O Νίκος Ζαχαριάδης, μία από τις πιο ευφυείς και χιουμοριστικές γραφίδες που πέρασαν τις τελευταίες δεκαετίες από τα ελληνικά ΜΜΕ, δεν είναι πια μαζί μας.
Εφυγε ξαφνικά από τη ζωή, από ανακοπή καρδιάς, στα 55 του. Την Πέμπτη βρισκόταν σε επαγγελματικό ραντεβού, όταν ένιωσε αδιαθεσία και κλήθηκε ασθενοφόρο· δεν πρόλαβε, όμως: άφησε την τελευταία του πνοή κατά τη διακομιδή του σε νοσοκομείο.
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, ο Νίκος Ζαχαριάδης πέρασε από διάφορα Μέσα, όπου αφιέρωσε το ταλέντο και τον χρόνο του.
Ηταν βέβαια ένας χαρισματικός γραφιάς. Πνεύμα διαρκούς ανατροπής και αμφισβήτησης των συμβάσεων, ένας εραστής του αναπάντεχου και της πρόκλησης.
Αρθρογράφος που τίμησε με την παρουσία του και το Protagon, όπου μεταξύ άλλων διατηρούσε, ως το 2017, την πρωτοποριακή σατιρική στήλη «Μούφανετ», ο Νίκος ήταν αγαπητός σε όλους –φυσικά στους συνεργάτες του, αλλά και συχνά ακόμα και στους στόχους των κειμένων του.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966, τελείωσε το Κολλέγιο Αθηνών και σπούδασε στο Πολιτικό Τμήμα της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ, στο τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Παράλληλα ξεκίνησε να εργάζεται στο Ραδιόφωνο της ΕΡΤ2. Το 1989 πέρασε στην εφημερίδα «Αυγή» ως κριτικός κινηματογράφου. Στην ίδια θέση έχει εργαστεί επίσης στις εφημερίδες «Ελεύθερος Τύπος» και «Μεσημβρινή».
Το 1993 μεταπήδησε στα περιοδικά. Αρχικά ως αρχισυντάκτης στο περιοδικό «ΜΑΧ», στη συνέχεια στο περιοδικό «Nitro». Επί πέντε χρόνια έγραφε τις «Απορίες Ενός Ζαλισμένου Αθηναίου» στο περιοδικό «Downtown», από όπου προέκυψαν και δύο βιβλία. Από το 2005 μέχρι το 2012, δούλεψε στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», όπου είχε την ευθύνη του ένθετου περιοδικού «Big Fish», μέχρι το 2008. Στην «Athens Voice» διατηρούσε τη στήλη «Forrest Gump». Επειτα και από μια πενταετία στο Protagon, δούλεψε στο ραδιόφωνο της «Athens Voice» και στον «Φιλελεύθερο», όπου παρουσίαζε ένα εβδομαδιαίο πολιτικό κόμικ –άλλος του έρωτας άλλωστε, με τον οποίο παθιάστηκε μετά τα 50, ήταν το σκίτσο, «από δημοσιογράφος έγινα ζωγράφος» έλεγε.
Πρόσφατα είχε αναλάβει μια δουλειά στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης· δεν πρόλαβε.
Ο Νίκος Ζαχαριάδης άφησε πίσω του έναν υπέροχο γιο, τον Ντέιβιντ. Και όλους εμάς, φίλους, συνεργάτες και αναγνώστες του, σαν χαμένους, από τη στιγμή που μάθαμε το κακό νέο.