Photo: pea2wenty3
Ευτυχώς που γνωριζόμαστε με τη συνάδελφο διότι διαφορετικά θα μου είχε έρθει νταμπλάς πρωί πρωί στην εφημερίδα. Δεν είμαι συνηθισμένος να ακούω από άτομο που ξέρω την 100% προοδευτική ιδεολογία του, να λέει «αν είχα μια καραμπίνα μαζί μου, τώρα θα ήμουν στη φυλακή»…
Μόλις την προηγούμενη μέρα, κάναμε εκπομπή μαζί στο ραδιόφωνο και μιλούσαμε για τις απάνθρωπες συνθήκες στις οποίεςζουν χιλιάδες "παράνομοι"μετανάστες στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα και αλλού». Η ίδια υπερασπιζόταν όσο κι εγώ την άποψη πως «οσο θα υπάρχουν τα γκέτο, και οι μετανάστες θα υποφέρουν και οι γηγενείς θα βγάζουν άγρια ένστικτα και θα υπάρχουν ακραίες συμπεριφορές».
Λέγαμε μάλισταπόσο δύσκολο έχει γίνει πια το να περπατάς μετά το απόγευμα, ακόμα και σε μερικούς κεντρικούς δρόμους πέριξ της πλατείας Ομονοίας. Το συμπέρασμα, στο οποίο υποκειμενικά καταλήξαμε (και δεν ανακαλύψαμε και την πυρίτιδα, νομίζω) ήταν ότι το φταίξιμο δεν μπορεί να είναι μονόπλευρο. Ούτε των μεταναστών, που έχουν βρει καταφύγιο στο κέντρο, τοοποίο εξαιτίαςαυτού του συνωστισμούέχει υποβαθμιστεί τραγικά, ούτε όμως και των φυσιολογικά ανησυχούντων ανθρώπων, που ζουν με τον εφιάλτη του φόβου – εξαιρούμετους έτσι κι αλλιώς ξενόφοβους και μισαλλόδοξους, που σήμερα τους φταίνε οι ξένοι και χθες τους έφταιγαν οι επαρχιώτες…
Το πρόβλημα του κέντρου της Αθήνας είναι τόσο εμφανές οσο και η Ακρόπολη από το Λόφο του Φιλοπάππου. Η μόνη περίπτωση που έχεις πιθανότητες να μην το δεις, είναι αν κλείσεις τα μάτια. Η καταγραφή και η στοιχειώδης νομιμοποίηση, έστω και με τα αυστηρά κριτήρια που υπάρχουν τώρα, όσων πληρούν τις προϋποθέσεις, αποτελεί και τη λύση. Καλύτερα να ξέρεις πόσους έχεις και πού βρίσκονται, παρά να κάνεις (αυθαίρετες) υποθέσεις. Και για τον αριθμό και για το πού μένουν.
Έλεγα για την φίλη και συνάδελφο, όμως. Που την άλλη μέρα της εκπομπής ήταν έξω φρενών. Σταμάτησε στο φανάρι και τη λήστεψαν, μέρα μεσημέρι. Μια δημοσιογράφος που καθημερινά γράφει και μιλάει υπέρ των μεταναστών. Ο τύπος που μου άρπαξε τη τσάντα ήταν ένας νεαρός γεροδεμένος μαύρος, είπε. Αυτός, πιθανότατα να μην είναι και τόσο οικονομικός μετανάστης…Πώς να τον ξεχωρίσεις, όμως;
Το πιθανότερο είναι ναανήκεισ αυτούς που δεν είναι πουθενά γραμμένοι. Άλλο όνομα, άλλη ηλικία, άλλη πατρίδα. Όλα αλλαγμένα για να μην τον βρουν εύκολα. Άλλοι το κάνουν από ανάγκη και άλλοι από επιλογή. Το μίσος γι αυτόν που το έχει, τρέφεται πάντα στην κοιλιά της οικονομικής κρίσης. Εκείνοι, όμως,που δίνουν τα αληθινάστοιχεία και παρακαλάνε για ένα χαρτί, στοιβάζονται στην Ομόνοια, τον Άγιο Παντελεήμονα, την Αττική και την Βικτώρια. Κι έχουν μόνο προβλήματα…
Ο Niko Ago είναι δημοσιογράφος στην εφημερίδα Αυγή.