Οι διαφημιστές μοιαζει να έχουν κέφια αυτό τον καιρό! Και πάλι σε μια εξαιρετικά επίκαιρη και ξεκαρδιστική διαφήμιση θα αναφερθώ: Σε κείνη της Wind με τη 'ληστεία' της τράπεζας, όπου οι χαζοχαρούμενοι ληστές στο παράγγελμα του αρχηγού πέφτουν χάμω μαζί με τους ληστευόμενους -πελάτες και υπάλληλους. Και όταν ο αρχιληστής, οργισμένα, καλεί τους κλέφτες να σηκωθούν, ως εκ θαύματος, δεν σηκώνονται οι κουκουλοφόροι ληστές, αλλά οι φαινομενικά τίμιοι κύριοι με τις γραβάτες…
Συνδυάστε τώρα το πιο πάνω σενάριο του σποτ με τον κατακλυσμό διαφημίσεων και τα στοχευμένα μέιλ και μηνύματα που παίρνουμε στα κινητά από δήθεν 'ανησυχούντες' για την υγεία μας. Μας έρχονται με διάφορα ονόματα, όπως 'Ελένη ή Ειρήνη Παπαδοπούλου', που μπορεί να μας θυμίζουν κάποιο γνωστό –είναι πολύ 'σοφά' διαλεγμένα όπως φαίνεται— κι έτσι δεν τα πετάτε κατευθείαν σαν spam, αλλά τα ανοίγουμε, και διαβάζουμε πως "Μας δολοφονούν με φάρμακα από το Πακιστάν," ή μας καλούν σε συλλαλητήριο για να "Σταματήσουν τα φάρμακα-δολοφόνοι."
Είμαι σίγουρη ότι λίγοι από τους πολύπαθους κατοίκους της χώρας αυτής θα πέσουν στην παγίδα. Αλλωστε, παγκοσμίως, οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες (και όλοι οι διάφοροι που παχυλά αμοίβονται από αυτές για να τους βοηθούν να κερδίζουν εκατομμύρια), είναι πλέον κατά κοινή παραδοχή 'οι επίσημοι κακοί,' ακόμα και στις Χολιγουντιανές ταινίες θρίλερ! Είναι όμως τέτοια η λυσσαλέα τους μανία να προσπαθήσουν με κάθε μέσο να διατηρήσουν τα 'κεκτημένα τους,' δηλαδή να τους πληρώνουμε εσαεί – με τα λεφτά που κόβουμε από τους συνταξιούχους και τους μισθωτούς – που δεν σταματάνε να λένε τέτοια τέρατα για να τρομάξουν ακόμα περισσότερο τον ήδη κατατρεγμένο από παντού Ελληνα, που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να βγάλει τον μήνα…
Και μόνο γι' αυτό το νέο έγκλημα που διαπράττουν στον ψυχισμό μας θα έπρεπε να τους κυνηγάμε και να τους πετάμε γιαούρτια ή τουλάχιστον να τους αγνοήσουμε. Ακόμα και στα φάρμακα που εμείς πληρώνουμε από την τσέπη μας, αναζητήστε με επιμονή τα γενόσημα, και τιμωρήστε τους παραδειγματικά με την περιφρόνησή σας στα έπώνυμα!
ΥΓ1. Αλήθεια, τι απέγινε άραγε με κείνη την απίστευτη ιστορία με τόνους πανάκριβα φάρμακα χωρίς κουπόνια, που ανασύρθηκαν από το εγκαταλειμμένο ορυχείο στο Λαύριο; Ακούσατε τίποτε;
ΥΓ2. Οι φαρμακοποιοί, στην πλεοψηφία τους, είναι εξιλαστήρια θύματα, μια και υποχρεώνονται επί μόνιμης βάσης να δανείζουν εκατομμύρια το κράτος –που πληρώνει τα φάρμακα των Ταμείων όποτε του καπνίσει— υποθηκεύοντας τα σπίτια τους στις τράπεζες και πληρώνοντας τόκους για κεφάλαια κίνησης, αφού οι βιομηχανίες και οι φαρμακαποθήκες δεν τους κάνουν πίστωση!
ΥΓ3 (Το αντιγράφω από τον συνάδελφο Κώστα Ρεσβάνη, μια και με εκφράζει απόλυτα!): Σοφοί δάσκαλοί μου στη δημοσιογραφία με έχουν διδάξει ότι οι αναγνώστες που διαφωνούν με την άποψή σου πρέπει να έχουν την τελευταία λέξη. Αυτό είναι η δημοκρατία στο δημόσιο λόγο. Τηρώ αυτή τη συμβουλή εδώ και δεκαετίες και δεν ανταπαντώ ακόμα και σε προσβολές. Μία παράκληση μόνο: όσοι διαφωνούν για διάφορους λόγους να διαβάζουν με προσοχή κάθε φράση του άρθρου πριν σχολιάσουν και να μην του δίνουν προεκτάσεις που δεν έχει αλλά που βολεύουν την κριτική τους.