Η Βρετανία ήταν δύστροπο μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, γκρινιάρα για πολλά πράγματα, ώσπου έγινε και η μοναδική χώρα που την εγκατέλειψε. Ωστόσο διαδραμάτισε χρήσιμο ρόλο: υποστήριξε το φιλελεύθερο όραμα της Ενωσης και εναντιώθηκε στην κατευθυνόμενη οικονομία. Εξέφρασε τη δυσπιστία της στην κοινή αμυντική πολιτική, όμως στήριξε την επιτάχυνση της κοινής αγοράς.
Σε αντίθεση με την εικόνα που σχηματίστηκε σε τρίτους για αυτήν, σπανίως βρέθηκε σε θέση, ας πούμε, απομόνωσης στην ΕΕ. Υπήρξε θορυβώδης κήρυκας πολιτικών για τις οποίες δεν μιλούν μεγαλοφώνως πολλά από τα μέλη της ΕΕ, αν και έχουν ανάλογες ανησυχίες. Πλέον οι Βρετανοί έφυγαν, όμως αυτές οι απόψεις θα παραμείνουν στο πλαίσιο της Ενωσης. Ποιοι θα τις εκφράζουν στο εξής;
Εμείς θα σας πούμε ποιοι θα είναι οι «νέοι Βρετανοί» εκεί λέει ο Economist, κάνοντας και αυτός τη σούμα του Brexit όσον αφορά τα περαιτέρω και σε όλα τα πεδία. Λοιπόν, πολλές είναι οι υποψήφιες χώρες.
Οικονομία. Αν πάρουμε τις διαφωνίες για τον Προϋπολογισμό, γράφει το περιοδικό, θα διαπιστώσουμε ότι η Βρετανία δεν ήταν η μόνη που επέδειξε αποφασιστικότητα με τη θέση της υπέρ της περιστολής των δαπανών. Τα ίδια είπαν και άλλες χώρες, και τώρα η Σουηδία, η Αυστρία, η Δανία και η Ολλανδία αποτελούν το «σπαγκοραμμένο» κουαρτέτο: αυτές οι χώρες έγιναν οι αρχιερείς της σφιχτής διαχείρισης, υποστηρίζοντας το σφίξιμο του ζωναριού. Ας πάρουν το βραβείο των «νέων Βρετανών» στην οικονομία.
Φιλελεύθερος καπιταλισμός. Για την αφοσίωσή τους στις φιλελεύθερες, αγοραίες αξίες του καπιταλισμού, ας βραβευτούν οι Ολλανδοί λέει το Economist. Επειδή αυτοί αντιστέκονται στον κρατισμό των Γάλλων, προσπαθώντας μαζί με άλλους Ευρωπαίους του Βορρά να τον αποσοβήσουν.
Ευρωπαϊκή άμυνα. Τυχόν πρόταση υπονομευτική του ρόλου του ΝΑΤΟ ως ενόπλου θεματοφύλακα των αξιών της Δύσης και υπερασπιστή της Ευρώπης θα βρει μπροστά της τους Πολωνούς, οι οποίοι, θέλοντας να διασυνδέσουν ακόμη περισσότερο την ευρωπαϊκή άμυνα με τις ΗΠΑ, έχουν φθάσει στο σημείο να βαφτίζουν με το όνομα του Τραμπ φρούρια στο έδαφός τους! Εύκολα κερδίζουν το βραβείο του «νέου Βρετανού» για την υπεράσπιση του status quo στην ευρωπαϊκή άμυνα.
Ομοσπονδία. Οποιαδήποτε συζήτηση από οποιονδήποτε για το θέμα είναι εκτός τόπου και χρόνου έπειτα από την απάντηση που έδωσαν οι πολίτες της Γαλλίας και της Ολλανδίας όταν ρωτήθηκαν για το αλήστου μνήμης «ευρωπαϊκό σύνταγμα». Ολοι συνειδητοποίησαν ότι τα δημοψηφίσματα βλάπτουν, γεννούν ταραχές… Ετσι το βραβείο «νέοι Βρετανοί» για τη φοβία απέναντι στον ευρωπαϊκό φεντεραλισμό και στην ομοσπονδιακή διακυβέρνηση της ΕΕ πηγαίνει σε… όλους.
«Επειδή μας μοιάζει»
Γυρεύοντας τον «μεγάλο νικητή» του… διαγωνισμού του, το βρετανικό περιοδικό επισημαίνει ότι στην ΕΕ ευδοκιμεί η ιδεολογική φρεναπάτη ορισμένων πως η ευρωπαϊκή συνεκτικότητα θα ενισχυθεί μετά το Brexit. Δίνει μία σειρά από παραδείγματα διαφοροποιήσεων, ξεκινώντας από τη Ζώνη Σέγκεν και φθάνοντας έως την Ομάδα Βίζεγκραντ. Λέει επί λέξει: «Ακόμη και χωρίς τη Βρετανία, η ΕΕ θα παραμείνει μια συνταγματική καμήλα και όχι ένα καθαρόαιμο».
Ο αρθρογράφος πετάει και φοβερά καρφιά: «Η ΕΕ θα εξακολουθήσει να φιλοξενεί μια πρώην αυτοκρατορική δύναμη με τάσεις γεωπολιτικής ισχύος τις οποίες δεν μπορεί να υπερασπιστεί: τη Γαλλία». Και υπενθυμίζει ότι από τη Βρετανία δεν γλιτώνει κανείς τόσο εύκολα: «Στο βορειοδυτικό άκρο της Ενωσης θα υπάρχει ένα μουλιασμένο από τη βροχή κράτος-μέλος που θα μιλάει Αγγλικά, η Ιρλανδία». (Βέβαια, ορθότερο θα ήταν αν ο Economist έγραφε «μιλάει και Αγγλικά», αλλά…) Τέλος, αναρωτιέται: «Υστερα από όλα αυτά, ίσως η Βρετανία να ήταν μία νορμάλ χώρα-μέλος της ΕΕ».
Επειδή κάπου έπρεπε να απονείμει το βραβείο του, το Economist κλείνει το κείμενό του με το όνομα του κράτους που θεωρεί άξιο να τιμηθεί από βρετανικό Μέσο: «Συγχαρητήρια, Δανία!»
Γιατί αυτό;
Επειδή μοιάζει πολύ στη Βρετανία, καθώς δεν συμμετέχει στην Ευρωζώνη και, συνεπώς, διατηρεί αυτόνομη νομισματική πολιτική. Λίγο είναι;