην ξεχνιόμαστε). Προφανώς θα έπρεπε ομοθύμως να τους συμπαρασταθούμε, με αναπεπταμένο το φρόνημα που μας κληροδότησε η ηρωική παράδοση των λαϊκών αγώνων κατά των κάθε λογής εκμεταλλευτών μας!
Δεν θα σταθώ σε αυτό καθ’ εαυτό το πρόσφατο κλείσιμο, σε σχέση με το εάν τα αιτήματα των συμβασιούχων είναι δίκαια ή άδικα. Στην Ελλάδα ζούμε, δίκαια είναι τα αιτήματα, πολύ περισσότερο όταν το γελοίο κράτος αφήνει εργαζόμενους 22 μήνες απλήρωτους. Ας πούμε ότι η πείνα θόλωσε το μυαλό και δικαιολογεί τα έκτροπα , αν και η προοπτική των προσλήψεων μέσω ΑΣΕΠ ήταν αυτή που έβαλε φωτιά στα τόπια και όχι η καθυστέρηση της πληρωμής που είχε αρχίσει… Ούτε καν θα σταθώ στην ανήθικη πειρατεία (το πιο σοκαριστικό) που έκαναν οι συμβασιούχοι να αλλάξουν κλειδαριές της Ακρόπολης, λες και ήταν το σπίτι του πατέρα τους – κάτι που πέρασε δυστυχώς σχεδόν αστιγμάτιστο (όταν το άκουσα νόμισα ότι ήταν προβοκάτσια των κρατούντων, που να φανταστώ που έχουμε φτάσει…)!
Θα σταθώ όμως στο ότι κάτι σάπιο υπάρχει στη Δημοκρατία της …Δανιμαρκίας: Η Ακρόπολη δεν είναι η πρώτη φορά που προσβάλλεται και μάλιστα στο όνομα μεγάλων, και υποτίθεται προοδευτικών, ιδεών! Αν οι κυβερνώντες την θεωρούν συναλλαγματοφόρο προορισμό του τουριστικού μάρκετιγκ (που δεν ξέρουμε αν την θεωρούν μόνο έτσι) κάποιοι άλλοι, «αριστεροί» όντες, έχουν ενστερνιστεί πλήρως τους κανόνες του καπιταλιστικού μάρκετινγκ και την χρησιμοποιούν σαν κομματικό φυλλάδιο, σαν κομματική μπροσούρα, σαν ντουντούκα για να απευθύνουν στο πανελλήνιο (σιγά μη νοιάζεται το παγκόσμιο) κοινό, τις ιδεολογικές τους πλατφόρμες.
Η Ακρόπολη όλο και πιο συχνά κλείνει στο όνομα ιδεών και αγώνων! Το 2007 έκλεισε με αφορμή διεκδικήσεις μόνιμων αρχαιοφυλάκων –οι μόνιμοι πληρώνονται κανονικά, άρα δεν πεινούσαν, δεν ήταν δε φάση απόγνωσης όπως οι τωρινοί ώστε να δικαιολογηθεί η όποια ύβρις. Απλώς κάτι περισσότερο διεκδικούσαν… Εκλεισε επίσης τον Δεκέμβρη του 2008, στον απόηχο των γεγονότων για το αδιανόητο συμβάν, τον θάνατο του νεαρού Αλέξη Γρηγορόπουλου, από τον ηλίθιο μπάτσο Κορκονέα. Μέλη του ΣΥΡΙΖΑ την κατέλαβαν , λες και ήταν το κτήριο της ΑΣΟΕΕ, και κήρυξαν την …«Αντίσταση» σε τέσσερις γλώσσες (Αγγλικά, Ιταλικά, Γερμανικά και Γαλλικά), όπου μεταξύ άλλων διαμαρτύρονταν και για …«την εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης» – γιαυτό είχαν την είχαν φτιάξει οι αρχαίοι, για μπροσούρα του ΣΥΡΙΖΑ! Το ότι ο Μανόλης Γλέζος, που κατέβασε με τον Λάκη Σάντα το ΄41 με κίνδυνο της ζωής τους την γερμανική σημαία από την Ακρόπολη, δήλωσε περήφανος για το χάπενινγκ των αμέριμνων νεαρών, αφορά αυτόν. Όχι την παρακαταθήκη που μας άφησε…
Αφού έγινε μόδα δεν θα υστερούσαν σε «αγωνιστικό παλμό» και οι διπλωματούχοι ξεναγοί το 2009, αυτοί δηλαδή που -υποτίθεται ότι- θα μεταγγίζουν το δέος στους τουρίστες για το ναό!
Όμως αφού πήγε ο ΣΥΡΙΖΑ , δεν θα μπορούσε να λείψει και το ΚΚΕ: Η Ακρόπολη έκλεισε τον Μάη του ΄10 από μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, όπου υπερηφάνως καλούσαν: «Λαοί της Ευρώπης ξεσηκωθείτε» – «Χρειάζεται λαϊκός ξεσηκωμός. Αυτό είναι το μήνυμά μας. Η λαϊκή οργή να τραντάξει τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς», συμπλήρωνε αρειμανίως ο βουλευτής του κόμματος Ν. Παπακωνσταντίνου – προφανώς και γι αυτό δημιούργησαν τον Παρθενώνα οι αρχαίοι Αθηναίοι!
Δεν είναι θέμα αρχαιοπληξίας και προγονολατρίας, άλλωστε όσοι τις επικαλέστηκαν και τις επικαλούνται διαχρονικά, πρόσωπα, κόμματα, ευρύτερες πολιτικές παρατάξεις, το κάνουν για να πατήσουν σε αυτές τις έννοιες και να επωφεληθούν παντοιοτρόπως. Το τραγικό είναι ότι ένα μνημείο που ανήκει στην παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά (με αυτή την έννοια είναι ιερό), γίνεται κομματική μπροσούρα για την προπαγάνδιση τρεχόντων πολιτικών σκοπιμοτήτων ή αναγκαιοτήτων , γίνεται ντουντούκα συνθημάτων και ταμπούρι διεκδικητικών αγώνων.
Κι όμως! Τις κολώνες αυτές τις σεβάστηκαν κάποιοι έλληνες ακόμη και όταν κινδύνεψε η ζωή τους: Η ιστορία, ή έστω η λαϊκή μυθολογία (δεν είμαι ιστορικός, ας απαντήσουν οι ιστορικοί) μας παρέδωσε την φράση των ελλήνων επαναστατών κατά την πολιορκία της Ακρόπολης το ΄22, όπως μας την κληροδότησε ο αγωνιστής και πρώτος έλληνας αρχαιολόγος Κυριάκος Πιττάκης : «Να τα βόλια, μην αγγίξετε τις κολώνες», που είπαν οι έλληνες πολιορκητές υπό τον Οδυσσέα Αντρούτσο και έδωσαν βόλια στους τούρκους, να τους πολεμήσουν με αυτά, όταν τους είδαν να χαλάνε τις κολώνες για να πάρουν το μολύβι που είχαν μέσα (;).
Πλάκα θα έχει οι κάθε μορφής συλητές αυτού πουν αντιπροσωπεύει στην ανθρωπότητα η Ακρόπολη, να θεωρούν ότι συνεχίζουν εκείνους τους αγώνες!