Στην Ελλάδα τον γνώριζαν μόνον οι λάτρεις των Mixed Martial Arts (MMA), δηλαδή των μεικτών πολεμικών τεχνών. Στον Καναδά, όμως, όπου γεννήθηκε, και στη βόρεια Αμερική, γενικότερα, ήταν διάσημος. Ηλίας Θεοδώρου (Elias Theodorou). Ελληνικής καταγωγής, με το προσωνύμιο «Ο Σπαρτιάτης». Ο πρώτος Ελληνας που κατόρθωσε να αγωνιστεί στο UFC, την κορυφαία διοργάνωση των ΜΜΑ. Αλλά και ο πρώτος που με τις γροθιές του κατάφερε σημαντικά χτυπήματα στην απαγόρευση της χρήσης θεραπευτικής κάνναβης από τους μαχητές. Μια χαρισματική προσωπικότητα, και εκτός αγωνιστικών χώρων.
Η καριέρα του υπήρξε λαμπρή. Δυστυχώς, πολύ σύντομη. Οπως και η ζωή του. «Εφυγε» 34 ετών, τον Σεπτέμβριο, από καρκίνο του εντέρου που έκανε μετάσταση στο ήπαρ. Στο σπίτι του στο Τορόντο, ήρεμος, ανάμεσα στα αγαπημένα του πρόσωπα. Ο ίδιος γνώριζε για την ασθένειά του από τον περασμένο Ιανουάριο, όμως δεν είχε πει, δημοσίως, το παραμικρό. Δεν ήθελε να πικράνει τους «φαν» του και όλους όσοι τον αγαπούσαν. Οταν δεν είχε προπόνηση, βοηθούσε άλλους καρκινοπαθείς, που δεν είχαν οικονομική ή ψυχολογική υποστήριξη. Σε συνέντευξή του στο Associated Press είχε πει πως «ο άγνωστος είναι ο φίλος που δεν συνάντησες ακόμη».
Επασχε από ένα είδος νευροπάθειας, η οποία του προκαλούσε αφόρητους πόνους στα χέρια και τους ώμους. Πολλοί αθλητές, από διάφορα σπορ, έχουν καταφύγει στη μαριχουάνα, προσπαθώντας να ανακουφιστούν, ή να καταπολεμήσουν το στρες, όμως η χρήση της απαγορεύεται από τους κανονισμούς. Κάποιοι το πλήρωσαν ακριβά. Το 2019 ο γνωστός γκόλφερ, Ματ Εϊβερι, είχε τιμωρηθεί με τρίμηνο αποκλεισμό όταν βρέθηκε θετικός στο THC, το δραστικό συστατικό της μαριχουάνας. Το 2021, για τον ίδιο λόγο, η αμερικανίδα σπρίντερ, Σα Κάρι Ρίτσαρντσον, δεν ταξίδεψε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Ο Θεοδώρου δεν ήθελε να έχει την ίδια τύχη.
Οπως εξιστορούν οι New York Times, η καμπάνια του για να εξασφαλίσει άδεια χρήσης της συγκεκριμένης ουσίας στις προπονήσεις του, υπήρξε εντυπωσιακά μεθοδική. Συγκέντρωσε έρευνες και βεβαιώσεις από γιατρούς και νομικούς, στοιχειοθετώντας τις δικές του, άκαρπες προσπάθειες να βρει εναλλακτικές λύσεις που, ήδη, επιτρέπονται (για παράδειγμα, τα οπιοειδή). «Παλεύω για να υπάρξουν ισότιμοι όροι ανταγωνισμού», είχε τονίσει στο Forbes το 2021. Απευθυνόμενος σε πολλές, διαφορετικές αθλητικές Αρχές (στο άθλημά του οι αντι-ντόπινγκ κανονισμοί είναι ζήτημα κάθε πολιτείας, ή περιφέρειας), κατάφερε να εξασφαλίσει δυο εξαιρέσεις. Σύμφωνα με τον δικηγόρο του, Ερικ Μαγκράκεν, ήταν ο πρώτος αθλητής στη βόρεια Αμερική, ίσως και σε ολόκληρο τον Κόσμο, που έλαβε άδεια να αγωνιστεί -δυο φορές- έχοντας κάνει χρήση θεραπευτικής κάνναβης. Ηταν αποφασισμένος να συνεχίσει την εκστρατεία του μέχρι τη γενική άρση της απαγόρευσης, σε όλα τα σπορ, όμως η μοίρα είχε άλλα σχέδια για εκείνον.
