Το καμπανάκι της ανησυχίας δεν έχει σταματήσει να χτυπά. Υψηλό παραμένει το ποσοστό αναλφαβητισμού ανά τον κόσμο, εάν σκεφτεί κάποιος τις αλλαγές που έχει φέρει η ψηφιακή εποχή. Το παζλ της ουσιαστικής εξέλιξης εξακολουθεί να μένει ημιτελές.
Θλίψη προκαλεί το γεγονός ότι πάνω από 260 εκατομμύρια παιδιά -διεθνώς- δεν πηγαίνουν σχολείο, ενώ η προσχολική αγωγή πάσχει, με αποτέλεσμα τα παιδιά -όταν εισάγονται στον σχολικό βίο- να είναι ευάλωτα σε μαθησιακές δυσκολίες.
Δεν θα ήταν υπερβολική, λοιπόν, η διαπίστωση που θέλει την Εκπαίδευση να βρίσκεται σε δεύτερη μοίρα. Αυτό αποδεικνύεται και από τη μεγάλη έρευνα του πανεπιστημίου του Κέμπριτζ από την οποία συμπεραίνεται ότι η κατανομή των πόρων, παγκοσμίως, παρουσιάζει έλλειψη ισορροπίας και ορθής αξιολόγησης.
Τον περασμένο Φεβρουάριο, σε διεθνή Σύνοδο, ηγέτες από όλο τον κόσμο υποσχέθηκαν να χορηγήσουν 2,3 δισ. δολάρια στον τομέα της εκπαίδευσης, μέσα τα επόμενα τρία χρόνια, ύστερα και από τις προειδοποιήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας που έκανε λόγο για τον φόβο έλευσης διεθνούς κρίσης στη μάθηση.
Μέχρι στιγμής, όμως, το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων ανά τον κόσμο (σε ποσοστό 95%) δαπανάται σε εγχειρήματα που αφορούν την Υγεία και τη Διατροφή.
Το προβληματικό πεδίο της προσχολικής αγωγής
Σε άσχημη θέση βρίσκεται η προσχολική αγωγή. Εχει παρατηρηθεί, όπως σημειώνουν καθηγητές του Κέμπριτζ στο πόρισμα της έρευνας για την Εκπαίδευση, ότι οι επενδυτές δεν θεωρούν ελκυστικό τον χώρο της προσχολικής αγωγής καθώς τα οφέλη από τη συγκεκριμένη ενασχόληση γίνονται ορατά σε βάθος χρόνου και όχι άμεσα.
Δεκάρα δεν δίνουν ΗΠΑ και Ολλανδία για την προσχολική εκπαίδευση, την ώρα που το Ηνωμένο Βασίλειο ξοδεύει λιγότερο από το 1% των πόρων του στο συγκεκριμένο πεδίο.
Παγκοσμίως, το 43% των παιδιών από πέντε ετών και κάτω αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της ελλιπούς πνευματικής ανάπτυξης ως συνέπεια της μη καταβολής κονδυλίων στον προσχολικό τομέα. Σε καθαρούς αριθμούς, το 43% αντιστοιχεί σε 250 εκατομμύρια παιδιά.
Η χρηματοδότηση για τα προσχολικά προγράμματα έχει γίνει ακόμη πιο προβληματική, καθώς από το 3% στο οποίο κυμαινόταν το 2002 έπεσε στο 1% το 2016. Μέσα σε 14 χρόνια σημειώθηκε πτώση, παρόλο που η τεχνολογία αναπτύσσεται με ιλιγγιώδη ρυθμό.
Eκείνο, πάντως, που τονίζεται στην έρευνα είναι ότι όσα παιδιά κάτω των έξι ετών ακολούθησαν προσχολική φοίτηση προσαρμόστηκαν με σαφώς μεγαλύτερη ευκολία, σε σχέση με όσα στερήθηκαν τη συγκεκριμένη φοίτηση, στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.
Εντύπωση και συνάμα ανησυχία προκαλεί, ακόμη, το γεγονός ότι μόνο το 15% των παιδιών, στην ηλικία των πέντε ετών, σε χώρες με χαμηλό βιοτικό επίπεδο φοιτούν σε νηπιαγωγείο. Στα εύπορα κράτη, το αντίστοιχο ποσοστό των παιδιών ανέρχεται στο 82%.