Ηταν ένα σύμβολο μιας εποχής για πολλούς λόγους αξέχαστης, μια φωνή που ταυτίστηκε με το ερωτικό και το λαϊκό τραγούδι, ένας τραγουδιστής-σταρ που κατά τον Γιώργο Ζαμπέτα, «κατάπινε την πίστα», μια εικόνα από τα χρυσά χρόνια του ελληνικού σινεμά. Ηταν ο «Πρίγκιπας», ένα φαινόμενο της ελληνικής σόουμπιζ προτού καν υπάρξει τέτοια. Ο Τόλης Βοσκόπουλος άφησε την τελευταία του πνοή τη Δευτέρα, σε ηλικία 81 ετών.
Το τελευταίο διάστημα αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα υγείας και τον περασμένο Μάιο είχε νοσηλευτεί στο ΓΝΑ. Ο θάνατός του οφείλεται σε ανακοπή καρδιάς.
Από το 1996 ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό και πολιτικό Αντζελα Γκερέκου με την οποία απέκτησαν μία κόρη –ήταν ο τέταρτος γάμος για τον Τόλη, που το 1960 παντρεύτηκε τη Στέλλα Στρατηγού, το 1973 τη Μαρινέλλα και το 1990 την Τζούλια Παπαδημητρίου. Η κηδεία του θα γίνει στο Α’ Νεκροταφείο της Αθήνας την Τετάρτη στις 3 μ.μ.
Ο Τόλης Βοσκόπουλος γεννήθηκε στις 26 Ιουλίου του 1940 στον Πειραιά (Κοκκινιά). Ηταν κατά δήλωσή του το 20ό (!) παιδί της οικογένειας Βοσκόπουλου. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1958, σε ηλικία 18 ετών σε σκηνοθεσία Θάνου Τράγκα, εργάστηκε σε επιθεώρηση, σε μπουλούκια, τραγουδούσε, έπαιζε σε ταινίες.
Μπήκε στη δισκογραφία με το τραγούδι «Βήμα-βήμα» του Λυκούργου Μαρκέα. Η καθιέρωσή του στο πεντάγραμμο ήρθε το 1968 με την «Αγωνία» (του Γιώργου Ζαμπέτα) που έφθασε τις 300.000 πωλήσεις, ένα ασύλληπτο νούμερο για εκείνη την εποχή. Ακολούθησαν το «Ανεπανάληπτος», το «Πριν χαθεί το όνειρό μας» και τόσα άλλα.
Πλούσιο ήταν και το έργο του ως συνθέτη. Η μεγαλύτερη επιτυχία του ήταν το 1971, όταν έγραψε το «Αδέλφια μου, αλήτες πουλιά» για το οποίο κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης.
Παράλληλα με το τραγούδι, ο Βοσκόπουλος υπήρξε και κινηματογραφικός ηθοποιός, γύρισε συνολικά 20 ταινίες: εμφανίστηκε το 1960 στην ταινία «Τρεις κούκλες κι εγώ», ενώ στη Φίνος Φιλμ πρωτοεμφανίστηκε το 1963, στο μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη «Κάτι να καίει». Μεγάλη επιτυχία είχε και με τη συμμετοχή του στην ταινία «Μαριχουάνα στοπ» (1971), στην οποία ερμήνευσε το εμβληματικό «Το φεγγάρι πάνωθέ μου».
Ο Βοσκόπουλος είχε πρωταγωνιστήσει αλλά και συμμετάσχει σε πολλές θεατρικές παραστάσεις δίπλα στους Βασίλη Αυλωνίτη, Ρένα Βλαχοπούλου, Γεωργία Βασιλειάδου, Κώστα Χατζηχρήστο κ.ά. Από τις πιο μεγάλες επιτυχίες του ήταν τα μιούζικαλ: «Οι εραστές του ονείρου» (1972 μαζί με τη Ζωή Λάσκαρη), «Τραγούδα θεατρίνε» (1978 μαζί με τη Μαρία Αλιφέρη), «Ήρθες σαν όνειρο» (1998 μαζί με την Αντζελα Γκερέκου), όπου το θεατρικό σενάριο ήταν στηριγμένο στον τρόπο γνωριμίας τους.
