Ηταν μια αναμενόμενη πολιτική επιστροφή, αλλά ως comeback πάντα εντυπωσιάζει. Ο δισεκατομμυριούχος Σεμπαστιάν Πινιέρα κέρδισε πανηγυρικά τις προεδρικές εκλογές στη Χιλή, διαψεύδοντας τόσο τους δημοσκόπους που προέβλεπαν «ντέρμπι», όσο και τις ελπίδες της Κεντροαριστεράς ότι αυτή του η νίκη θα είναι οριακή ώστε να μην τον ωθήσει να ανατρέψει τις μεταρρυθμίσεις τους.
Ομως η νίκη του Πινιέρα με ποσοστό 54,57% –έναντι ενός 45,43% του Αλεχάντρο Γκιγιέ– έδωσε το έναυσμα για μια μεγάλη δεξιά μετατόπιση της Χιλής.
Ο Αλεχάντρο Γκιγιέ αναγνώρισε την «οδυνηρή ήττα» του και προέτρεψε τον νικητή να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις που προώθησε η απερχόμενη κεντροαριστερή πρόεδρος Μισέλ Μπατσελέτ. Αλλά ο Πινιέρα δεν φαίνεται να έχει τέτοιο σκοπό, τουναντίον. Λέει πως ο λαός της Χιλής θέλει επιστροφή στην παράδοση.
Παρότι όλες οι δημοσκοπήσεις τον εμφάνιζαν ως μεγάλο φαβορί, ο δισεκατομμυριούχος Πινιέρα, πρώην πρόεδρος της Χιλής (2010-2014) και υποψήφιος της Δεξιάς, στον πρώτο γύρο στις 19 Νοεμβρίου, κατέλαβε την πρώτη θέση, αλλά με ποσοστό πολύ κατώτερο του προβλεπομένου (36,6%). Η διαφορά του πάντως με τον πρώην τηλεοπτικό δημοσιογράφο Γκιγιέ (22%) αποδείχτηκε ασφαλής.
Ο Πινιέρα έχει δεσμευτεί να τερματίσει τις προοδευτικές και σε ορισμένες περιπτώσεις τολμηρές μεταρρυθμίσεις της προκατόχου του —από την αποποινικοποίηση των αμβλώσεων έως τον γάμο ομοφυλοφίλων— και να δώσει ώθηση στην οικονομική ανάπτυξη.
Ο 68χρονος νικητής των εκλογών εξασφάλισε την υποστήριξη του ακροδεξιού υποψήφιου Χοσέ Αντόνιο Καστ, ο οποίος είχε συγκεντρώσει στον πρώτο γύρο το 7,9% των ψήφων και αυτοπαρουσιάζεται ως διεκδικητής της πολιτικής κληρονομιάς του δικτάτορα Αουγκούστο Πινοτσέτ (1973-1990).
Η διαφορά του Πινιέρα με τον Γκιγιέ ήταν πολύ μεγαλύτερη από αυτή που προέβλεπαν οι δημοσκοπήσεις, σύμφωνα με τις οποίες η μάχη θα ήταν η πιο αμφίρροπη μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας.
Τη Χιλή, μια από τις ισχυρότερες οικονομίες της Λατινικής Αμερικής, κυβέρνησε τα τελευταία τέσσερα χρόνια η κεντροαριστερή Μισέλ Μπατσελέτ, η οποία προώθησε σε αυτή την πολύ συντηρητική κοινωνία μια σειρά προοδευτικών μεταρρυθμίσεων, από τη νομιμοποίηση των γάμων μεταξύ προσώπων του ίδιου φύλου ως την αποποινικοποίηση της άμβλωσης.
Το Σύνταγμα δεν της επέτρεπε να είναι υποψήφια, καθώς ο άνεμος στη Λατινική Αμερική φαίνεται πλέον να πνέει προς τα δεξιά: στην Αργεντινή ο Μαουρίτσιο Μάκρι, στη Βραζιλία ο Μισέλ Τέμερ, στο Περού ο Πέδρο Πάμπλο Κουτσίνσκι—προς όποια κατεύθυνση κι αν κοιτάξει κανείς το βλέμμα του συναντά πλέον συντηρητικούς προέδρους, κι αναλυτές κάνουν λόγο για το τέλος ενός ιστορικού κύκλου για τη λατινοαμερικάνικη αριστερά.