Πριν από περισσότερο από μισό αιώνα, το 1973, ο Μπράιαν Φέρι έκανε το ντεμπούτο του ως σόλο καλλιτέχνης, διασκευάζοντας το τραγούδι «A Hard Rain’s a-Gonna Fall» του Μπομπ Ντίλαν. Οταν το περασμένο καλοκαίρι ανακοίνωσε τη νέα του δισκογραφική δουλειά, διασκευάζοντας το «She Belongs to Me», ένα άλλο κομμάτι του νομπελίστα αμερικανού τραγουδοποιού, πολλοί σκέφτηκαν πως ήθελε να κλείσει έναν κύκλο.
«Είναι ένα όμορφο τραγούδι που πάντα ασκούσε μια ιδιαίτερη γοητεία πάνω μου. Και είναι πάντα ωραίο να διασκευάζεις το Ντίλαν, γιατί ως τραγουδιστής θέλεις πάντα να έχεις καλούς στίχους και οι δικοί του είναι υπέροχοι», ανάφερε σχετικά ο Μπράιαν Φέρι, συνομιλώντας με τον Αντρέα Λαφράνκι της Corriere della Sera για το «Retrospective – Selected Recordings 1973-2023», το νέο του άλμπουμ, μια συλλογή 81 τραγουδιών (περιλαμβανομένου και ενός ακυκλοφόρητου) τα οποία συνοψίζουν περισσότερα από πενήντα χρόνια σόλο καριέρας.
Το «Retrospective» κυκλοφόρησε μόλις την περασμένη Παρασκευή, ωστόσο, όπως δήλωσε ο δανδής της ροκ στην ιταλική εφημερίδα, «δεν σταματώ, δεν είμαι ποτέ ικανοποιημένος, υπάρχει πάντα κάτι παραπάνω να κάνω και μένει λίγος χρόνος. Εχω ήδη δύο άλμπουμ έτοιμα για την επόμενη χρονιά».
Ερωτηθείς για την καλλιτεχνική του κληρονομιά, ως συνθέτης και στιχουργός των Roxy Music αλλά και ως σόλο καλλιτέχνης και κορυφαίος ερμηνευτής διασκευών, ο 79χρονος, πλέον, Μπράιαν Φέρι εξήγησε πως «η σύνθεση είναι κάτι που κάνεις μόνος, συνήθως το βράδυ στο πιάνο, κάτι πολύ προσωπικό και βαθύ όπως τα τραγούδια που έχω γράψει. Ο τραγουδιστής είναι πιο εξωστρεφής, εκεί το ζήτημα είναι η σκηνική παρουσία, το οποίο με εκπλήσσει μιας και είμαι ντροπαλός. Το συγκρότημα υπήρξε ένα εξαιρετικό όχημα για μένα ως τραγουδοποιό, ήταν μια ομάδα σπουδαίων προσωπικοτήτων με τους οποίους συνεργάστηκα, γνωρίζοντας τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία τους. Ως σολίστ είναι διαφορετικά: επιλέγεις με ποιον θα συνεργαστείς και το έκανα με μουσικούς όπως ο Ντέιβιντ Σάνμπορν, ο Ντέιβιντ Γκίλμουρ , ο Μαρκ Νόπφλερ, ο Μάρκους Μίλερ, κ.ά.».
Οσο για την απαράμιλλη φινέτσα του σημείωσε ότι «ως έφηβος δούλευα τα Σάββατα σε έναν ράφτη για να βγάζω ένα χαρτζιλίκι…Εκεί άρχισα να ενδιαφέρομαι για τα ρούχα. Δεν ήξερα πως να ράψω ένα πουκάμισο, αλλά ήξερα πως να το σχεδιάσω… Από την αρχή της μουσικής μου καριέρας συνεργάστηκα με έναν σχεδιαστή, τον Αντονι Πράις, και δημιουργήσαμε μια εμφάνιση της οποίας η αισθητική έδειχνε να πηγάζει από το ίδιο μέρος από όπου πήγαζε η μουσική».
Σημειώνοντας ο ιταλός δημοσιογράφος πως «όλοι φανταζόμαστε τον Μπράιαν Φέρι κομψά ντυμένο με ένα τσιγάρο στο χέρι», όπως ακριβώς εμφανίζεται στο εξώφυλλο του «Retrospective», ο βρετανός τραγουδοποιός είπε πως «η ζωή είναι πιο ενδιαφέρουσα με ένα κοστούμι παρά χωρίς… Λατρεύω εκείνες τις παλιές ασπρόμαυρες ταινίες, εκείνες με τους πρωταγωνιστές που φορούν κοστούμια, γραβάτες και καπέλα».
Οσο για το τσιγάρο, «σταμάτησα το κάπνισμα πριν από περίπου 15 χρόνια… αλλά μου αρέσει ακόμα να βλέπω εκείνες τις ταινίες στις οποίες οι άνθρωποι καπνίζουν συνέχεια. Είχαμε κατά νου μια εκδοχή του εξωφύλλου χωρίς τσιγάρο, αλλά μας φάνηκε τρελό: το τσιγάρο παραπέμπει στην ιστορία, αυτό συνέβαινε εκείνην την εποχή».
Αναφέροντας ο συνομιλητής του πως στη σημερινή εποχή, η πολιτική ορθότητα τείνει να καταστεί πιο ισχυρή ακόμη και από την ιστορία, ο Μπράιαν Φέρι σημείωσε πως «δεν έχω πολλά να πω, πέρα από το ότι πιστεύω στην ελευθερία του λόγου, της σκέψης και της έκφρασης. Είναι καλό όταν οι άνθρωποι μπορούν να ανταλλάσσουν διαφορετικές ιδέες και σκέψεις».
Οσον αφορά το μέλλον, ο Μπράιαν Φέρι απέκλεισε το ενδεχόμενο μετά από την κυκλοφορία του νέου του αναδρομικού άλμπουμ να ακολουθήσει και μια αναδρομική περιοδεία: «δεν είναι μέσα στα σχέδια. Μου αρέσει να βρίσκομαι στο στούντιο και να δουλεύω. Επιπλέον, μεγαλώνοντας, το να περιοδεύεις καθίσταται πιο δύσκολο», ανέφερε σχετικά. Απέκλεισε επίσης το ενδεχόμενο μιας επανένωσης των Roxy Music. «Τόσο εγώ όσο και ο Μπράιαν Ινο είμαστε πολύ απασχολημένοι. Επίσης ούτε εκείνος θέλει πολύ να πάει σε περιοδεία. Αλλά εξακολουθούμε να συνεργαζόμαστε, μου αρέσει να είμαι στο στούντιο με τον Μπράιαν», είπε.
Ερωτηθείς, τέλος, εάν τον τρομάζει η Τεχνητή Νοημοσύνη και η πιθανή επίδρασή της και στη μουσική, υπογράμμισε πως «υπάρχει ακόμη κάτι που οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν καλύτερα από τις μηχανές. Πιστεύω στα συναισθήματα και στο πάθος που επενδύονται στη μουσική και αγγίζουν τους ακροατές».