Αρχισαν τα… όργανα στο κόμμα των Δημοκρατικών, μετά την ταπεινωτική ήττα της Κάμαλα Χάρις από τον Ντόναλντ Τραμπ στις εκλογές της 5ης Νοεμβρίου.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που έστρεψαν τα βέλη τους στον Τζο Μπάιντεν κατηγορώντας τον για την καθυστέρησή του να αποσυρθεί από την κούρσα.
Η αντιπρόεδρος έχασε λόγω «της ηλιθιότητας και του εγώ» του Μπάιντεν, είπε χαρακτηριστικά μία από τις μεγάλες χορηγούς του κόμματος, η Γουίτνι Τίλσον, επενδύτρια στη Γουόλ Στριτ.
«Κατά 50% φταίει ο Μπάιντεν επειδή ανόητα και εγωιστικά αποφάσισε να θέσει υποψηφιότητα και μετά να μην αποσυρθεί νωρίτερα», είπε.
Μιλώντας στην Telegraph, συμπλήρωσε: «Με λυπεί το γεγονός ότι θα τον θυμόμαστε ως τον τύπο που μας έσωσε μετά τη θητεία του Τραμπ και μετά μας έδωσε άλλα τέσσερα χρόνια Τραμπ».
Αντίστοιχα ήταν τα σχόλια και από ανθρώπους που εργάστηκαν για την προεκλογική εκστρατεία της Χάρις, οι οποίοι έριχναν την ευθύνη της ήττας, κατά κύριο λόγο, στον αμερικανό πρόεδρο.
Πηγές των Δημοκρατικών ανέφεραν στην Telegraph ότι η Χάρις αναγκάστηκε να κληρονομήσει μια εκστρατεία από έναν «βαθιά αντιδημοφιλή» πρόεδρο και πάλεψε να χαράξει έναν διαφορετικό δρόμο από το αφεντικό της, χωρίς όμως να τα καταφέρει.
Μέλος της ομάδας της είπε στο Politico: «Διεξήγαμε την καλύτερη εκστρατεία που μπορούσαμε, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Τζο Μπάιντεν ήταν πρόεδρος. Ο Τζο Μπάιντεν είναι ο μοναδικός λόγος που έχασαν η Καμάλα Χάρις και οι Δημοκρατικοί».
Μερικές από τις πιο σκληρές επικρίσεις επιφυλάχθηκαν για την κομματική μηχανή που απέκρυψε την αλήθεια για την διανοητική ικανότητα του απερχόμενου προέδρου.
«Γιατί ο Τζο Μπάιντεν κράτησε τόσο πολύ; Δεν έπρεπε να έχει κρύψει (το θέμα της υγείας του) και έπρεπε να έχει εγκαταλείψει πολύ νωρίτερα», είπε ένας δωρητής του κόμματος στο Reuters.
«Το κόμμα είπε ψέματα στον αμερικανικό λαό για τη γνωστική υγεία και τη φυσική κατάσταση του προέδρου», πρόσθεσε ο Μπιλ Ακμαν, ένας μακροχρόνιος δωρητής των Δημοκρατικών που υποστήριξε αυτή τη φορά τον Τραμπ.
Πριν από την πρόωρη αποχώρησή του από την κούρσα, οι γνωστικές ικανότητες του Μπάιντεν είχαν τεθεί υπό αμφισβήτηση μετά την τραγική εμφάνισή του στο debate και μια σειρά από γκάφες, συμπεριλαμβανομένης της αναφοράς στον Βολοντίμιρ Ζελένσκι ως «πρόεδρο Πούτιν».
Η καθυστερημένη απόφασή του να παραιτηθεί, άφησε στη Χάρις μόνο 107 ημέρες για την προεκλογική της εκστρατεία.
Μέχρι την τελευταία στιγμή πάντως, φαίνεται ότι τόσο η προεκλογική ομάδα της Χάρις όσο και ο Λευκός Οίκος θεωρούσαν ότι θα κέρδιζε τις εκλογές.
Οι εσωτερικές δημοσκοπήσεις και από τα δύο στρατόπεδα έδειξαν ότι η Χάρις βρισκόταν σε ανοδική τροχιά και κέρδιζε νέους ψηφοφόρους κάθε μέρα που περνούσε.
Τα email της ομάδας της προς τους πιο σημαντικούς υποστηρικτές έδωσαν έμφαση σε μια απρόσμενη δημοσκόπηση –η οποία αποδείχθηκε λανθασμένη- που έδειχνε την Χάρις να κερδίζει στην κρίσιμη πολιτεία της Αϊόβα, κάτι που τους χαροποίησε ιδιαίτερα, είπαν πηγές στην Telegraph.
Κάποιοι παρατηρητές σημείωσαν ότι η επιρροή του Ελον Μασκ, που ξόδεψε δεκάδες εκατομμύρια δολάρια για να εκλεγεί ο Τραμπ, ήταν καθοριστική.
«Πρέπει να κατανοήσουμε τον αντίκτυπο του Μασκ στη χώρα μας. Δεν μπορεί να θέσει υποψηφιότητα, αλλά μπορεί να είναι πρόεδρος χωρίς να είναι πρόεδρος. Μπορεί να κάνει ό,τι θέλει τώρα, έχει αγοράσει τη δημοκρατία μας και μπορεί να τη διαλύσει», είπε χαρακτηριστικά στέλεχος των Δημοκρατικών στην Telegraph.