Αλλά αυτά είναι απλώς στοιχεία μιας πλούσιας εργογραφίας. Καλώς ή κακώς, ο Τόλης ήταν κάτι περισσότερο από όλα αυτά. Ηταν αυτό που συνηθίζουμε να λέμε «φαινόμενο». Ηταν τέτοια η επιτυχία και η δημοτικότητά του, που νεαροί τραγουδιστές τρόχιζαν τους μπροστινούς κόπτες των δοντιών προκειμένου να μοιάσουν στον Βοσκόπουλο (λόγω της χαρακτηριστικής οδοντοστοιχίας του καλλιτέχνη). Είχε ένα εντυπωσιακό φάσμα συνεργασιών, ερμηνεύοντας τραγούδια του Γιώργου Ζαμπέτα, του Μίμη Πλέσσα, του Ακη Πάνου, του Θανάση Πολυκανδριώτη, του Μάριου Τόκα, του Γιάννη Πάριου, του Γιώργου Κατσαρού, του Κώστα Βίρβου, του Φοίβου και πολλών άλλων, ενώ για παραπάνω από 35 χρόνια όλες του οι εμφανίσεις ήταν sold-out.
Οπως σημείωσε το ΑΠΕ-ΜΠΕ στη νεκρολογία του, τη δεκαετία του 1980 ο Τόλης Βοσκόπουλος καθιερώθηκε ως «ο Πρίγκιπας του ελληνικού τραγουδιού» με φανατικούς θαυμαστές που έκαναν κάθε δίσκο του χρυσό και πλατινένιο, ενώ παράλληλα έκαναν κράτηση με τον μήνα στα κέντρα όπου εμφανιζόταν, προκειμένου να εξασφαλίσουν προνομιακή θέση, κοντά στο είδωλο τους.
Οι ουρές θαυμαστών κύκλωναν τα τετράγωνα γύρω από τις κινηματογραφικές και θεατρικές αίθουσες όπου εμφανιζόταν. Ένα απόγευμα στη Θεσσαλονίκη, όταν πήγε να παίξει μπιλιάρδο με τον Στράτο Διονυσίου, χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν αυθόρμητα έξω από το στέκι για να τον αποθεώσουν, με αποτέλεσμα να χρειαστεί η συνδρομή της αστυνομίας προκειμένου να μπορέσουν να βγουν από το μαγαζί.
«Εγώ ο Τόλης, το 20ό παιδί με 19 αδελφές»
Για τον άνθρωπο Τόλη Βοσκόπουλο είχε μιλήσει προ ετών, ο ίδιος, στην παρουσίαση της συναυλίας του τον Σεπτέμβριο του 2018 στο Ηρώδειο:
Οι γονείς μου είναι από τη Σμύρνη. Ήρθαν μετά την καταστροφή. Εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κοκκινιά. Μέχρι και την εφηβεία μου αυτός ήταν ο κόσμος μου. Την Αθήνα την πρωτοείδα στα 13 με 15 χρόνια.
Ο περίγυρός μου ήταν άνθρωποι δίχως ακαδημαϊκή καλλιέργεια αλλά μέσα από τη γειτονιά έμαθα πολλά πράγματα. Ο πατέρας μου, ταπεινός πρόσφυγας, πάλεψε και πέτυχε το ακατόρθωτο, ή τουλάχιστον κάτι πολύ δύσκολο για τις συνθήκες στις οποίες το έπραξε. Να έχει δικό του μανάβικο στη Λαχαναγορά, στα Λεμονάδικα που λέγαμε.
Μάλιστα είχε βάλει και μια μεγάλη ταμπέλα στο μαγαζί με το όνομά του. Όταν έκλεινε η Λαχαναγορά, καθόταν αρκετές ώρες να την κοιτάζει και να απολαμβάνει την προκοπή του.
Το όνειρό του ήταν να έχει γιους να συνεχίσουν τη σπορά του. Αλλά εκείνος έκανε 19 κορίτσια. Και δίδυμα και και… και όλα θηλυκά. Στο 20ό παιδί ήρθε ο γιος, εγώ δηλαδή!
