Το πρωί πήγα στο περίπτερο κοντά στο σπίτι να αγοράσω παγωτά για τα παιδιά. Αφού διάλεξα από ένα για το καθένα ρώτησα τον περιπτερά αν η ανάπτυξη πέρασε από το περίπτερό του. «Την είδα να στρίβει στο προηγούμενο στενό», μου απάντησε διατηρώντας ένα μικρό ειρωνικό χαμόγελο στα σφιχτά του χείλη. Το βραδάκι μετά από πολύ καιρό έκατσα να δω ειδήσεις. Άρχισα με την τελευταία εκπομπή του κ. Ευαγγελάτου στον ΣΚΑΪ, όπου και μας αποχαιρέτησε. Φημολογείται ότι «παραιτήθηκε» από τον σταθμό για να ανεβούν τα ποσοστά τηλεθέασης του κεντρικού δελτίου της λαμπερής Σίας που είχαν μειωθεί. Αυτά έχει η ζωή. Κάποιος χάνει, κάποια κερδίζει. Λοιπόν, για να επανέλθω στην ανάπτυξη, που είδε ο περιπτεράς να στρίβει στο στενό και να μην ακουμπά το περίπτερό του. Στα κεντρικά δελτία των περισσοτέρων μεγάλων καναλιών υπάρχει διάχυτη η ευφορία ότι όλα τα «κακά» βούλιαξαν. Ότι η χώρα, επιτέλους, θα μοιράσει τον Μάιο, λίγες ημέρες πριν από τις διπλές εκλογές, εκατοντάδες χιλιάδες πεντακοσάρικα. Ότι οι Ευρωπαίοι δανειστές μας μετά το τελευταίο Eurogroup της 5ης Μαϊου, (λίγες πάλι ημέρες πριν από τις διπλές εκλογές), θα δώσουν εντολή να ξεκινήσει η τεχνική συζήτηση για το χρέος, ώστε να γίνει βιώσιμο. Να μπορέσουν να πέσουν χρήματα στην πραγματική οικονομία. Να κινηθούν οι μικρές επιχειρήσεις. Να μειωθούν οι φόροι…
Πραγματικά νομίζω ότι ζω σ' έναν παράπλευρο κόσμο. Σαν να έχουμε κατασκηνώσει εγώ και εκατομμύρια πολίτες στη μία όχθη του ποταμού και στην απέναντι οι διοικούντες τη χώρα, (καναλάρχες, δημοσιογράφοι, πολιτικοί και οι συνεργάτες τους), ήρεμοι, προστατευμένοι, να ψήνουν μπάρμπεκιου στους κήπους των σπιτιών τους.
Όσο όμως το «ψυγείο» είναι άδειο και οι υπερβολικοί φόροι τρώνε την ακίνητη αλλά και την κινητή περιουσία, δύσκολα θα μας παρασύρουν στην εικονική πραγματικότητα που προσπαθούν να μας πουλήσουν. Δεν τους κακίζω γιατί εκείνοι τη δουλειά τους κάνουν. Τον μισθό τους θέλουν να κρατήσουν. Τους φόρους τους να πληρώσουν. Τις επιχειρήσεις τους να σώσουν. Να συντηρήσουν τις οικογένειές τους. Οι καιροί όμως έχουν δείξει ότι με το ψέμα δεν πάει κανείς μακριά. Κάποια στιγμή θα βγάλει την άσχημη μουσούδα του από κει που κρύβεται και θα γίνει ορατό σε όλους και όσοι το έθρεφαν δεν θα έχουν λόγια πια να δικαιολογηθούν. Η αλήθεια, από την άλλη μεριά, δεν έβλαψε ποτέ κανέναν, όσο σκληρή και ταπεινωτική να ήταν. Ίσα-ίσα, με την αλήθεια πήγε μπροστά η ανθρωπότητα. Την αλήθεια λοιπόν και εμείς αναζητούμε από την αρχή της κρίσης. Αυτός που θα βρει την τόλμη να μας τη διηγηθεί, ώστε να αποδοθούν «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι», να είναι βέβαιος ότι η ανταμοιβή του θα είναι πολλαπλάσια της ειλικρίνειάς του.