Γεννήθηκε σε ένα προάστιο του Τορόντο στις 31 Μαΐου 1988. Ο πατέρας του, Γκάρι, είναι μηχανικός υπολογιστών στη Ricoh. Η μητέρα του, Μιμή Μπουλούκου -Θεοδώρου, στέλεχος της Bank of America. Ο ίδιος σπούδασε διαφήμιση, και δεν είχε καμία σχέση με τις πολεμικές τέχνες – μεγάλωσε κάνοντας σκέιτμπορντ. Ωσπου κυκλοφόρησε στο Διαδίκτυο και έγινε viral, ένα βιντεάκι που τον έδειχνε να «τις τρώει» σε έναν καυγά πεζοδρομίου, ως κολεγιόπαις. Αναζητώντας τρόπους να υπερασπίζεται τον εαυτό του στο μέλλον, γράφτηκε σε μια σχολή πολεμικών τεχνών. «Αν τον συναντούσα ξανά αυτόν που με έδειρε», είχε πει, χαριτολογώντας, στην Ottawa Sun το 2019, «θα τον καλούσα σε δείπνο. Του οφείλω την καριέρα μου».
Εδωσε τον πρώτο του αγώνα το 2011, ένα χρόνο μετά την αποφοίτησή του. Ηταν τόσο καλός (είχε μόνο νίκες), ώστε το 2014 του πρόσφερε συμβόλαιο το UFC (Ultimate Fighting Championship) – η διοργάνωση των κορυφαίων. Σε αυτήν έδωσε 11 ματς, και κέρδισε τα 8. Εως το 2019. Και πολύ κράτησε. Γιατί η αλήθεια είναι, ότι αυτός ο ευγενικός, καλόκαρδος, χαμογελαστός και σεμνός χαρακτήρας ήταν ξένος στον κόσμο της αγριότητας, όπου οι ευαισθησίες, το χιούμορ και η θετική σκέψη θεωρούνται ελαττώματα. Η αποχώρησή του από τα ρινγκ ήταν, γι’ αυτόν, ευλογία. Του χάρισε χρόνο να ασχοληθεί με την καμπάνια του -τον μεγάλο της ζωής του σκοπό-, αλλά και να ξεδιπλώσει τη χαρισματική του προσωπικότητα σε όλο της το μεγαλείο.
Εκτός από αθλητής, υπήρξε ηθοποιός, χορευτής, κασκαντέρ και μοντέλο – η μορφή του φιγουράρει στο εξώφυλλο 11 βιβλίων «Αρλεκιν». Αστειευόμενος είχε πει, κάποτε, ότι, εκτός από τους γιους, τον αγάπησαν και οι μητέρες τους. Πρωταγωνιστούσε και σε διαφημιστικά σποτ. Χάρη στα πυκνά, μακριά του μαλλιά είχε εξασφαλίσει ένα γενναιόδωρο συμβόλαιο από την Pert Plus, γνωστή φίρμα στα σαμπουάν.
Εδωσε τον τελευταίο του αγώνα τον περασμένο Δεκέμβριο. Σχεδίαζε τη ζωή του μετά τον αθλητισμό εδώ και αρκετά χρόνια. «Κανένας δεν θέλει να τον χτυπούν στο κεφάλι για πάντα», είχε εξομολογηθεί στην Chronicle Herald της Νέας Σκωτίας το 2016.