Παίδες μου αγαπημένοι αρχικά είπα να μην εκφραστώ αλλά δεν αντέχω, θα εκφραστώ. Έχω πάθει την πλάκα μου από καιρό τώρα με τις αντιδράσεις πολλών από σας μόλις αναφερθεί το παραμικρό θέμα που αφορά στα σημερινά κορίτσια και τις επιλογές τους. Κάθε υπαινιγμός, κάθε αδιόρατη υποψία ανεξαρτησίας τους σας χτυπάει ανεξήγητα και κατευθείαν στα νεύρα. Τινάζεται η φλέβα σαν να σας δάγκωσε οχιά διμούτσουνη, αρπάζετε το πληκτρολόγιο και πυροβολάτε τυφλά. Τις προάλλες λόγου χάριν. Εγώ έγραφα ότι η κρίση μας έκοψε την όρεξη για φλερτ κι από κάτω ξεσάλωσαν οι τεστοστερόνες. Το καλύτερο είναι πως η επίθεση ήταν ΕΝΤΕΛΩΣ άσχετη με τα γραφόμενα. Άμα θυμώσετε αγόρια, δεν βλέπετε μπροστά σας. Τι μεγαλομανείς μας είπατε, τι ηλίθιες που θέλαμε την ισότητα – λες και θέλει κανένας την ανισότητα για τον εαυτό του. Πόσο χαζός είσαι ρε φίλε εσύ που το γραψες αυτό… και πόσο θρασύς… Θα έγραφες σε κάποιον Αφροαμερικανό ότι είναι μαλάκας που διεκδίκησε την ισότητα των δικαιωμάτων του; Με ποιο επιχείρημα; Ότι αν δεν τη ζητούσε τώρα θα ήταν αραχτός σε μια φυτεία στον Νότο μαζεύοντας χαλαρά μπαμπάκι για το αφεντικό, αντί να κοπανιέται στα πανεπιστήμια να αποκτήσει προσόντα για να βγει μετά στην αγορά εργασίας να ανταγωνιστεί με χιλιάδες άλλους; Είμαστε σοβαροί;
Γιατί αυτό ακριβώς μας γράφετε: Θέλατε κυρίες μου ισότητα και οικονομική ανεξαρτησία, πάρτε τώρα την αδιαφορία και την περιφρόνησή μας και ψοφήστε μόνες σας αγκαλιά με ένα πεκινουά (στην καλύτερη μπουλντόγκ που είναι πιο αντρουά). Δηλαδή τι μας λέτε; Ότι εσείς μας προτιμούσατε μοσχάρες αραχτές, άβουλες και αγράμματες; Ότι θέλατε να σας ζητάμε 10 ευρώ για τα καλσόν μας για να νιώσετε πιο άντρες; Ρε παίδες, είστε σοβαροί; Δεν μπορείτε δηλαδή να ζήσετε με ένα κανονικό ανθρώπινο ον δίπλα σας; Σας φαίνεται απειλητικό ένα όν με δική του δουλειά, δικό του πορτοφόλι, δική του γνώμη; Ένα ον δηλαδή που θα μένει δίπλα σας όχι επειδή σας έχει ανάγκη αλλά επειδή σας έχει διαλέξει και σας αγαπάει;
Γι' αυτό όλο και περισσότεροι τη βγάζετε στο σελφ σέρβις; Γι' αυτό, όπως υπερηφάνως δηλώσατε κάποιοι, αναστενάζουν τα πορνοσάιτς και η παλάμη σας αντί για την καρδιά και το σώμα σας; Γι' αυτό και παραγγέλνετε (όπως μου έγραψε τολμηρά κάποιος από σας) γυναίκα σαν να ήταν πίτσα; Έρχεται στο διαμέρισμα, την πηδάτε, την πληρώνετε, φεύγει. Νιώθετε αφεντικά. Κοιμόσαστε ευτυχισμένοι. Γι' αυτό παντρεύεστε στα γεράματα τις φουκαριάρες τις Νατάσσες και τις Λαρίσες; Λογικό, αν μια ζωή ονειρευόσαστε όχι γυναίκες κανονικές αλλά νοσοκόμες-πόρνες-οικιακές βοηθούς εξαρτημένες οικονομικά από σας. Εσείς να χτυπάτε το νταούλι κι αυτές να χορεύουν στον ρυθμό σας, όπως μου έγραψε ένας άλλος τζέντλεμαν.
Ειδικά οι γέροι ξεσαλώσατε. Ένας μου 'γραψε, σχολιάζοντας τον γεροβλάκα που μου την έπεσε λέγοντας ότι είναι τραπεζίτης, ότι αυτός μπορεί να είναι τώρα το τάργκετ γκρουπ μου. Όχι ρε φίλε, ούτε εσύ, ούτε αυτός είστε το τάργκετ γκρουπ μου. Γενικά δεν κυκλοφορούν γελοία υποκείμενα στη μικρή περιοχή μου. Ευτυχώς που έσκασε μύτη και το καταπληκτικό αγόρι που έγραψε «Πόσο γελοίοι είστε οι άντρες σχολιαστές. Μαζί με τη νιότη φαίνεται χάνεται και η αξιοπρέπεια». Σ' αγαπώ φίλε. Και ελπίζω να πολλαπλασιαστείς. Όπως ελπίζω να πολλαπλασιαστούν και οι κανονικές γυναίκες που δεν έχουν χάρακα να μετράνε κοιλιακούς, μήκος πουλιού, πάχος πορτοφολιού και τετραγωνικά σπιτιού. Ξυπνάτε όλοι. Έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον για να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Αλλάξαμε αιώνα!