Η παχιά γενειάδα δεν ήταν του βασιλιά του Βελγίου, αλλά του αυτοκράτορα της Γλυπτικής.
Ο μικρός πίνακας δεν απεικόνιζε τον Λεοπόλδο Β’, αλλά τον Ογκίστ Ροντέν τον έναν και μοναδικό.
Τα βάσανα των μαύρων των Κονγκολέζων κάτω από την αποικιοκρατική μπότα δεν ήταν δυνατόν να έχουν σχέση με τον Στοχαστή ή με Τα χέρια. Ο μόνος παραλληλισμός που μπορεί να σταθεί είναι με τις Πύλες της Κολάσεως, και αυτός κακόγουστος ίσως.
Διότι τα αριστουργήματα της Τέχνης ωχριούν και αυτά από αποτροπιασμό μπροστά στα ακρωτηριασμένα σώματα (έτσι, με τον μπαλτά, δούλευε ο Λεοπόλδος το τσιφλίκι του, τους σκλάβους του – δι’ αντιπροσώπων φυσικά).
Παρότι το λάθος ήταν δύσκολο να γίνει, έγινε. Εξαιτίας της γενειάδας. Αλλη ομοιότητα δεν υπήρχε μεταξύ των προσώπων και των προσωπικοτήτων.
Η λανθασμένη καταχώριση στο μουσείο Lázaro Galdiano της Μαδρίτης αποκαλύφθηκε από έναν φιλότεχνο και παρατηρητικό γραφίστα ο οποίος ξεκίνησε τις σχετικές έρευνες αφ’ ότου είδε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
Ο Λουίς Παστόρ τυγχάνει θαυμαστής του γάλλου μετρ και έχει επισκεφθεί πολλές φορές το μουσείο του στο Παρίσι. Δεν δυσκολεύτηκε να παρατηρήσει ό,τι έπρεπε και να «ανεβάσει» στο Twitter το υλικό. Υστερα από λίγες ημέρες το μουσείο απάντησε.
«Τώρα, έπειτα από πολλούς συγκριτικούς ελέγχους, έχουμε μια οριστική ετυμηγορία: η μινιατούρα με αριθμό καταλόγου 3.711 είναι πορτρέτο του γλύπτη Ογκίστ Ροντέν. Πολλές ευχαριστίες στον Λουίς Παστόρ!»
«Αισθάνομαι λίγο σαν τον Σέρλοκ Χολμς» λέει τώρα ο Παστόρ και σημειώνει ο Guardian. «Αυτή η ζωγραφική πιθανότατα υπήρχε εδώ και 50 χρόνια και κανείς δεν το είχε καταλάβει. Είναι λίγο ανόητο γιατί είναι μια μικροσκοπική εικόνα σε μια μικροσκοπική θήκη σε ένα πολύ μικρό μουσείο. Αλλά είναι μια εικόνα ενός από τους σημαντικότερους γλύπτες του 19ου και του 20ού αιώνα. Επίσης αισθάνομαι υπερηφάνεια που απέδειξα ότι το εικονιζόμενο πρόσωπο δεν είναι ο Λεοπόλδος, ο υπεύθυνος μιας γενοκτονίας».
Η τέχνη εκδικήθηκε τη φρίκη – έστω στο ελάχιστο μέρος που της αναλογεί μέσα στο μικρό μουσείο.