Για τα προάστια υπάρχει μύθος: ή είναι ευλογία να ζεις εκεί ή κατάρα. Εξαρτάται από το πώς τοποθετείς τον εαυτό σου στον κόσμο. Πού θέλεις να ανήκεις: στους του σαλονιού ή στους του λιμανιού… και κατ’ επέκταση των πλατειών, σοκακιών, των δρόμων και των σπιτιών που γράφεται ο μόχθος των απλών, λαϊκών ανθρώπων.
Αναλογικά (σύμφωνα με την προσωπική μου θεώρηση) στα προάστια του νομού Αττικής συμπεριλαμβάνεται και η ακριτική Ρόδος. Η πρωτεύουσα του νομού Δωδεκανήσου. Η οποία φιλοδοξεί να γίνει πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης, το 2021. Τον Ιούνιο θα κατατεθεί ο σχετικός φάκελος και τον Ιανουάριο του 2015 θα ανακοινωθεί η επιλογή της πολιτιστικής πρωτεύουσας από την ΕΕ.
Τον τίτλο διεκδικούν με αξιώσεις πόλεις της Πολωνίας, ενώ ανταγωνιστικές ελληνικές πόλεις είναι το Ναύπλιο, η Καλαμάτα, η Σύρος, ο Πειραιάς, η Τρίπολη, η Ξάνθη και η Καβάλα. Το μεγάλο πλεονέκτημα της Ρόδου είναι ότι διαθέτει το πακέτο: αρχαιολογικό ενδιαφέρον, Μουσεία, Μεσαιωνική Πόλη, την υπέροχη Λίνδο, γωνιές ορεινές και θάλασσα ζηλευτή, αρκετά σοβαρή παραγωγή προϊόντων και τουρισμό κάθε μορφής. Όλα αυτά θεωρητικά, καθώς οι ελλείψεις είναι πολυπληθείς συγκριτικά με τα φυσικά και ιστορικά προνόμια του νησιού. Ελλείψεις στην υγεία, στην ακτοπλοΐα κατά τη χειμερινή περίοδο, εξαιρετικά ακριβά αεροπορικά εισιτήρια, ελλιπείς υποδομές στο οδικό δίκτυο, στην ηλεκτροδότηση, στην αποχέτευση, στα αντιπλημμυρικά έργα και κυρίως στην νοοτροπία. Ως γνήσιοι Έλληνες οι Ροδίτες παρασύρονται από τον παρορμητισμό και τον ενθουσιασμό τους και σπάνια ολοκληρώνουν με την ίδια ζέση, αυτό το οποίο ξεκίνησαν. Ενώ, λοιπόν, θα ήταν για τη χώρα εξαιρετικά σημαντικό να κερδίσει τον τίτλο και 1,5 εκατ. ευρώ (όπως λέγεται) για την αναμόρφωση της όποιας πόλης, η Ρόδος, πιστεύω, πως είναι το φαβορί λόγω των προϋποθέσεων. Εκτός και αν επικρατήσουν οι παράπλευρες απώλειες. Σαν αυτήν -έχω τη βεβαιότητα, πια, ότι έτσι αντιμετωπίζεται από το κεντρικό κράτος- που θα σας περιγράψω παρακάτω.
Στο Καστελόριζο στις 7 Ιανουαρίου 2014 ένας μεσήλικας πέθανε από έμφραγμα, γιατί ο μοναδικός αγροτικός γιατρός του νησιού δεν είχε τη δυνατότητα να σώσει τον ασθενή του, με τα μέσα που παρέχει το Πολυδύναμο Ιατρείο του νησιού. Επιπροσθέτως, κατά τη μεταφορά της σορού του εκλιπόντος στη Ρόδο, άλλος κάτοικος του Καστελόριζου τραυματίστηκε και μιας και ο μοναδικός γιατρός του νησιού συνόδευε τον ασθενή-νεκρό με το ΕΚΑΒ, ο τραυματισμένος μεταφέρθηκε με καΐκι στην Τουρκία, όπου τον περιποιήθηκαν με τον καλύτερο τρόπο και χωρίς να πληρώσει το παραμικρό. Εδώ αναφέρω πως η τηλεϊατρική θα μπορούσε να κάνει θαύματα, αρκεί να υπήρχε γιατρός στη θέση γενικής ιατρικής που παραμένει κενή, πράγμα το οποίο ο υπουργός υγείας τον Αύγουστο του 2013 θέλησε (;) να διορθώσει συνοδεύοντας και τοποθετώντας στη θέση του γιατρού γενικής ιατρικής, μια γυναίκα η οποία, λίγες μέρες μετά την τοποθέτησή της έφυγε από το νησί. Τέλος, μια μέρα πριν από το θλιβερό περιστατικό της 7ης Ιανουαρίου 2014, ανήμερα των Θεοφανίων, οι υπουργοί Αβραμόπουλος και Γεωργιάδης επισκέφτηκαν το Καστελόριζο για να παραστούν (τι τυπικότης!) στις εκδηλώσεις του ακριτικού νησιού. Και η τραγική ειρωνεία: ο δήμαρχος Μεγίστης ζητούσε από τους υπουργούς έναν γιατρό γενικής ιατρικής για το Πολυδύναμο Ιατρείο και δύο στρατιωτικούς γιατρούς.
Είναι τραγικό για την πρωτεύουσα ενός νομού (Ρόδος) να θρηνεί ανθρώπινες ζωές εντός Ρόδου και εντός νομού Δωδεκανήσου και ο κρατικός μηχανισμός να διατηρεί κλειστά αυτιά και μάτια. Ακόμα τραγικότερο είναι να στοχεύσει η Ρόδος στη στέψη χωρίς να έχει διορθώσει τα κακώς κείμενα και τη νοσηρή ελληνική νοοτροπία. Και το τελευταίο τραγικότερο είναι να υποδέχεται περιχαρής τους υπουργούς και να βαυκαλίζεται πως την υπολογίζουν. Μια πολιτιστική πρωτεύουσα επιβάλλεται να έχει λύσει τουλάχιστον τα θέματα υγείας. Τότε θεωρείται σοβαρή και μπορεί να ανταποκριθεί στα λοιπά. Μέσα σε έναν χρόνο ίσως γίνουν αρκετά για να μπορεί το νησί να διεκδικήσει τον τίτλο, αλλά θαύματα δεν γίνονται. Το δυσκολότερο δεν είναι να ολοκληρώσεις βαρύ έργο, αλλά να αλλάξεις μια νοοτροπία. Οι άνθρωποι εκπαιδεύονται. Οι νοοτροπίες τους όχι. Όπως και τα μυαλά. Η νοοτροπία βασανίζει τούτο τον λαό. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τη Ρόδο, αλλά για ολόκληρη την Ελλάδα.