Photo: Θοδωρής Σκυφτούλης
Η ιδέα γεννήθηκε στην Αμερική το 2006 – για να μην αποκομίσουμε και δάφνες που δεν δικαιούμαστε οι Ευρωπαίοι – όταν η Αμερική κλήθηκε να "φανταστεί" τη ζωή της χωρίς τον Λατινοαμερικανό της, όταν χιλιάδες διαδηλωτές βγήκαν στους δρόμους, οι μαθητές δεν πήγαν στα σχολεία, οι εργάτες στα εργοστάσια, και όσο κι αν εμάς μας φαίνεται ακατόρθωτο, παρέλυσαν αρκετές μεγαλουπόλεις. Όλα αυτά στη χώρα που οφείλει την ύπαρξή της στους μετανάστες- και πολλούς Έλληνες, ανάμεσά τους. Αλλά ταυτόχρονα, είναι η χώρα στην οποία οι φυλετικές διακρίσεις υπήρξαν καταγεγραμμένες στο Σύνταγμά ως τα μέσα του προηγούμενου αιώνα.
Σήμερα, βέβαια, ο κάτοικος του Λευκού Οίκου είναι ένας μαύρος, παιδί μεταναστών. Στην Ελλάδα θα τον λέγαμε «μετανάστης δεύτερης γενιάς», και ας μην είχε μεταναστεύσει ποτέ στη ζωή του. Μπορεί ακόμα να μην είχε ιθαγένεια αλλά να έτρεχε κάθε δύο χρόνια στο Δήμο για να πάρει την «βεβαίωσή» του.
Στη Γαλλία , όταν τον περσινό Νοέμβριο ο υπουργός Μετανάστευσης της κυβέρνησης Σαρκοζί έλεγε πως «ένας Άραβας είναι πάντα καλός και χρήσιμος, αλλά όταν μαζεύονται πολλοί Άραβες υπάρχει πρόβλημα..», γεννιόταν η ιδέα να δημιουργηθεί στο Facebook η ομάδα «Πρώτη Μαρτίου 2010 – 24 ώρες χωρίς εμάς». Επελέγη η 1η Μαρτίου διότι μια τέτοια μέρα, το 2005 στη Γαλλία, τέθηκε σε εφαρμογή ο «κώδικας εισόδου», που καθορίζει ποιος μετανάστης θα παραμείνει και ποιος θα απελαθεί, με βάση τις γνώσεις του, τις ικανότητές του ή ακόμα και τη ….σωματική του διάπλαση!
Ακολούθησαν στο Facebook οι μετανάστες στην Ιταλία, τη χώρα με τα 4,5 εκατομμύρια νόμιμους μετανάστες,όπου τα αφεντικά της Ντρανγκέτα πυροδότησαν στο Ροσάρνο την σύγκρουση τόσο μεταξύ των Μαύρων εργατών όσο και μεταξύ των Ιταλών πολιτών, αλλά έζησαν και τα περίφημα «Λευκά Χριστούγεννα», όπου σε δήμους που ελέγχονται από τη "Λίγκα του Βορρά" η αστυνομία πραγματοποιούσε εφόδους σε σπίτια μεταναστών και οδήγησε περίπου 4.000 -που βρίσκονταν χωρίς χαρτιά- στη φυλακή!
Στην Ελλάδα οι αφορμές είναι πολλές. Είναι στη μέση και το πολυσυζητημένο νομοσχέδιο για την ιθαγένεια – που σκόπιμα πιστεύω, παρά από άγνοια, μερικοί το μπερδεύουν με το μεταναστευτικό – που εχει βαρύνει τελευταία την ατμόσφαιρα για τα καλά. Όταν, πάντως, δημιουργούσα την ομάδα μας "Πρώτη Μαρτίου 2010 – 24 ώρες χωρίς εμάς" , δεν μου πέρασε απο το μυαλό ότι θα έπαιρνε τέτοιες διαστάσεις.
Εμείς δεν καλούμε τους μετανάστες να μην πάνε στις δουλειές τους σήμερα, όπως θα γίνει στη Γαλλία και την Ιταλία. Σε αυτούς αλλά και σε όσους Έλληνες επιθυμούν να συμπαρασταθούν λέμε «ας μην ξοδέψουμε ούτε ένα ευρώ, έστω για 24 ώρες». Και όπως είπα και σε ένα παιδί μεταναστών, όταν με ρώτησε τι θα κερδίσει, «την Τρίτη θα έχεις λίγο παραπάνω χαρτζιλίκι στη τσέπη σου».
Κάθε ευρώ είναι χρήσιμο αυτή τη δύσκολη εποχή για τη χώρα αλλά όπως τραγουδά και η Τσαλιγοπούλου, «να είχα χίλιες σιωπές να ακούς»…