Ηταν τρεις βραδιές μυστικισμού, υπόκωφου ερωτισμού, ηλεκτρικής έντασης και ροκ ενατένισης. Ηταν το καλοκαίρι του 1973, στο Μάντισον Σκουέαρ Γκάρντεν της Νέας Υόρκης.
Οι Led Zeppelin, μια από τις ροκ μπάντες που αναδύθηκαν από τα νάματα της βρετανικής μπλουζ σκηνής και έφτασαν να θεωρούνται μύστες των 70’s, έχουν ανέβει στη σκηνή για μια σειρά συναυλιών. Το οπτικό υλικό από εκείνες τις θρυλικές συναυλίες είναι σήμερα εύκολα προσβάσιμο για τον οποιονδήποτε: μια απλή περιδιάβαση στο αχανές τοπίο του youtube, θα πιστοποιήσει του λόγου το αληθές.
Ο κόσμος από κάτω να παραληρεί και η μπάντα να τζαμάρει ακατάπαυστα. Στο σημείο που οι πρώτες νότες από την κιθάρα του Τζίμι Πέιτζ αρχίζουν να σχηματίζουν τη μελωδία από το γνωστό τραγούδι «Staitway to heaven», τα πάντα ντύνονται με την αχλή ενός μύθου. Τραγούδι που είχαν παρουσιάσει πρώτη φορά το 1971 στο δίσκο τους «Led Zeppelin IV».
Ο Ρόμπερτ Πλαντ, ηγήτορας και τραγουδιστής του συγκροτήματος, μακρυμάλλης, λυμφατικός, ερωτεύσιμος σε σημείο παρεξήγησης, απαγγέλει, ψάλλει, τραγουδάει τους στίχους. Ποτέ άλλοτε τα πράγματα δεν θα είναι τόσο ευεργετικά όμορφα όσες εκείνες οι νύχτες στη Νέα Υόρκη.
Σαράντα χρόνια μετά, πολλοί μύθοι έχουν πέσει – τίποτα δεν έχει μείνει ανέπαφο από τη σκόνη του χρόνου. Ούτε καν το εμβληματικό «Stairway to heaven». Δεν είναι η πρώτη φορά που ακούγεται ότι οι Led Zeppelin το… έκλεψαν από αλλού και στη συνέχεια το οικειοποιήθηκαν δίχως να πληρώσουν το… αντίτιμο.
Είναι, όμως, η πρώτη φορά που θα αναγκαστούν να περάσουν από το δικαστικό μέγαρο και να σταθούν μπροστά στην έδρα του δικαστή για να αντικρούσουν τις κατηγορίες. Κι όμως, έπειτα από τόσα χρόνια φρενιτιώδους πορείας, δεκάδων δίσκων αναφοράς, άπειρων πωλήσεων και καθολικής αποδοχής, οι Led Zeppelin θα κληθούν να αντιμετωπίσουν τη δικαστική βάσανο.
Η βρετανική εφημερίδα Guardian, αναφέρει πως τόσο ο Ρόμπερτ Πλαντ όσο και ο Τζίμι Πέιτζ θα χρειαστεί να περάσουν από αυτή τη διαδικασία στις ΗΠΑ, καθώς σύμφωνα με απόφαση του Επαρχιακού Δικαστή, Γκάρι Κλάουσνερ, την περασμένη Παρασκευή, φαίνεται πως το εν λόγω τραγούδι έχει ερανιστεί πολλά στοιχεία από το ορχηστρικό τραγούδι «Taurus» του συγκροτήματος Spirit. Ενα κομμάτι που γράφτηκε την ίδια περίοδο που οι Led Zeppelin δημιουργούσαν το δικό τους κομμάτι.
Πλέον, για το αν αυτές οι ομοιότητες συνθέτουν κλοπή, θα πρέπει να αποφανθεί ειδική κριτική επιτροπή. Αυτή θα κρίνει αν οι Πλαντ-Πέιτζ παραβίασαν το νόμο περί πνευματικών δικαιωμάτων. Η δίκη έχει προγραμματιστεί για τις 10 Μαΐου.
Η αγωγή ασκήθηκε από τον διαχειριστή του Ράντι Γούλφ, Μάικλ Σκίντμορ, ο οποίος ήταν ο βασικός κιθαρίστας του συγκροτήματος Spirit και συνθέτης του αμφιλεγόμενου τραγουδιού.
Ο Σκίντμορ δήλωσε ότι ο Πέιτζ ενδέχεται να εμπνεύστηκε το «Stairway to heaven» από το «Taurus», κατά την κοινή περιοδεία των Led Zeppelin και των Spirit το 1968 και το 1969. Μόνο που αν συμβαίνει αυτό, ο Γουλφ δεν πήρε ποτέ αυτό που του αναλογούσε. Ητοι: την αναγνώριση της σύνθεσης και τα κέρδη από τα δικαιώματα πώλησης.
Οι κατηγορούμενοι, ωστόσο, αντιτείνουν ότι ο Γουλφ, εκείνη την περίοδο, ήταν ένας τραγουδοποιός προς ενοικίαση και ότι δεν μπορεί να έχει αξίωση πνευματικών δικαιωμάτων από τη στιγμή που οι νότες του τραγουδιού του ήταν τόσο κοινότοπες που δεν άξιζαν την προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων τους.
Η άποψη του δικαστή, πάντως, ήταν διαφορετική και αποφάσισε ότι η μόνη αρμόδια για να αποφανθεί αν υπάρχουν «σημαντικές» ομοιότητες ανάμεσα στα δύο τραγούδια είναι μόνο μια κριτική επιτροπή.
Ως άλλος μουσικοκριτικός, ο δικαστής Κλάουσνερ, δικαιολογεί την απόφασή του ως εξής: «Είναι αλήθεια ότι υπάρχει μια κοινή σύμβαση που αφθονεί στη μουσική βιομηχανία και έχει να κάνει με τη χρωματική εξέλιξη τεσσάρων βασικών νοτών. Εδώ, όμως, οι ομοιότητες ξεπερνούν τη δομή αυτού του μουσικού πυρήνα. Αυτό που μένει είναι μια υποκειμενική αξιολόγηση της έννοιας και της αίσθησης των δύο έργων. Κάτι για το οποίο δεν είναι κατάλληλος ένας δικαστής, αλλά μια κριτική επιτροπή».
Παρεμπιπτόντως, ο Κλάουσνερ απέρριψε οποιουσδήποτε ισχυρισμούς εναντίον του μπασίστα των Led Zeppelin, Τζον Πολ Τζόουνς ή της εταιρείας του συγκροτήματος Warner Music Group. Επίσης, ο διαχειριστής του Γουλφ, βάσει τη σύμβασης που είχε υπογράψει το 1967, μπορεί τώρα να λάβει μόλις το 50% της προβλεπόμενης αποζημίωσης.
Η αλήθεια είναι ότι ο Γουλφ έχει κινήσει πρώτη φορά το θέμα το 1997, λίγο πριν πνιγεί στον Ειρηνικό Ωκεανό προσπαθώντας να σώσει το γιο του. Τότε είχε παραχωρήσει συνέντευξη στην οποία παραπονιόταν ότι το «Stairway to heaven» δεν ήταν αυθεντική έμπνευση των Led Zeppelin. Εκτοτε, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και πολλές νότες από συναυλία σε συναυλία για να φτάσει τώρα η υπόθεση στις δικαστικές αίθουσες. Κατ΄επέκταση: για να γκρεμιστεί ένας μύθος ή να διατηρηθεί ως έχει.