– Οργανώθηκε καμιά πορεία διαμαρτυρίας στην πρεσβεία του Ιράν και δεν το πήρε το αυτί μου;
Η καλή φίλη μου και εξαιρετική συνάδελφος Κατερίνα Οικονομάκου ανάρτησε, χθες, στη σελίδα της στο facebook, το παρακάτω μήνυμα-σχόλιο για την αναισθησία της ελληνικής κοινωνίας, αναφορικά με όσα συμβαίνουν στο θεοκρατικό Ιράν.
Η απάντηση:
– Δεν οργανώθηκε καμία διαμαρτυρία και ούτε θα διοργανωθεί. Κι αν κάποιοι μεμονωμένοι τολμήσουν να κάνουν κάποια κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση θα είναι πέντ’-έξι.
Είναι η ίδια στάση που τήρησαν οι συμπολίτες μας (που τηρήσαμε) μετά την ομαδική σφαγή Βοσνίων από τους αδελφούς ορθόδοξους Σέρβους της Βοσνίας στη Σρεμπρένιτσα ή μετά το τρομοκρατικό κτύπημα της 1ης Σεπτεμβρίου, μετά από την απίστευτη ιστορία του Μπεσλάν ή έπειτα από τους θανάτους των θεατών στο θέατρο της Μόσχας-για-το-γόητρο-της-νέας-Ρωσίας-ρε-γαμώτο, μετά τις συστηματικές παραβιάσεις στοιχειωδών δικαιωμάτων από τον Τσάβες (που όμως θα έδινε μπιτόνια πετρέλαιο σ’ έναν φίλο του) ή από τον κομμουνιστικό καπιταλισμό της Κίνας.
Οι Έλληνες, που παλεύουν χωρίς έρμα, χωρίς αρχές για τη δική τους ασύδοτη παρουσία στον κόσμο, αδιαφορούν για την ελευθερία και τα στοιχειώδη δικαιώματα των άλλων.
Και δυστυχώς, όλα αυτά οφείλονται σε κάτι περισσότερο από την ιδεολογικοπολιτική υστεροβουλία ορισμένων πολιτικών χώρων, που πολιτεύονται με επιλεκτική ευαισθησία. Οφείλονται στον κυνισμό και τη γαϊδουριά του μεγαλύτερου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας – ημών των ιδίων.
Με άλλα λόγια: καλομάθαμε ως ανάδελφοι και δύσκολα θα συμμεριστούμε τις ευαισθησίες, τα δημοκρατικά ανακλαστικά, την ιδεολογική ακεραιότητα και τα ειλικρινή αισθήματα αλληλεγγύης που εκφράζουν οι συνειδητοί, οι ελεύθεροι πολίτες του κόσμου.
Τέτοιοι είμαστε.