Μια άγνωστη μέχρι πρότινος αποικία αυτοκρατορικών πιγκουίνων εντοπίστηκε με χρήση δορυφορικών εικόνων σε μια από τις πιο απομακρυσμένες και απρόσιτες περιοχές της Ανταρκτικής.
Οπως αναφέρει σε δημοσίευμά της η εφημερίδα Guardian, με τον εντοπισμό αυτής της αποικίας, όπου ζουν περίπου 500 αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι, αυξάνεται σε 66 ο αριθμός των γνωστών αποικιών του θαλάσσιου πτηνού γύρω από την ακτογραμμή της Ανταρκτικής. Οι μισές από αυτές αποκαλύφθηκαν από διαστημικούς δορυφόρους. Η κλιματική κρίση αποτελεί υπαρξιακή απειλή για αυτές τις αποικίες, καθώς οι πάγοι της θάλασσας λιώνουν με ταχείς ρυθμούς.
«Πρόκειται για μια συναρπαστική ανακάλυψη αλλά, όπως συμβαίνει με πολλές από τις αποικίες πιγκουίνων που εντοπίστηκαν πρόσφατα, βρίσκεται σε μια περιοχή που έχει επηρεαστεί σοβαρά από την πρόσφατη απώλεια θαλάσσιου πάγου», σημειώνει ο δρ Πίτερ Φρέτγουελ, μέλος της Βρετανικής Αποστολής Ανταρκτικής (BAS), η οποία ηγήθηκε της έρευνας.
Οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι είναι οι μόνοι που αναπαράγονται στους θαλάσσιους πάγους –και όχι στη στεριά– και βρίσκονται σε περιοχές που είναι πολύ δύσκολο να μελετηθούν, καθώς είναι απομακρυσμένες, απρόσιτες, ενώ μπορεί να εμφανίζουν θερμοκρασίες έως και -60 βαθμών Κελσίου.
Τα τελευταία 15 χρόνια, οι επιστήμονες της BAS αναζητούν νέες αποικίες μελετώντας δορυφορικές εικόνες για τον εντοπισμό καφέ κηλίδων από τα απόβλητα των πιγκουίνων. Η τελευταία αποικία που ανακαλύφθηκε, στο Verleger Point της δυτικής Ανταρκτικής, εντοπίστηκε με βάση εικόνες της ευρωπαϊκής δορυφορικής αποστολής Copernicus Sentinel-2 και επιβεβαιώθηκε με εικόνες υψηλής ανάλυσης από τον δορυφόρο Maxar WorldView-3.
Για τους αυτοκρατορικούς πιγκουίνους είναι κρίσιμο να υπάρχουν θαλάσσιοι πάγοι από τον Απρίλιο έως τον Σεπτέμβριο, ώστε οι νεοσσοί να έχουν τον απαραίτητο χρόνο για να μεγαλώσουν ομαλά και με ασφάλεια. «Αν ο θαλάσσιος πάγος σπάσει και οι νεοσσοί δεν έχουν προλάβει να αναπτυχθούν σωστά, πέφτουν στο νερό και πνίγονται ή παγώνουν», εξηγεί ο Φρέτγουελ.
Το μέγεθος των αποικιών πιγκουίνων έχει, επίσης, άμεσο αντίκτυπο στην επιβίωσή τους, καθώς τα πτηνά συγκεντρώνονται όλα μαζί, ως μέτρο προστασίας από τις χειμερινές καταιγίδες, ιδιαίτερα στη διάρκεια της δίμηνης περιόδου κατά την οποία οι αρσενικοί πιγκουίνοι επωάζουν τα αυγά, πριν εκκολαφθούν.
Ηδη, έχουν χαθεί κάποιες αποικίες εξαιτίας της εξαφάνισης των θαλάσσιων πάγων, συμπεριλαμβανομένης μίας στον κόλπο Marguerite, που είχε μελετηθεί από τη δεκαετία του 1940, και μιας άλλης, στον κόλπο Halley, που παρέμενε σταθερή επί 50 χρόνια. «Οι περισσότεροι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι δεν θα δουν ποτέ στη ζωή τους άνθρωπο, αλλά αυτό που κάνουμε, στην άλλη άκρη του κόσμου, σιγά-σιγά τους σκοτώνει» τονίζει ο Φρέτγουελ.
Από το 2015 άρχισε να σημειώνεται δραματική μείωση των ποσοστών θαλάσσιου πάγου στην Ανταρκτική, ενώ το φαινόμενο συνεχίζεται με επιταχυνόμενο ρυθμό. «Πέρυσι είχαμε τα χειρότερα επίπεδα θαλάσσιου πάγου στην Ανταρκτική και φέτος τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Εξακολουθούμε να συλλέγουμε στοιχεία για το τι σημαίνει αυτό για τους πιγκουίνους… και σίγουρα δεν είναι καλό», λέει ο Φρέτγουελ.
Προηγούμενη έρευνα είχε προβλέψει ότι το 90% των γνωστών αποικιών θα έχει χαθεί έως το τέλος του αιώνα, εφόσον δεν ληφθούν περαιτέρω μέτρα για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Ο επικεφαλής της έρευνας σημειώνει ότι είναι λίγα αυτά που θα μπορούσαν να γίνουν για να μετριαστεί αυτός ο αντίκτυπος της υπερθέρμανσης του πλανήτη. «Μπορούμε να προσπαθήσουμε να προστατεύσουμε τις περιοχές αναζήτησης τροφής για πιγκουίνους απαγορεύοντας το ψάρεμα. Αλλά, ειλικρινά, αυτό είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα και δεν μπορεί να εξεταστεί σε τοπική κλίμακα», καταλήγει ο δρ Πίτερ Φρέτγουελ.