Η πρώην υπουργός Παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου χαρακτήρισε «αυτονόητη πολιτική πράξη» την κατάργηση των 37 πανεπιστημιακών σχολών που είχαν ιδρυθεί από την προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, χαρακτηρίζοντας ταυτόχρονα την δημιουργία τους ως «επιτομή της πελατειακής λειτουργίας», καθώς απουσίαζαν τόσο οι υποδομές και οι μελέτες όσο και η σύνδεσή της δημιουργίας τους με το αναπτυξιακό σχέδιο της χώρας.
Η κυρία Διαμαντοπούλου έκανε, επίσης, λόγο για «εξυπηρετήσεις με γεωγραφική, κλαδική και προσωπική διάσταση σε αναμονή ανταποδοτικής ψήφου», σημειώνοντας παράλληλα πως η απόφαση της Νίκης Κεραμέως για την κατάργησή των 37 πανεπιστημιακών σχολών «απαιτούσε τόλμη και συγκρούσεις ώστε να εξυπηρετηθεί το δημόσιο συμφέρον».
Αναλυτικά η δήλωση της Αννας Διαμαντοπούλου:
«Η ανακοίνωση από το υπουργείο Παιδείας το 2019, της μελλοντικής δημιουργίας δεκάδων πανεπιστημιακών τμημάτων, χωρίς μελέτη, χωρίς σύνδεση με το αναπτυξιακό σχέδιο της χώρας, χωρίς υποδομές, χωρίς προϋπολογισμό για την πρόσληψη ακαδημαϊκού προσωπικού, ήταν η επιτομή της πελατειακής λειτουργίας. Εξυπηρετήσεις με γεωγραφική, κλαδική και προσωπική διάσταση σε αναμονή ανταποδοτικής ψήφου στις επερχόμενες εκλογές. Ξένες με την διεθνή πρακτική της αυτοδιοίκησης των Πανεπιστημίων. Η κατάργηση τους είναι μια αυτονόητη πολιτική πράξη! Αυτονόητη;
Οχι και τόσο… Πολιτικές αποφάσεις που στοχεύουν σε συγκεκριμένες ομάδες έχουν ζωηρούς και δραστήριους χειροκροτητές όσο εξόφθαλμα κι αν λειτουργούν εναντίον του δημοσίου συμφέροντος. Πολιτικές αποφάσεις που θιγούν κακώς εννοούμενα συμφέροντα έχουν ισχυρούς φωνασκούντες αντιπάλους και ελάχιστους συμπαραστάτες. Η απόφαση της κυρίας Κεραμέως και του κ. Διγαλάκη υπηρετεί αυτονόητα το δημόσιο συμφέρον και απαιτούσε τόλμη και συγκρούσεις και εσωτερικά μέτωπα. Μπράβο τους.
Θέλω μόνο να βάλουμε σε μια άκρη του μυαλού μας ότι όταν μετά από πλήρη αξιολόγηση το 2011 κλείσαμε 35 υπολειτουργούντα τμήματα, με την αλλαγή υπουργού ξανάνοιξαν σε μια νύχτα… και δεν κουνήθηκε φύλλο».