Η συνήθης για τον αγγλοσαξονικό Τύπο πρακτική της στήριξης υποψηφίων πριν από εκλογικές αναμετρήσεις δεν θα μας απασχολούσε τόσο πολύ στις φετινές εκλογές των ΗΠΑ αν δεν υπήρχε ο Τζεφ Μπέζος. Ως γνωστόν, ο δισεκατομμυριούχος ιδρυτής της Amazon και ιδιοκτήτης της ιστορικής Washington Post, έκοψε το κείμενο στήριξης της εφημερίδας του προς την Κάμαλα Χάρις πριν δημοσιευτεί —προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων και ανοίγοντας μια μεγάλη συζήτηση για την πορεία του Τύπου και τις αρχές της δεοντολογίας.
♦ Διαβάστε: Υπήρχε κάποτε η (Δημοκρατική) Washington Post
O Economist πήρε αυτές τις ημέρες θέση υπέρ της Κάμαλα Χάρις στις αμερικανικές εκλογές (εδώ) και σε ένα ξεχωριστό του κείμενο (εδώ) εξήγησε γιατί δηλώνει την υποστήριξή του σε πολιτικούς υποψηφίους.
Το δεύτερο αυτό κείμενο αρχίζει με την υπενθύμιση ότι «την περασμένη εβδομάδα δύο εξέχουσες αμερικανικές εφημερίδες, οι Los Angeles Times και η Washington Post, ανακοίνωσαν ότι οι συντακτικές τους επιτροπές δεν θα υποστηρίξουν κανέναν υποψήφιο για την προεδρία των ΗΠΑ. Υποστήριξαν ότι αυτό θα ήταν λιγότερο διχαστικό και θα προωθούσε την ανεξαρτησία τους».
Αφού, λοιπόν, εξηγεί το τι επέλεξαν άλλοι, και παράλληλα με τη δική της υποστήριξη στην Κάμαλα Χάρις, η βρετανική επιθεώρηση σημειώνει:. «Εχουμε μια μακρά παράδοση υποστήριξης υποψηφίων, στη Βρετανία, στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο – όχι κόντρα στην ανεξαρτησία μας, αλλά ως παράδειγμα αυτής».
«Η προσέγγισή μας», συνεχίζει το βρετανικό περιοδικό, «είναι απλή»:
—«Ο Economist προσφέρει ανεξάρτητη δημοσιογραφία για τις δυνάμεις που αλλάζουν τον κόσμο. Για τον σκοπό αυτό, στέλνουμε ανταποκριτές από το Σικάγο μέχρι τη Σαγκάη για να παρέχουμε επαληθευμένα ρεπορτάζ και αναλύσεις». Με βάση αυτή τη δημοσιογραφική δουλειά, το περιοδικό διαμορφώνει, όπως σημειώνει, τα άρθρα γνώμης του τα οποία «δεν περιγράφουν απλώς τα προβλήματα, αλλά προσφέρουν ιδέες για το πώς μπορούν αυτά να διορθωθούν. Θα ήταν περίεργο να διατυπώνουμε απόψεις για πολιτικές αλλά όχι για πολιτικούς. Ετσι, εδώ και δεκαετίες δημοσιεύουμε και δηλώσεις στήριξης».
Στη συνέχεια, το βρετανικό περιοδικό συνδέει τη δομή που έχει ο Ομιλος με την ανεξαρτησία που αυτή εξασφαλίζει για τις απόψεις που εκφράζονται.
«Η ανεξαρτησία της δημοσιογραφίας μας προστατεύεται από τη δομή του οργανισμού μας, ο οποίος δεν έχει καμία επιρροή με εμπορικά κριτήρια στις συντακτικές αποφάσεις. Ο Ομιλος Economist δεν έχει πλειοψηφικό ιδιοκτήτη, ο μεγαλύτερος μέτοχός μας κατέχει το 43,4% της εταιρείας» συνεχίζει η βρετανική επιθεώρηση.
Και τα δύο αυτά στοιχεία βρίσκονται ασφαλώς στον αντίποδα της συμπεριφοράς του Τζεφ Μπέζος που επέβαλε την άποψή του στους δημοσιογράφους της WP κόβοντας το κείμενο για τη Χάρις με την εξουσία που προφανώς διαθέτει ως ιδιοκτήτης.
Συνεχίζοντας, και κάνοντας τα πράγματα ακόμη χειρότερα σε ό,τι αφορά τη σύγκριση που μοιραία γίνεται με τον Μπέζος, ο Economist σημειώνει:
♦ «Οι δηλώσεις στήριξης από πλευράς μας δεν εξετάζονται ποτέ από τον πρόεδρο ή το διοικητικό συμβούλιο. Στη δική μας αίθουσα σύνταξης, οι απόψεις διαμορφώνονται από δύο βασικές αξίες: τον σεβασμό προς τις φιλελεύθερες ιδέες, οι οποίες μας καθοδηγούν από την ίδρυσή μας το 1843, και την πεποίθηση ότι όλες οι ιδέες πρέπει να μπορούν και να αμφισβητούνται. Ο διευθυντής μας αποφασίζει τη γραμμή μετά από διεξοδική συζήτηση με τη συμμετοχή ολόκληρου του συντακτικού μας προσωπικού».
Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα που εξηγεί τη διαδικασία λήψης των αποφάσεων στον Economist, οι πάντες, από έναν νεοπροσληφθέντα ασκούμενο έως έναν βετεράνο δημοσιογράφο με 30 χρόνια εμπειρίας, ενθαρρύνονται να εκφράζουν τη γνώμη τους.
«Ξεκινήσαμε να υποστηρίζουμε αμερικανούς προεδρικούς υποψηφίους το 1980, όταν υποστηρίξαμε τον Ρόναλντ Ρίγκαν, και από τότε έχουμε υποστηρίξει τόσο τους Δημοκρατικούς όσο και τους Ρεπουμπλικανούς. Αξιολογούμε τους πολιτικούς όχι με βάση το κόμμα τους, αλλά με βάση τις αρετές τους» σημειώνει μεταξύ άλλων το φημισμένο βρετανικό περιοδικό.
Και κλείνει ως εξής:
—«Δεν λέμε στο κοινό μας τι να σκεφτεί —γνωρίζουμε ότι οι αναγνώστες του Economist θα αποφασίσουν μόνοι τους. Αλλά σε έναν κόσμο που συγκλονίζεται από τον πόλεμο, τον λαϊκισμό, την κλιματική αλλαγή, τις έντονες αντιπαλότητες και πολλά άλλα, οι εξηγήσεις δεν αρκούν. Οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν επίσης επιλογές. Εδώ, οι ξεκάθαρες απόψεις που βασίζονται σε γεγονότα έχουν πραγματική αξία —ακόμη και αν διαφωνείτε μαζί τους».