Κατά τη διάρκειά του lockdown ο Δημήτρης Παπαϊωάννου εργαζόταν πάνω σε ένα πρότζεκτ- έκπληξη, το οποίο κάνει παγκόσμια πρεμιέρα σε λίγο στο Τορίνο.
Είναι ένα 40λεπτο ντουέτο με τίτλο «Ink» (Μελάνι), όπου χορεύει μαζί με τον νέο του συνεργάτη Σούκα Χορν.
Η παγκόσμια πρεμιέρα θα δοθεί στις 22 και 23 Σεπτεμβρίου στο Φεστιβάλ Χορού του Τορίνο.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση του φεστιβάλ, ο Παπαϊωάννου, «ο πιο ισχυρός δημιουργός μιας σκηνικής γλώσσας που διασυνδέει το σώμα με την visual art, θα παρουσιάσει αποκλειστικά στην Ιταλία το νέο του έργο για το Open Festival και την Torinodanza» και υπόσχεται να δώσει από μια ακόμη παράσταση σε δυο ιστορικά θέατρα, το Καρινιάνο στο Τορίνο και το Βάλι στο Ρέτζιο Εμίλια, λίγες ημέρες μετά, στις 26 και 27 Σεπτεμβρίου.
Οπως αναφέρεται στην σχετική ανακοίνωση, «δυο πόλεις ενώνονται για να φιλοξενήσουν ένα μοναδικό και πρωτότυπο έργο».
«Μια ευτυχής συνεργασία που προσφέρει τη δυνατότητα να ακολουθήσουμε τη δημιουργική πορεία ενός ξεχωριστού καλλιτέχνη» σημειώνεται.
Δείτε το συγκλονιστικό βίντεο και πάρτε μια σύντομη γεύση από το μοναδικό θέαμα.
INK (2020) a new project by DIMITRIS PAPAIOANNOU from Dimitris Papaioannou on Vimeo.
Ο κορυφαίος χορογράφος μίλησε στην Repubblica για το πρότζεκτ του αυτό:
«Ξεκινώ πάντα από το υλικό που γεννιέται απευθείας πάνω στη σκηνή, κατά την διάρκεια της πρόβας», λέει στην ιταλική εφημερίδα, «για την συγκεκριμένη λοιπόν παράσταση δουλέψαμε πολύ με υλικό το νερό. Μου αρέσει το πώς αντανακλά το φως στο κοινό και αυτό που τους προκαλεί. Ενα κομμάτι της παράστασης επίσης θα λάβει χώρα στο σκοτάδι – γιατί βρήκα και μια σκοτεινή πλευρά σε αυτό. Έτσι εμπνεύστηκα ένα έργο όπου συνυπάρχει ο τρόμος και η γλυκύτητα στην επαφή δύο ανθρώπων, με έντονες τις επιρροές από την επιστημονική φαντασία και τα κινηματογραφικά θρίλερ. Ολη η παράσταση έχει να κάνει με το θηρίο της ίδιας της επιθυμίας».
Ο Παπαϊωάννου αναφέρθηκε επίσης και στο επόμενο πρότζεκτ του, το οποίο θα κάνει την παγκόσμια πρεμιέρα του τον Δεκέμβριο στην Αθήνα.
Οπως επισημαίνει ο χορογράφος, δυο ήταν οι βασικές του επιρροές για το εν λόγω έργο: αφενός ο Νίκολα Τέσλα, «ο σπουδαίος επιστήμονας που πειραματίστηκε με την ασύρματη μετάδοση ηλεκτρικού ρεύματος, και αφετέρου η εικόνα του ζωγράφου Τζόζεφ Μπόις με ένα χρυσό φύλλο στο πρόσωπό του να λέει ιστορίες σε ένα νεκρό κουνέλι».
«Ο χορός για μένα είναι μια καθαρτική διαδικασία -και αρκετά μαζοχιστική, φυσικά», προσθέτει ο Παπαϊωάννου, ο οποίος δεν έχει ακόμη αποφασίσει αν θα είναι και ο ίδιος πάνω στη σκηνή, όπως θα κάνει τώρα με το «Μελάνι».
«Δεν έχω καταλήξει ακόμη ούτε στον τίτλο του, ούτε αν θα είμαι στη σκηνή. Είναι η πρώτη φορά που επέλεξα από ένα διεθνές καστ από το οποίο διάλεξα πολύ προσεκτικά επτά πολύ ταλαντούχους χορευτές. Τον Μάρτιο ήδη εργαζόμασταν όλοι μαζί με μεγάλη όρεξη και δημιουργικότητα, αλλά μετά τη καραντίνα και έπειτα μου φαίνεται να μιλάω όχι για μια επικείμενη παράσταση, αλλά για ένα φάντασμα. Αλλά έχουμε αποφασίσει να συνεχίσουμε κανονικά».
Οσον αφορά στο κατά πόσο έχει αλλάξει κάτι στον χορό, από τότε που θεωρήθηκε ο απόλυτος «γκουρού» της χορογραφίας, υποστηρίζει το εξής:
«Αυτό που έχει αλλάξει είναι ότι πλέον πολλά πολιτιστικά ιδρύματα χρηματοδοτούν τις παραστάσεις μου και αυτό μου επιτρέπει να έχω διεθνή καστ, μεγάλες πρόβες και να μπορώ να σχεδιάζω από πριν τα έργα μου. Είναι μια αλλαγή με την οποία είμαι ευχαριστημένος, αλλά αποτελεί επίσης και ένα όριο: ότι δηλαδή ξέρεις τι πρόκειται να κάνεις τα επόμενα δυόμισι χρόνια. Δεν υπάρχουν εκπλήξεις, ειδικά για μένα που έφτασα 56 χρονών», σημειώνει ο χορογράφος και καταλήγει με νόημα:
«Όσο για τη φήμη, δεν νιώθω γκουρού. Είμαι ευγνώμων που οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ξέρω κάτι, αλλά όταν δουλεύω είμαι εκεί, πάνω στη σκηνή, με τις ανασφάλειες και την αγωνία μου. Αλλά προς το παρόν είμαι χαρούμενος».