Η είδηση που μέσω της Corriere della Sera έρχεται από το Πεκίνο έχει δύο παραμέτρους. Η πρώτη είναι κάπως κωμική: τα περισσότερα μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας δεν είναι πια εργάτες, αλλά μικροαστοί, εργαζόμενοι γραφείου, τουτέστιν αρκούντως «μορφωμένοι» και χωρίς πολλούς κάλους στα χέρια. Η δεύτερη αφορά τις γυναίκες: ως φύλο παραμένουν ισχνή μειοψηφία στο μοναδικό κόμμα της χώρας με τις μεγάλες φιλοδοξίες.
Εχει απορίες ο ανταποκριτής της ιταλικής εφημερίδας, ιδίως για την υποσκέλιση των εργατών μέσα στο ίδιο τους το κόμμα, όμως δεν θα έπρεπε: ο ίδιος, εξάλλου, γράφει ότι το κινεζικό σύνταγμα στο πρώτο άρθρο του ορίζει την κινεζική δικτατορία σαν «λαϊκή» και όχι ως προλεταριακή, όπως επιτάσσουν οι κομμουνιστικές γραφές και παρακαταθήκες.
Μέλη του κόμματος είναι 32,1 εκατομμύρια εργαζόμενοι εκτός βιομηχανικής παραγωγής, ενώ οι βιομηχανικοί εργάτες και οι αγρότες είναι 32 εκατομμύρια. Μεταξύ των πρώτων, μάλλον υπάρχουν και επιχειρηματίες, ή Κροίσοι με κόκκινη ταυτότητα στην τσέπη του σακακιού τους, πίσω από το μπλοκ των επιταγών, όπως ο Τζακ Μα λόγου χάρη, οπότε «αφεντικά και δούλοι, σύντροφοι έγιναν ούλοι».
Τα πράγματα δεν ήταν έτσι την εποχή του Μάο των «αλμάτων» και της Πολιτιστικής Επανάστασης: τότε κάθε στοιχείο χωρίς σαφές ταξικό χαρακτήρα εθεωρείτο εν δυνάμει αστικό ή φιλοαστικό, ενώ ακόμη και επιφανείς κομματικοί παράγοντες σαν τον Ντεγκ Σιάο Πινγκ δεν απέφυγαν τις διώξεις – αφού ο ταξικός εχθρός έχει τον τρόπο του να εισχωρεί και στα άδυτα των αδύτων ακόμη. Τότε η ταξική φύση είχε το επάνω χέρι σε σχέση με την ταξική θέση.
Η γεωπολιτική στροφή στην πορεία της Κίνας μπορεί μεν να έγινε επί γέροντος Μάο, μέσω της στρατηγικής προσέγγισης με τις ΗΠΑ των Κίσινγκερ και Νίξον, όμως ο νυν πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ είναι αυτός που μόλις ανέλαβε γενικός γραμματέας, το 2012, αποφάσισε ότι μέλη του ΚΚΚ πρέπει να γίνονται άτομα με ικανότητες. Ετσι η αδιαμφισβήτητη πολιτική «φύση» του ανθρώπου υποχώρησε, ενώ η πάντα αμφισβητούμενη πολιτική «θέση» του κέρδισε έδαφος – και κατόπιν και… θέσεις στον κομματοκρατικό μηχανισμό.
Η ικανότητα που προτιμήθηκε από τον Σι ώστε να στελεχωθεί το κινεζικό κόμμα καταλλήλως ήταν η επιστημοσύνη. Σήμερα τα μισά κομματικά βιβλιάρια τα κατέχουν εξειδικευμένοι πτυχιούχοι, επιστήμονες σε κάποιον τομέα, γεγονός που εν μέρει εξηγεί και τη μεγάλη πρόοδο που έχει κάνει η Κίνα στην τεχνολογία, αφού κόμμα και κράτος διαπλέκονται.
Οσον αφορά τις γυναίκες, μέλη του ΚΚ Κίνας είναι μόλις 25 εκατομμύρια, δηλαδή σε ποσοστό ένα μικρό 27% στο σύνολο των μελών. Μεταξύ, δε, των 25 μελών του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος βρίσκεται μόνο μία γυναίκα.
Ο ιταλός ανταποκριτής –που δείχνει να έχει τα χρονάκια του και να τα αξιοποιεί– σχολιάζει πού να πήγε το παλιό μαοϊκό τσιτάτο για «το άλλο μισό του ουρανού», για τις γυναίκες δηλαδή. Με τέτοια ηλικία γνώσης που διαθέτει, θα μπορούσε κάλλιστα να αναρωτηθεί τι απέγινε ο ουρανός ο ίδιος.