Δεν έχει τύχει να βιώσω προσωπικά την απίστευτη ταλαιπωρία όσων είναι υποχρεωμένοι να περάσουν από το ύψος της «Χαλυβουργικής» στην Αθηνών-Κορίνθου, τις μέρες και τις νύχτες που βρέχει πολύ.
Έχω βαρεθεί όμως να ακούω χρόνια τώρα τα ίδια και τα ίδια. Για τις ατέλειωτες ουρές που σχηματίζονται κάθε φορά που ανοίγουν λίγο ή περισσότερο οι ουρανοί… Για τον απίστευτο Γολγοθά που ζουν όσοι είναι υποχρεωμένοι να κάνουν αυτό το δρομολόγιο ασχέτως καιρικών συνθηκών. Και δεν είναι καθόλου λίγοι.
Δεν γνωρίζω τίνος αρμοδιότητα είναι η ανακατασκευή του δρόμου, τα φρεάτια, τα αποχετευτικά έργα η ότι άλλο ευθύνεται γι αυτή την ξεφτίλα διαρκείας. Επειδή όμως βλέπω την κυβέρνηση τόσο «ευαισθητοποιημένη» με τους οδηγούς που δεν πληρώνουν τα πανάκριβα διόδια στους εθνικούς δρόμους, αναρωτιέμαι πότε θα αποφασίσει να ασχοληθεί και με το «ταπεινό» αυτό θέμα.
Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να μην δίνει λαβές σε κακόπιστους να λένε ότι το ζήτημα δεν την απασχολεί -και δεν απασχόλησε βεβαίως και την προηγούμενη κυβέρνηση- επειδή δεν εμπίπτει στα συμφέροντα κανενός ιδιώτη επιχειρηματία, όπως συμβαίνει με τα διόδια…
Εκτός αν και για τη λίμνη της Χαλυβουργικής φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ. Να μας το πουν όμως να το ξέρουμε…