«Είδηση είναι η κακή είδηση» ήταν ένα από τα πρώτα πράγματα που άκουγα ασταμάτητα από τους παλαιότερους συναδέλφους, όταν πριν από περίπου 20 χρόνια ξεκινούσα τη δουλειά που κάνω.
Έκτοτε, δουλεύοντας σε εφημερίδες, ραδιόφωνο αλλά-κυρίως-στην ιδιωτική τηλεόραση το έμαθα για τα καλά. Καλή είδηση, σπάνια έχω την χαρά να βλέπω, να καλύπτω η να παρουσιάζω. Ειδικά τον τελευταίο καιρό για να βρεις καλή είδηση πρέπει να ψάξεις πολύ… Έχει μαυρίσει η ψυχή του κόσμου να ακούει για μειώσεις μισθών, συντάξεων , για περικοπές επιδομάτων, για απολύσεις, λουκέτα σε επιχειρήσεις, μιζέρια. Κι όμως… Φαίνεται πώς υπάρχουν ακόμα θέματα που μπορούν να μας κάνουν να χαμογελάσουμε, να γίνουμε λίγο πιο αισιόδοξοι.
Στην πρώτη σελίδα στο Έθνος της Κυριακής βλέπω τη φωτογραφία της 26χρονης Μαρίνας και τον τίτλο «από το κελί στα ΑΕΙ». Φυλακισμένη 3,5 χρόνια για μια υπόθεση ναρκωτικών -για την οποία τελικά αθωώθηκε- η Μαρίνα Λιτβίνοβα αποφασίζει να μην αφήσει το χρόνο απλώς να κυλά και ζητά να βρεθεί μια φόρμουλα για να φοιτήσει στο Λύκειο. Μια ολόκληρη κοινωνία «συνωμοτεί» και καταφέρνει να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα. Ένας διευθυντής σχολείου δεύτερης ευκαιρίας που κάνει τη δουλειά του με την καρδιά του. Ένας ιερέας από αυτούς που έχουν συνείδηση του λειτουργήματος τους. Μια βουλευτής που δείχνει ευαισθησία. Και πολλοί ακόμα άνθρωποι που ξεπερνούν στερεότυπα, φοβίες και αναστολές. Η απόφαση του Εφετείου που την αθωώνει τελικά, έρχεται αφού η ίδια έχει εκτίσει 3,5 χρόνια φυλακής.
Η Μαρίνα στα 26 της χρόνια μπαίνει στην Νομική Σχολή Αθηνών και θέλει να γίνει δικηγόρος «για να πολεμάει την αδικία». Κι εμείς έχουμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε τρία πράγματα: Πρώτον, ότι η δύναμη της θέλησης κάνει θαύματα…Κοινότοπο ίσως αλλά ισχύει και καλό είναι να το θυμόμαστε. Δεύτερον, ότι υπάρχουν σε κάθε τοπική κοινωνία πολίτες, πολιτικοί, επαγγελματίες και φορείς που κάνουν την δουλειά τους με ανθρωπιά αλλά και επαγγελματισμό. Και τρίτον, ότι υπάρχουν ακόμα καλές ειδήσεις. Ευτυχώς…