Υπό κανονικές συνθήκες, η χθεσινή, δεύτερη, βραδιά των Coldplay στο ΟΑΚΑ δεν θα έπρεπε να είναι όσο απογειωτική αποδείχθηκε. Λίγοι όμως από τους 65.000 θεατές που κρατούσαν τα κινητά -και δεν τα άφησαν σχεδόν καθόλου από τα χέρια- διέθεταν δυνατό σήμα ώστε να ενημερωθούν ότι ένα φάντασμα πλανιόταν την ίδια ώρα πάνω από την Ευρώπη: το φάντασμα της Ακροδεξιάς. Αυτό μάλλον θα το πληροφορήθηκαν μετά τις 23.30, καθώς εγκατέλειπαν το στάδιο και ξεχύνονταν στους γύρω δρόμους, όπου είχαν αφήσει όπως όπως τα αυτοκίνητά τους (ακόμη και στην άλλη πλευρά της Κηφισίας).
Είχαν προηγηθεί δύο ώρες γεμάτες με τραγούδια φτιαγμένα «για ν’ αρέσουν σε όλους» -ας μη γελιόμαστε, αυτή είναι η καλύτερη συνταγή των Coldplay-, διάθεση που ταιριάζει σε ένα τεράστιο πάρτι με φωτορυθμικά, τεχνητές φλόγες, βραχιολάκια που αναβόσβηναν, πυροτεχνήματα συν τα «ταχυδακτυλουργικά» κόλπα του frontman Κρις Μάρτιν. Ανάμεσα στα «Viva la vida», «Hymn for the weekend» και «Yellow» ο 47χρονος σταρ μίλησε σε σπαστά ελληνικά -«σας ευχαριστούμε που κάνατε τον κόπο να έρθετε με τόση ζέστη, με τόση κίνηση»- προσπαθώντας, όπως κάνει πάντοτε, να ρίξει τις γέφυρες ανάμεσα στο star quality του συγκροτήματός του, την πλατεία και τις κερκίδες. Δεν είναι υπερβολή να ισχυριστεί κανείς ότι το κατάφερε χρησιμοποιώντας ορισμένα τρικ, όπως επίσης συνηθίζει.
Πρώτον, ανέβασε δίπλα του στη σκηνή δύο φαν, τη Χριστίνα και τη Σοφία, από την Κω και την Πάρο, οι οποίες κρατούσαν ένα χαρτόνι με τον τίτλο «Up and up». Αυτό το τραγούδι ήταν που τις κάλεσε να σιγοντάρουν μαζί του. Κι ύστερα ήρθε η δεύτερη έκπληξη της βραδιάς, που δεν υπήρχε στο πρόγραμμα του Σαββάτου: κάλεσε στη σκηνή τον νεαρό καλλιτέχνη ZAF (κατά κόσμον Γιάννη Ζαφειρίου), ο οποίος ερμήνευσε το «Πες», με τη συνοδεία του ίδιου του Μάρτιν στο πιάνο: Ξέρεις πως θα πέθαινα για ‘σένα/ Ψάχνω κάθε τρόπο να σε βρω/ Να θέλεις μόνο εμένα/ Δυο σώματα ενωμένα/ Δεν θέλω να σκεφτώ/ Δεν θέλω χέρια ξένα».
Σχεδόν σε κάθε κομμάτι του συγκροτήματος, από τα συνολικά 23 που ακούστηκαν, οι εντυπωσιακές εικόνες μέσα στο στάδιο δεν έλειψαν ούτε στιγμή μπροστά από τα μάτια των θεατών, οι οποίοι παρακολουθούσαν ένα άψογα οργανωμένο υπερθέαμα, τραγουδώντας και χορεύοντας. Aκριβώς επειδή τα τραγούδια των Coldplay απευθύνονται σε μια μεγάλη γκάμα ηλικιών που αισθάνονται άνετα με τον feelgood ήχο και λίγο πολύ έχουν περάσει ως «χαλί» στο πίσω μέρος του μυαλού, το συμπλήρωμα της εμπειρίας ερχόταν από τον πολύχρωμο διάκοσμο, τις ιπτάμενες μπάλες που έφταναν πάνω από τα κεφάλια του κοινού, τα φωτορυθμικά που παρέπεμπαν σε ντίσκο.
Κι όμως, υπήρξε η στιγμή που ο Κρις Μάρτιν ζήτησε από τους θεατές να σταματήσουν να τραβάνε φωτογραφίες και βίντεο, να βάλουν τα κινητά στην τσέπη και όλοι μαζί να «ζήσουν» το επόμενο τραγούδι: το «A sky full of stars», που απογείωσε επίσης τη διάθεση.
Πέντε κομμάτια από το τέλος και ενώ τα μέλη του συγκροτήματος άλλαζαν θέση από την κεντρική εξέδρα προς τη μικρότερη σκηνή C ακούστηκε από τα ηχεία η γεμάτη ζωή φωνή του Λούις Άρμστρονγκ που εξηγούσε τι σήμαινε για τον ίδιο το «What a wonderful world».
Στο προτελευταίο κομμάτι, το «Biutyful», ο frontman της μπάντας διέκοψε κάποια στιγμή απότομα φωνάζοντας «στοπ». Κι ύστερα έσκυψε να δει τι συνέβη κάτω από τη σκηνή. Όπως εξήγησε ο ίδιος στους θεατές, είχε δει έναν νεαρό άντρα να σκαρφαλώνει, αλλά κάποια στιγμή να χάνει την ισορροπία του και να πέφτει. Διέκοψε, λοιπόν, για να ρωτήσει αν όλα είναι καλά και αν πρέπει να του δώσουν φαγητό ή υγρά ώστε να συνέλθει. Το απρόοπτο άλλαξε και τη ροή του φινάλε, όπως αποκάλυψε ο Μάρτιν.
