Αρθρο μίας γυναίκας που συμμετέχει στο πρόγραμμα δοκιμαστικού εμβολιασμού με το εμβόλιο της Οξφόρδης για τη νόσο Covid-19 δημοσίευσε η βρετανική Τelegraph (σσ: Πριν ανακοινωθεί η επανέναρξή του το απόγευμα του Σαββάτου, 12 Σεπτ.)
Η Λότι Γκρος, που μας συστήνεται σαν ταξιδιωτική συγγραφέας, λέει ότι δεν φοβήθηκε όταν έμαθε ότι η διαδικασία του δοκιμαστικού σταμάτησε:
«Σήμερα το πρωί έμαθα ότι η όλη διαδικασία δοκιμής του εμβολίου της Οξφόρδης για τη νόσο Covid-19 ανεστάλη, επειδή ένας δοκιμαστής ασθένησε. Οι οικείοι μου μού έστειλαν μηνύματα για να μοιραστούν μαζί μου τις ανησυχίες τους, αφού και εγώ έκανα το εμβόλιο. Ομως εγώ δεν ανησυχώ και τόσο».
Και όχι μόνο δεν φοβήθηκε η Λότι, αλλά με το κείμενό της λέει και σε άλλους να μη φοβούνται, αφού δεν συνέβη κάτι έκτακτο αλλά κάτι το σύνηθες:
«Εχουν περάσει τρεις εβδομάδες από τον πιο πρόσφατο εμβολιασμό μου και, μέχρι στιγμής, δεν είχα παρενέργειες, ούτε καν πυρετό. Τίποτα από την πρώτη ένεση, τίποτα και από τη δεύτερη. Και από την Οξφόρδη με καθησύχασαν όταν μου είπαν ότι δεν συμβαίνει κάτι σπουδαίο και εξαιρετικό, αλλά κάτι ασήμαντο και συνηθισμένο: ένα πρόγραμμα δοκιμαστικού εμβολιασμού σταματά μόλις κάποιος εμφανίσει συμπτώματα, είτε αυτά σχετίζονται με τα φάρμακα που του χορηγήθηκαν είτε όχι».
Και να ήταν η πρώτη φορά που σταμάτησε το πρόγραμμα, να πεις ότι υπάρχει κάποια σοβαρή ανησυχία. Ομως δεν είναι:
«Εξάλλου ξανάγινε αυτό. Νωρίτερα, κατά τη διαδικασία των δοκιμών, όλοι οι εμβολιασμοί σταμάτησαν για μερικές ημέρες καθώς ένας δοκιμαστής παρουσίασε νευρολογικά συμπτώματα. Αργότερα προέκυψε ότι είχε προηγουμένως αδιάγνωστη σκλήρυνση κατά πλάκας, πάθηση εντελώς άσχετη με το εμβόλιο. Στη συνέχεια, οι δοκιμές συνεχίστηκαν κανονικά».
Η επανάληψη της διακοπής εγείρει κάποια ερωτήματα, λέει η Λότι, και αυτό ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι τα μίντια έχουν στρέψει την προσοχή τους στην τωρινή διακοπή. Εκμυστηρεύεται τις σκέψεις της στον αναγνώστη της, που αφορούν το είδος της παρενέργειας και τον χρόνο μέχρι την εκδήλωσή της. Ομολογεί την άγνοιά της, ότι δεν έχει πληροφορίες, και αυτό «παρά τη συμμετοχή μου στη δοκιμή, τη συχνή συμπλήρωση ερωτηματολογίων και τις εξετάσεις αίματος στο Oxford Vaccine Center».
Αντιλαμβάνεται ότι ο προβολέας της δημοσιότητας πέφτει πάνω στο διαδικαστικό συμβάν για να φωτίσει το ουσιώδες της υπόθεσης, που ξεπερνά τους δοκιμαστές και αφορά τον χρόνο μαζικής παραγωγής και κυκλοφορίας του εμβολίου, αν δηλαδή θα καθυστερήσει περισσότερο μετά την προσωρινή διακοπή των δοκιμαστικών εμβολιασμών. Ωστόσο λέει κάτι αξιοπαρατήρητο, πέρα από τις ευχές για ανάρρωση στη δοκιμάστρια που ασθένησε: «Ολοι μπορεί να εύχονται ότι η παρενέργεια αφορά κάτι άσχετο με το εμβόλιο, όμως εγώ, αν ήμουν στη θέση της, θα ήθελα να σχετίζεται με το εμβόλιο. Οχι γιατί επιθυμώ να αποτύχει, αλλά γιατί, αν δεν σχετίζεται με το εμβόλιο, τότε η ασθένειά μου θα σημαίνει ότι κάτι πολύ άσχημο συμβαίνει με την υγεία μου».
Μόνο που οι δοκιμές εμβολίων δεν είναι… τσεκάπ, αφού δεν αφορούν έναν μεμονωμένο άνθρωπο και την υγεία του, αλλά όλους μας. Για αυτό και οι δοκιμαστές και δοκιμάστριες πληρώνονται τόσο αδρά.