Προ μηνών το Protagon είχε γράψει για κάποιες ελπίδες που υπήρχαν τότε, εν μέσω των ισραηλινών εκκαθαριστικών επιχειρήσεων στη Γάζα βέβαια, να απελευθερωθεί ο δημοφιλής πολιτικός της Φατάχ, Μαρουάν Μπαργκούτι, στο πλαίσιο κάποιας ανταλλαγής αιχμαλώτων του Ισραήλ με ομήρους της Χαμάς. Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι, αν και οι Ισραηλινοί λέγεται ότι τον θεωρούν ήπιο, έτοιμο να αποδεχθεί την καλή γειτονία Ισραήλ και Παλαιστίνης στο πλαίσιο των δύο κρατών.
Ωστόσο, το εβραϊκό κράτος τον κρατάει φυλακισμένο από τον μακρινό Απρίλιο του 2002, ο δε πρωθυπουργός του Μπενιαμίν Νετανιάχου τον θεωρεί δολοφόνο. Η μαύρη αλήθεια είναι πως ούτε ο Μαχμούντ Αμπάς, ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής, θέλει τον Μπαργκούτι για πολιτικό αντίπαλό του όσον αφορά το μέλλον της εξουσίας στην Παλαιστίνη. Αυτή είναι η πραγματική εικόνα της κατάστασης.
Η Repubblica βρέθηκε στο χωριό του Μπαργκούτι, στο Κόμπαρ, κοντά στη Ραμάλα, για ρεπορτάζ με συνεντεύξεις ντόπιων. Εκτός από τον πόλεμο στη Γάζα, τι άλλο μπορείς να συζητήσεις εκεί με τους Παλαιστινίους πέρα από το ζήτημα του Μπαργκούτι; Για αυτόν, λοιπόν, μίλησαν και είπαν τι αναμένουν.
«Κανείς τους δεν γνωρίζει πώς είναι σήμερα» ο 64χρονος Μπαργκούτι, πόσο γέρασε, πόσο τον έσπασε η φυλακή. «Ομως τους ανθρώπους εδώ, στον τόπο όπου γεννήθηκε και έζησε, δεν τους νοιάζει η εμφάνισή του. ‘‘Θα επιστρέψει, θα είναι ο πρόεδρός μας και μαζί του όλα θα αλλάξουν’’ είπε ο 28χρονος Ιμπραήμ, που ήταν έξι χρόνων αγοράκι όταν ο Μπαργκούτι πιάστηκε και καταδικάστηκε πεντάκις σε ισόβια κάθειρξη ως εγκέφαλος δολοφονιών. Δεν τον έχει δει ποτέ του, δεν τον άκουσε ποτέ του να αγορεύει, όμως είναι έτοιμος να εμπιστευθεί τη μοίρα του σε αυτόν, όπως δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι στα Παλαιστινιακά Εδάφη και στη Γάζα».
Και συνέχισε το ρεπορτάζ: «Το Κόμπαρ έχει 10.000 κατοίκους και είναι το χωριό της παλαιστινιακής διανόησης. Ανέδειξε ποιητές, δημοσιογράφους, γιατρούς, πολιτικούς. Ο Μπαργκούτι είναι ο Νέλσον Μαντέλα των ντόπιων. Ετσι τον αποκαλεί ο κόσμος. Περιμένουν να απελευθερωθεί από τις φυλακές υψίστης ασφαλείας για να στήσουν παλλαϊκό γλέντι. Ακόμη και η Χαμάς ζητά την απελευθέρωσή του. Ο Νετανιάχου αντιδρά πάντα, όμως οι στιγμές είναι κρίσιμες και τα πράγματα ενδέχεται να αλλάξουν».
Το οδοιπορικό στο χωριό συνεχίστηκε και η συζήτηση επεκτάθηκε στους συγγενείς του διάσημου δεσμώτη. «‘‘Ξέρουμε ότι το όνομά του βρίσκεται στο τραπέζι των διαβουλεύσεων. Ξέρουμε ότι μπορεί να απελευθερωθεί άμεσα. Ξέρουμε ότι και εκείνος το γνωρίζει. Τίποτε περισσότερο όμως’’ είπε ο 57χρονος Μούκμπελ, ο μικρότερος αδερφός του Μαρουάν. Αγκαλιάστηκαν τελευταία φορά προ διετίας σε ένα επισκεπτήριο. Από τις 7 Οκτωβρίου και έπειτα κανένας από την οικογένεια δεν μπόρεσε να δει τον κρατούμενο. Οι επισκέψεις στη φυλακή επιτρέπονται μόνο στους δικηγόρους, και αυτό μία φορά τον μήνα.
»Το σπίτι του Μούκμπελ, όπως και αυτό όπου κατοικεί η Φάντουα, η σύζυγος του Μαρουάν, στη Ραμάλα, υπήρξε σταυροδρόμι για διπλωμάτες, βουλευτές, δημοσιογράφους και απλούς ανθρώπους. ‘‘Ολοι τον περιμένουν. Ολοι ξέρουν ότι είναι ο μοναδικός που μπορεί να αλλάξει την κατάσταση’’ συμπλήρωσε ο αδελφός του. Και συνέχισε: ‘‘Ο Μαρουάν έχει όραμα και γνώση των προβλημάτων. Ο κόσμος το ξέρει και τον αγαπά. Τώρα που είναι στη φυλακή, ακόμη περισσότερο. Κανένας άλλος στην Παλαιστίνη δεν διαθέτει τη δική του αξιοπιστία’’. Και τα γκάλοπ, προσέθεσε η Repubblica, αυτό δείχνουν. Οτι ο Μπαργκούτι έχει ένα 60%-70% δημοφιλίας, έναντι οιουδήποτε άλλου υποψηφίου σε περίπτωση εθνικών προεδρικών εκλογών. Ούτε ο Αμπάς θα έχει τύχη ούτε ο Γιαχία Σινουάρ της Χαμάς».
Το ιταλικό μέσο έδωσε και μια αξιοπαρατήρητη πληροφορία: «‘‘Είναι ο μόνος παγκοσμίως αναγνωρισμένος ηγέτης, επομένως ο μοναδικός με τον οποίο μπορούμε να καθίσουμε ώστε να βρούμε μια λύση’’, μας είπε προ μηνών ο Αμι Αγιαλόν, πρώην επικεφαλής της ισραηλινής μυστικής υπηρεσίας Σιν Μπετ».
Αλλά όλοι οι Ισραηλινοί δεν σκέφτονται κατ’ αυτόν τον τρόπο, καθώς στη Δεύτερη Ιντιφάντα προτίμησε την ένοπλη αντίσταση. «Ο αδερφός μου πίστευε στην ειρήνη, σε δύο κράτη, στην πολιτική. Ομως ξέρει καλά ποια είναι τα δικαιώματά μας, πόσα μας έχουν αφαιρεθεί τα τελευταία 30 χρόνια. Εχει βαρεθεί το αίμα, δεν βαρέθηκε όμως να παλεύει για όσα μας έχουν αφαιρεθεί» κατέληξε ο Μούκμπελ, ο αδελφός, αν και δεν μπορεί να προσφέρει εγγυήσεις για τη μελλοντική πολιτική γραμμή του Μαρουάν.