Μάλιστα είμαι ταμένος. Και παρότι Απόστολος δεν γιορτάζω των Αποστόλων αλλά στις 16 Αυγούστου. Κι αυτό γιατί στο εμπόριο που έκανε, με έταξε στον Βόλο, στη μονή του Αγίου Αποστόλου του Νέου στην γενέτειρά του, τον Άγιο Λαυρέντιο Πηλίου.
Το όνομά μου ήταν Τόλιος… έτσι με φωνάζανε όλοι. Αργότερα, όταν ασχολήθηκα με τα καλλιτεχνικά, επειδή μου φαινότανε λίγο ιταλικό, το έκανα Τόλης, για να μη με μπερδεύουνε.
Όταν γεννήθηκα, κι ο πατέρας μου πέτυχε επιτέλους το πολυπόθητο αγόρι, έτρεξε κι έβγαλε κάρτες και άλλαξε και την ταμπέλα στο μαγαζί που έγινε: Χαράλαμπος Ιωάννου Βοσκόπουλος και Υιός.
Ήμουν πάντα μαζί του στη Λαχαναγορά, και στα ταξίδια και τις εμπορικές συναλλαγές του. Όμως έβλεπα πως δεν μου πήγαινε αυτή η δουλειά.
Από κάτι μπουλούκια που ερχόντουσαν στην Κοκκινιά, με τον Ζαζά, τον Κοκοβιό και άλλους είχα ξελογιαστεί κι ήθελα να ασχοληθώ με το θέατρο.
Με πηγαίνει στο Εθνικό Ωδείο του Καλομοίρη, που είχε και θεατρικό τμήμα. Τότε είναι λοιπόν που πρωτοβγαίνω απ’ την Κοκκινιά και πρωτοβλέπω την Αθήνα.
Γύρω στα 15 δεν άντεξα και του το είπα. Περίμενα πως θα με σφάξει. Θεατρίνος ο γιος του Λαχαναγορίτη;
Μόλις το άκουσε, μου είπε να πάω στην αποθηκούλα που είχαμε και αλλάζαμε, και να βγάλω τα ρούχα της δουλειάς και να βάλω τα πιο καλά μου.
Λέω τι διάολο, για να με σφάξει πρέπει να φοράω και τα γιορτινά μου.
Και τότε μου λέει: «Πάμε».
Και χωρίς να ξέρω για πού τραβάμε, με πηγαίνει στο Εθνικό Ωδείο του Καλομοίρη, που είχε και θεατρικό τμήμα. Τότε είναι λοιπόν που πρωτοβγαίνω απ’ την Κοκκινιά και πρωτοβλέπω την Αθήνα.
Δεν μπορούσα να το πιστέψω.
Στην επιστροφή με το λεωφορείο και μετά με τα πόδια, μου λέει: «Για να μην μου παραπονεθείς καμιά φορά ότι ήθελες αυτό να γίνεις κι εγώ σε εμπόδισα».
Αυτά που μου είπε ο σοφός πρόσφυγας πατέρας μου και τον ευγνωμονώ.
Και κάθε φορά που βγαίνω στη σκηνή, ακόμα και σήμερα που πλησιάζω τα 80 μου χρόνια, τον φέρνω στο μυαλό μου και λέω μέσα μου: «Κοίτα τώρα».
Η είδηση της απώλειας του Τόλη Βοσκόπουλου σκόρπισε θλίψη στον καλλιτεχνικό και πολιτικό κόσμο.
Ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν από τους πρώτους που έσπευσαν να εκφράσουν τα συλλυπητήριά τους προς την οικογένεια του εκλιπόντος.
Η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη χαρακτήρισε τον Βοσκόπουλο «γνήσιο λαϊκό είδωλο».
