Την ενοχή του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου για την κατηγορία της ανθρωποκτονίας από πρόθεση, τελεσθείσας σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, πρότεινε η εισαγγελέας του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου, Ευγενία Σταθουλοπούλου. «Ούτε κατά διάνοια δεν είναι πιστευτό ότι την άφησε όταν νόμιζε ότι έχει λιποθυμήσει. Την άφησε όταν βεβαιώθηκε ότι ήρθε το τέλος», είπε για τον καθ’ ομολογίαν δολοφόνο της 20χρονης Καρολάιν Κράουτς στις 11 Μαΐου 2021 στα Γλυκά Νερά.

«Κοίμισε το παιδί και ανέβηκε να σκοτώσει»

«Ο φόνος έγινε διά ασήμαντον αφορμήν (…) κοίμισε το παιδί στον καναπέ και ανέβηκε να σκοτώσει. Αυτό καταρρίπτει τον ισχυρισμό και δείχνει την προμελέτη. Δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο που να δείχνει απώλεια συνείδησης.

»Ακόμη και το επιχείρημα ότι σκότωσε θολωμένος καταρρίφθηκε όταν εναπόθεσε το παιδί στο σώμα της νεκρής μάνας. Είχε επίγνωση της αδιανόητης σκληρότητάς του. Ηξερε ότι η προσοχή θα στεφόταν στο παιδί, ώστε εκείνος για να βγει αλώβητος… Με πλήρη βεβαιότητα, ο ισχυρισμός (ότι το έγκλημα τελέσθηκε εν βρασμώ ψυχικής ορμής) πρέπει να απορριφθεί», τόνισε η εισαγγελέας «δείχνοντας» τα ισόβια για τον 34χρονο πιλότο.

«Θεία Δίκη που ξέχασε να βγάλει το ρολόι της Καρολάιν»

Κατά την αγόρευσή της εισαγγελέας χαρακτήρισε «Θεία Δίκη» την… αμέλεια του κατηγορουμένου να αφαιρέσει το «έξυπνο» ρολόι από το χέρι της Καρολάιν.

«Ο κατηγορούμενος ξέχασε να αφαιρέσει το ρολόι της Καρολάιν και αυτό είναι Θεία Δίκη, γιατί έδωσε αρκετά στοιχεία» σημείωσε η κυρία Σταθουλοπούλου, υπογραμμίζοντας ότι «ο θάνατος της Καρολάιν ήταν αγωνιώδης».

 «Ο κατηγορούμενος σταμάτησε μόνο όταν πέτυχε τον σκοπό του. Οταν ξεκίνησε να φράσσει τις αεροφόρους οδούς, ένιωθε το αίσθημα της αγωνίας και της ασφυξίας του θύματος. Μπροστά στα μάτια του εξελίχθηκαν τα ασφυκτικά συμπτώματα. Στα τρία λεπτά η νέκρωση του εγκέφαλου και στα πέντε το τέλος της ζωής. Είχε χρόνο να κάνει πίσω, είναι μεγάλος χρόνος το ένα λεπτό, αν ήθελε να αναστρέψει κάτι. Στον κατηγορούμενο δεν λειτούργησε καμία αναστολή. Δεν λειτούργησε καμία αναστολή. Αρχικά ανέφερε ότι προέβη σε εναγκαλισμό, όχι εύστοχος όρος, μόνο αν δεχτούμε ότι ήταν εναγκαλισμός θανάτου», παρατήρησε χαρακτηριστικά. Η περιγραφή του κατηγορουμένου ουσιαστικά ήταν κατασκευασμένη στη δική του εκδοχή για να ενισχύσει την εκδοχή του περί λάθους. Είπε για εναγκαλισμό, όχι εύστοχος όρος μόνο αν δεχθούμε ότι ήταν ένας εναγκαλισμός θανάτου. Μας είπε ότι σταμάτησε όταν ένιωσε ότι ήταν λιπόθυμη. Την πλάκωσε με όλο του το σώμα για να διασφαλίσει ότι δεν θα αντιδράσει. Η Καρολάιν δεν ήταν όρθια και δεν κινούνταν στον χώρο, η κίνηση που καταγράφηκε στο ρoλόι της ήταν από την κίνηση των χεριών της. Ενιωθε κάθε στιγμή ότι βρισκόταν σε επιθανάτια αγωνία. Σταμάτησε μόνο όταν πέτυχε τον σκοπό του. Δεν έκανε τίποτα για να αντιστρέψει την κατάσταση. Ευτυχώς ο κατηγορούμενος δεν σκέφτηκε να αφαιρέσει το έξυπνο ρολόι από το χέρι της Καρολάιν και αυτό είναι Θεία Δίκη. Η ιατροδικαστής, κυρία Σπηλιοπούλου, είπε ότι το άτομο βρίσκονταν σε κατάσταση μεγάλου στρες. Ολο αυτό λειτούργησε έξι λεπτά. Κατά την ιατροδικαστή, ο θάνατος ήταν αγωνιώδης και ακαριαίος», επεσήμανε.