Αλλοι σημείωσαν ότι η επιλογή του Τιμ Γουόλζ ως υποψήφιου αντιπροέδρου κόστισε στη Χάρις. Ο Γουόλζ έκανε πολλές γκάφες στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, και τα πήγε πολύ άσχημα απέναντι στον Τζέι Ντι Βανς, στο debate των υποψήφιων αντιπροέδρων.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που εκτιμούν ότι ο κυβερνήτης της Πενσιλβάνια, Τζος Σαπίρο, θα έφερνε πολύ περισσότερες ψήφους και μάλιστα σε μία τόσο κρίσιμη πολιτεία.
Ο Μπέρνι Σάντερς, ο ανεξάρτητος γερουσιαστής από το Βερμόντ, που κέρδισε νέα θητεία, εξαπέλυσε και αυτός σφοδρή επίθεση στους Δημοκρατικούς για την ήττα τους.
«Δεν πρέπει να αποτελεί μεγάλη έκπληξη το γεγονός ότι ένα Δημοκρατικό Κόμμα που έχει εγκαταλείψει τους ανθρώπους της εργατικής τάξης διαπίστωσε ότι η εργατική τάξη το έχει επίσης εγκαταλείψει». Ο ίδιος στην ερώτηση αν το Δημοκρατικο Κόμμα θα διδαχτεί κάτι από την ήττα της Χάρις, απάντησε με μια ειρωνεία: «Μάλλον όχι»…
Τα λάθη της Χάρις
Η αντιπρόεδρος των ΗΠΑ δεν μπόρεσε να διαφοροποιήσει την υποψηφιότητά της από αυτή του Τζο Μπάιντεν.
Οταν η Χάρις ρωτήθηκε τι θα έκανε διαφορετικά από τον Μπάιντεν σε περίπτωση που γινόταν πρόεδρος, δεν κατάφερε να δώσει μία πειστική απάντηση.
«Ποια πιστεύετε ότι θα ήταν η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ της προεδρίας σας και μιας προεδρίας Μπάιντεν», τη ρώτησε η παρουσιάστρια μίας τηλεοπτικής εκπομπής.
Εκεί η αντιπρόεδρος έχασε πόντους, κατά γενική ομολογία, γιατί απάντησε, «δεν υπάρχει κάτι που να μου έρχεται στο μυαλό».
Το επιτελείο της έσπευσε να διευκρινίσει ότι αρκετές πολιτικές της θα ήταν διαφορετικές, όπως στη φορολογία, και ότι η Χάρις δεν ήθελε να προσβάλει τον άνθρωπο που της έδωσε την ευκαιρία να βρεθεί στον Λευκό Οίκο. Ομως, η ζημιά είχε γίνει, σημειώνουν οι αναλυτές γιατί οι δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι κατάλαβαν ότι η Χάρις θα ήταν «μία από τα ίδια» ως πρόεδρος.
Αλλοι την κατηγόρησαν ότι δεν εκμεταλλεύθηκε αρκετά τα ΜΜΕ και ότι δεν εμφανίστηκε όσο έπρεπε στην τηλεόραση, όπου θα μπορούσε να ακουστεί σε ένα ευρύτερο κοινό από ό,τι στις συγκεντρώσεις της.
Σε συνδυασμό με την καθυστερημένη εκκίνηση της προεκλογικής της εκστρατείας, αυτό συνέβαλε στο να παραμείνει «άγνωστη» σε πολλούς ψηφοφόρους.
Ενδεχομένως βέβαια, να μην θεωρούσε τον εαυτό της ικανό να απαντήσει ικανοποιητικά σε δύσκολες ερωτήσεις δημοσιογράφων. Ετσι, προτίμησε να δώσει ελάχιστες συνεντεύξεις και να διατηρήσει τον έλεγχο αποφεύγοντας τα λάθη «στον αέρα». Ταυτόχρονα όμως, δεν μίλησε όσο έπρεπε για την πολιτική που σκόπευε να ακολουθήσει και τα μέτρα που θα λάμβανε για σειρά ζητημάτων που απασχολούσαν τους ψηφοφόρους.
Οι αναλυτές θεωρούν ότι έκανε πολύ καλή δουλειά στο να προσελκύσει νεότερους ψηφοφόρους, γυναίκες και μειονότητες, όχι όμως, και τον μέσο λευκό αμερικανό πολίτη.
Τις τελευταίες εβδομάδες, η Χάρις άλλαξε την στρατηγική της και εμφανίστηκε πολύ περισσότερο σε διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές, δεν ήταν όμως αρκετό. Οι ψηφοφόροι γνώριζαν πολύ καλύτερα τον Ντόναλντ Τραμπ από ό,τι την ίδια.
Επιπλέον, φαίνεται ότι απέδωσε η εκστρατεία δυσφήμησης και διασποράς ψευδών ειδήσεων για το πρόσωπό της, από τους Ρεπουμπλικανούς.
Τελικά, ο Τραμπ ήταν ο πιο επιθετικός υποψήφιος που κατάφερε τα ισχυρότερα πλήγματα στην αντίπαλό του, ένα σημαντικό στοιχείο μιας προεκλογικής εκστρατείας που εστίασε τόσο πολύ στις δύο διαφορετικές προσωπικότητες των υποψηφίων και όχι στην πολιτική τους.