«Για την απώλεια του Τόλη Βοσκόπουλου, εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στην Αντζελα Γκερέκου και στην κόρη τους Μαρία, καθώς και στους πολυάριθμους φίλους του. Σε μια πλούσια, δημιουργική καριέρα πολλών δεκαετιών, ο Τόλης Βοσκόπουλος ευτύχησε να εκτιμηθεί από τους συναδέλφους του και να λατρευτεί από το κοινό. Υπήρξε ένα γνήσιο λαϊκό είδωλο, ένας ταλαντούχος, ευφυής ερμηνευτής, που δημιούργησε ένα διαφορετικό, ιδιαίτερο είδος ψυχαγωγίας στην πίστα. Με τη θεατρική παιδεία που είχε, με το μουσικό του χάρισμα, το οποίο μοιράστηκε, γράφοντας πολλά επιτυχημένα τραγούδια και για άλλους τραγουδιστές, καθώς και με τις κινηματογραφικές του εμφανίσεις, ο Τόλης Βοσκόπουλος ήταν το πρόσωπο που άλλαξε τον τρόπο παρουσίασης του λαϊκού τραγουδιού, δίνοντας σε αυτό τη λάμψη του θεάματος. Το αποτύπωμα που αφήνει στην ιστορία της νεότερης λαϊκής μουσικής είναι ξεχωριστό και μοναδικό», ανέφερε η κυρία Μενδώνη.
Από τον ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε ανακοίνωση του γραφείου Τύπου:
«Με βαθιά θλίψη αποχαιρετούμε σήμερα έναν άνθρωπο που έγραψε τη δική του ιστορία στο λαϊκό τραγούδι και τις μεγάλες πίστες, τον Τόλη Βοσκόπουλο.
»Ως ο μικρότερος γιος προσφυγικής πολύτεκνης οικογένειας που είχε έρθει από τη Μικρά Ασία γνώρισε από παιδί το σκληρό πρόσωπο της ζωής. Γρήγορα επέλεξε αυτό που αγαπούσε, τον δρόμο του τραγουδιού και του θεάτρου. Η συνεργασία του με τον Γιώργο Ζαμπέτα έμελλε να είναι η αρχή μιας ξέφρενης πορείας διάσπαρτης από λαϊκές επιτυχίες και νύχτες που έμεναν αξέχαστες στη μνήμη των θαμώνων των μαγαζιών που εμφανιζόταν.
»Από τον Πειραιά και τη λαχαναγορά στα Λεμονάδικα έως το Ηρώδειο, ο Τόλης Βοσκόπουλος άφησε το σπάνιο στίγμα του στη νύχτα, τόσο τραγουδώντας όσο και συνθέτοντας τραγούδια. Η Μαρινέλλα, ο Άκης Πάνου, ο Στράτος Διονυσίου, ο Μίμης Πλέσσας, ο Κώστας Βίρβος, ο Γιάννης Πάριος, ο Φοίβος, ο Θανάσης Πολυκανδριώτης και ο Μάριος Τόκας ήταν μόνο μερικοί από τους σταθμούς της πορείας του.
»Για πάνω από μισό αιώνα υπήρξε το αδιαμφισβήτητο λαϊκό είδωλο των νυχτερινών κέντρων. Ο Τόλης Βοσκόπουλος θα μείνει για πάντα μέσα στις καρδιές των θαυμαστών του.
»Εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας στη σύζυγό του Αντζελα Γκερέκου και την κόρη τους».
Από την πλευρά της η πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής Φώφη Γεννηματά σημείωσε:
To KKE σε ανακοίνωσή του ανέφερε:
«Το ΚΚΕ εκφράζει τη θλίψη του για την απώλεια του σπουδαίου ερμηνευτή του λαϊκού πενταγράμμου Τόλη Βοσκόπουλου.
»Γεννημένος στις 26 Ιουλίου 1940 στην Κοκκινιά, ο Τόλης Βοσκόπουλος, άφησε με την παρουσία του και τις χαρακτηριστικές ερμηνείες του, αρχικά στον κινηματογράφο και από το 1968 και μετά στο τραγούδι, το δικό του «ανεπανάληπτο» ίχνος.
»Συνεργάστηκε με μεγάλους συνθέτες, ερμήνευσε αξέχαστες επιτυχίες και κέρδισε την λατρεία του κόσμου, τον οποίο πάντα σεβόταν, όπως όλοι οι αυθεντικοί λαϊκοί καλλιτέχνες.
»Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του Τόλη Βοσκόπουλου».