Οσο για το επιχείρημα περί βρασμού ψυχικής ορμής, ήταν σαφής:

«Ο ισχυρισμός εξετάσθηκε εξονυχιστικά. Ο κατηγορούμενος δυναμίτισε την υπερασπιστική γραμμή του. Δυσκολεύτηκε πολύ να περιγράψει μια κατάσταση που να αποδεικνύει υπερδιέγερση. Αρκέστηκε στο να επιρρίψει ευθύνες στο θύμα, μίλησε για εξάρσεις θυμού της Καρολάιν. Είπε εκείνο το βράδυ, το θύμα απώθησε το μωρό στο λίκνο. Είπε ότι αυτό τον κινητοποίησε. Του ζητήθηκε να μας πει γιατί ωθήθηκε στην απώλεια διαύγειας. Δεν περιέγραψε όμως κάτι βίαιο. Ο μηχανισμός του θανάτου έλαβε χώρα ενώ το θύμα κοιμόταν. Μάλιστα, ο κατηγορούμενος έκανε την αυτοκριτική του ως σύζυγος. Οι κρίσιμες στιγμές περιγράφονται με τέτοιο τρόπο, που αν δεν γνωρίζαμε το πλαίσιο, θα νομίζαμε ότι το επεισόδιο εξελίσσεται σε υπόθεση ενδοοικογενειακής βίας. Πραγματικά, με όλο τον σεβασμό στη θέση του, πολλές φορές αναρωτήθηκα κατά την απολογία του, αν καταλάβαινε αν έχει επαφή με την πραγματικότητα και αν καταλαβαίνει τι λέει. Επιμήκυνε την απολογία του επί ώρες για να φτάσει στο έγκλημα, για να μας πείσει ότι κάτι απρόσμενο έγινε εκείνο τα βράδυ και κατέληξε σε αυτό το τέλος. Καθώς ο χρόνος περνούσε, είναι απορίας άξιον πώς εξακολουθούσε να έχει θυμό και γιατί συνεχώς ζητούσε συγγνώμη από το θύμα που κοιμόταν. Τα απέδωσε όλα σε σπασμωδικές κινήσεις, ακόμη και το δέσιμο των χεριών του θύματος πισθάγκωνα. Δεν μπορούσε βάσιμα να ισχυριστεί ότι ήταν επικίνδυνη η Καρολάιν για το μωρό. Μας μίλησε για αδέξια κίνηση της μητέρας προς το μωρό χωρίς καμία σκοπιμότητα. Ομως ο ίδιος μας έλεγε ότι ήταν υπεροχή μητέρα, γενναία και ώριμη. Επομένως πού καταλήγουμε; Διατυπώνω τη σκέψη ότι φόνος έγινε για ασήμαντη αφορμή. Ο ίδιος, πολύ καλά στο βάθος της ψυχής του, γνωρίζει ότι δεν υπήρχε καμία προφανής αιτία. Κοίμισε το παιδί στον καναπέ και ανέβηκε να σκοτώσει. Ηταν αποφασισμένος να σκοτώσει. Ολα αυτά που είπε, ότι τράβαγε τα μαλλιά του και έκλαιγε, δεν συνάδουν με τις καταθέσεις των αστυνομικών ούτε με τη δολοφονία του σκυλιού. Εχω την εικόνα ενός ανθρώπου που δεν έχει την αίσθηση της συντριβής. Ακόμη και το επιχείρημα ότι σκότωσε θολωμένος καταρρίπτεται από το ότι ο ίδιος εναπόθεσε στο σώμα της νεκρής μάνας το παιδί. Είχε επίγνωση της αδιανόητης σκληρότητάς του. Ηθελε να καταστήσει το παιδί μέρος του σκηνικού του φόνου. Για να παραμείνει εκείνος αλώβητος από την αστυνομική διαδικασία που ακολουθούσε. Η βία που ασκήθηκε ήταν τέτοια, που της παραμόρφωσε το πρόσωπο. Το ζώο βασανίστηκε όσο και η κοπέλα».

Γι’ αυτό, κατέληξε η εισαγγελέας του δικαστηρίου, «προτείνω να κηρυχθεί ένοχος για ανθρωποκτονία από πρόθεση και κακοποίηση ζώου με ποινή ισόβιας κάθειρξης με όσα προβλέπονται από τον νόμο».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News